Τα δέντρα απλώνουν τις ρίζες τους βαθιά μέσα στο ζεστό χώμα. Κάτω από τα δέντρα κάθεται η σκιά τους, φιλοξενεί πουλιά και ανθρώπους, κόβει τη μανία του ήλιου. Μερικά βουνά κουβαλούν πολλά δέντρα στη ράχη τους, δάση ολόκληρα, το πράσινό τους κατηφορίζει στις πλαγιές σαν καταρράχτης. Κάποτε έρχονται φωτιές, καταστροφές μεγάλες παίρνουν μαζί τους τα δάση και μένουν τα βουνά γυμνά, γεμάτα πέτρες κι άγρια χόρτα. Οι άνθρωποι φεύγουν, πάνε αλλού να ζήσουν. Όλοι; Όχι όλοι. Κάποιος μένει πίσω στο ερημικό τοπίο, ένας άνθρωπος μόνος, μένει και επιμένει: ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα.Το βιβλίο του Ζαν Ζιονό μιλάει με ευαισθησία για τον σεβασμό που οφείλουμε να έχουμε προς τη φύση και προβάλλει με ουσιαστικό τρόπο μια στάση ζωής απέναντι στα πράγματα. Γι αυτό και είναι βαθύτατα διδακτικό. Ο συγγραφέας στηρίζεται στη λαϊκή σοφία για να θίξει τη σχέση ανθρώπου και φύσης και να αποδείξει ότι ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι άρρηκτα δεμένος με όσα συμβαίνουν στον φυσικό κόσμο. Ποιος είναι ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα; Είναι ένας ταπεινός μοναχικός βοσκός. Είναι ο ανώνυμος σοφός. Είναι αυτός που έχοντας ζήσει μια τραχιά ζωή ξεκαθάρισε μέσα του τι αξίζει και τι όχι. Με αποφασιστικότητα, υπομονή και οικονομία δυνάμεων μετράει βελανίδια, δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες, τα φυτεύει και περιμένει τον καρπό. Με τον τρόπο του μυρμηγκιού πραγματοποιεί το όραμά του: να ξαναδώσει ζωή σε μια απογυμνωμένη περιοχή.
Σύμφωνα με τον ίδιο τον συγγραφέα, που έπλασε αυτό τον ακέραιο χαρακτήρα, ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα είναι ένας γενναιόδωρος, ανιδιοτελής άντρας που αφήνει τα σημάδια του, τα δέντρα, από το πέρασμά του στον κόσμο, χωρίς να περιμένει καμιά ανταμοιβή. Σχεδιάζοντας τον ήρωα ο Ζιονό είχε αποφασίσει ότι ήθελε να πείσει τους ανθρώπους όχι μόνο να αγαπούν τα δέντρα αλλά κυρίως να αγαπούν την πράξη, το φύτεμά τους, δηλαδή να αγαπούν τη δημιουργία.
Ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα, με λόγο μεστό, παρουσιάζει στον αφηγητή τα προβλήματα που απορρέουν από την καταστροφή του περιβάλλοντος: την έλλειψη δουλειάς, τη φτώχεια, τη μιζέρια, την απελπισμένη αναχώρηση των πολλών για αναζήτηση καλύτερης τύχης στην πόλη και τελικά την ερήμωση της υπαίθρου. Εκείνο όμως που διατρέχει και δίνει ρυθμό στη διήγηση, και τελικά βάθος στο κείμενο καθιστώντας το μοναδικό, είναι η αληθινή αγάπη για τη φύση και τα δώρα της.
Ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα
Συγγραφέας: Ζαν Ζιονό
Θέμα: Παιδική λογοτεχνία
Εκδότης: Παπαδόπουλος
Μετάφραση: Κώστας Πούλος
Εικονογράφηση: Έφη Λαδά
Σελίδες: 32
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου