Εσπερινός εν μέσω καύσωνα στον Προφήτη Ηλία Χαϊδαρίου!!!

Ο πανηγυρικός εσπερινός της παραμονής του Προφήτη Ηλία στο Χαϊδάρι είναι από τα παιδικά μου χρόνια μια από τις ωραιότερες εκκλησιαστικές ακολουθίες. Όταν το Χαϊδάρι δεν είχε γιγαντωθεί όπως στις μέρες μας και οι άνθρωποι δεν ήταν τόσο πολυάσχολοι, έβλεπες από νωρίς το απόγευμα να ανηφορίζει κόσμος και κοσμάκης με τα πόδια στο λόφο. Στην τελική χωμάτινη ανηφόρα όλους μας εντυπωσίαζαν τα βαρέλια με τους περίτεχνα φυτεμένους βασιλικούς της οικογένειας Στασινόπουλου στην φρεσκοασπρισμένη μονοκατοικία. Τα πρώτα χρόνια ανεβαίναμε με τον πατέρα Τιμόθεο Ορφανάκη που αναμόρφωσε το ξωκλήσι και τον περιβάλλοντα χώρο ενώ σημαντική ήταν η συμβολή της οικογένειας Βλάση που έμενε σε μια μονοκατοικία στην πλαγιά, αλλά και άλλων παλιών Χαϊδαριωτών. Κάποια χρονιά ανηφορίσαμε με τα πόδια από την Παναγίτσα με τον πατέρα Παύλο Τσαούσογλου, μετέπειτα Μητροπολίτη Γλυφάδας που είχε έρθει ως εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Νίκαιας Γεωργίου Παυλίδη, για να δει αυτό το πρωτόγνωρο γεγονός που συνέβαινε αρχές δεκαετίας του '70... Τα τελευταία χρόνια μπορεί ο λόφος να μην δέχεται τόσο μεγάλη κοσμοσυρροή ούτε πολλούς πραματευτάδες το διήμερο της γιορτής, αλλά ο εσπερινός τελείται υπαίθρια σε ένα ειδυλλιακό σκηνικό που καθορίζουν τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Παρά τη θλίψη από τις πυρκαγιές των τελευταίων ημερών, η σημερινή άνοδος ως εδώ πρόσφερε στους παρευρισκόμενους μια νότα αισιοδοξίας ατενίζοντας το καταπράσινο τοπίο στο όρος Αιγάλεω και στο Ποικίλο που αντιστέκεται σε πείσμα των καιρών. Το δροσερό αεράκι που φυσούσε εν μέσω καύσωνα και η διαφορά θερμοκρασίας σε σχέση με το κέντρο της πόλης που δεν απέχει πάρα λίγες εκατοντάδες μέτρα δημιουργούσε μια ψυχική ανάταση. Οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων, οι φίλοι που κάθε χρόνο βλέπουμε εδώ και η κατανυκτική ατμόσφαιρα που επικρατεί, μας δίνουν δύναμη για να συνεχίσουμε... Χρόνια πολλά σε όλους και ιδιαίτερα στους εορτάζοντες!