Ήταν Αύγουστος του 2018 όταν σε μια από τις περιηγήσεις μας στη Μεσσηνία φωτογράφισα σε θέση ακινησίας το VOLVO που βλέπουμε στις φωτογραφίες που ακολουθούν. Τα χρόνια πέρασαν και ξαφνικά στο γραφικό Πεταλίδι στις φθινοπωρινές διακοπές μας συναντάμε σε έναν απογευματινό περίπατο μια υπέροχη Αμαζόνα που έδενε αρμονικά με το τοπίο. Έτσι όπως την κοιτούσα χωρίς άλλα αυτοκίνητα δίπλα της και με φόντο τον μεσσηνιακό κόλπο γύρισα πολλές δεκαετίες πίσω στα πρώτα παιδικά μου χρόνια όταν το συγκεκριμένο αυτοκίνητο δημιουργούσε αίσθηση όπου εμφανιζόταν, όπως άλλωστε και όλα τα μετέπειτα μοντέλα της εταιρείας. Θυμάμαι ότι στο καφενείο της μικρής πόλης κάποιες παρέες μιλούσαν με ενθουσιασμό για το αντικείμενο του πόθου, αν και οι περισσότεροι δεν ήταν σε θέση να το αποκτήσουν εκείνη την εποχή. Συζητήσεις σαν αυτές που συνεχίζονται ως τις μέρες μας στις αντροπαρέες, αν και το αυτοκίνητο έχει μπει πλέον για τα καλά στη ζωή μας... Έχοντας λοιπόν μια συζήτηση με τον ιδιοκτήτη του VOLVO μας διηγήθηκε τα ακόλουθα:
Το αυτοκίνητο αγοράστηκε το Δεκέμβριο του 1963 ως χριστουγεννιάτικο δώρο για την προγιαγιά μου Ειρήνη Παπαδοπούλου η οποία όμως δεν είχε δίπλωμα οπότε είχε προσλάβει οδηγό. Ο προπάππους απεβίωσε αρκετά νέος το 1967 και από το 1967 έως το 1981 το χρησιμοποιούσε ο παππούς μου και η γιαγιά μου παράλληλα με το Mercedes 170V που είχαν και εξακολουθούμε να έχουμε ακόμη. Το 1981 δόθηκε σαν δώρο στην μάνα μου και το αυτοκίνητο έκανε την πρώτη του ανακατασκευή πάλι στον Σαρακάκη και έγινε B20 έναντι B18 που ήταν τα περισσότερα Volvo της εποχής. Από τότε μέχρι και το 1999 έχει γυρίσει την μισή Ευρώπη και Ελλάδα (μετρημένα στο ΚΤΕΟ 1.750.000 χλμ.). Το 1999 δυστυχώς χρειάστηκε να τεθεί σε ακινησία, και το 2007 που απεβίωσε η προγιαγιά το ξεθάψαμε από μια αποθήκη η οποία είχε καταρρεύσει επάνω του. Τότε το είδα για πρώτη φορά (3 ετών) και το ερωτεύτηκα. Εν τέλει το αυτοκίνητο το οποία η προγιαγιά είχε αφήσει στην μάνα μου πέρασε ανεπίσημα στα χέρια μου το 2019 και δυστυχώς μετά από μια σημαντική απώλεια του θείου μου το 2021 που το είχε στο σπίτι του πέρασε και επίσημα σε εμένα και από τότε άρχισε το πάρτυ της επισκευής. Το αμάξι έχει κάνει την δεύτερη μηχανολογική ανακατασκευή με τον ίδιο κινητήρα ο οποίος όμως ενισχύθηκε και έγινε σφυρήλατος. Πλέον απέμενε ακόμη η φανοποιία η οποία χρειάζονταν πριν το βάψιμο και οι ταπετσαρίες εσωτερικά. Από την άρση ακινησίας και μετά έχουμε κάνει 30.000 χλμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου