Αυτή τη φορά όλα εκτυλίχτηκαν σε ρυθμό slow motion στην πολλοστή ανάβαση του Κωλοσούρτη, του επικού δρόμου μεταξύ Μύλων και Αχλαδόκαμπου. Ούτε μάχη με το χρονόμετρο δώσαμε, ούτε τα λάστιχα του αυτοκινήτου στρίγκλισαν. Αργός ο ρυθμός και πολλές οι στάσεις... Ο λόγος ήταν ότι θέλαμε να σας θυμίσουμε κάτι από τη διαδρομή και να σας ξυπνήσουμε τις αναμνήσεις με τον φωτογραφικό φακό μας.
Εδώ οι αναμνήσεις ξαναζωντανεύουν. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι κάθε φορά που άλλαζα αυτοκίνητο, και έχω αλλάξει πάρα πολλά, μια από τις πρώτες διαδρομές ήταν το ανέβασμα ή το κατέβασμα του Κωλοσούρτη. Δεν είναι τυχαίο και το γεγονός ότι αυτή τη φορά ένα αυτοκίνητο συναντήσαμε να κατεβαίνει μαλιοκούβαρα και ήταν μια λευκή Alfa Romeo Brera!!!
Αθήνα-Καλαμάτα μισή μέρα ταξίδι, και πώς να μη γίνεις σπουδαίος οδηγός οδηγώντας στον Κωλοσούρτη, στο Καλογερικό, στη Μεγαλόπολη στην Τσακώνα;
Τα δεκάδες διάσπαρτα εικονοστάσια στη διαδρομή μαρτυρούν έως τις μέρες μας τη δυσκολία του εγχειρήματος εκείνα τα χρόνια και με εκείνα τα αυτοκίνητα…
Άλλωστε μόνο τυχαίοι δεν μπορεί να είναι οι στίχοι του τραγουδιού: Πάρε ναυτάκι, ναυτάκι Συριανό, λοστρόμο Πειραιώτη, μηχανικό Μυτηλινιό, τιμόνι Καλαματιανό και καπετάνιο Χιώτη...
Αξίζει τον κόπο να ξαναθυμηθείτε το παλιό μας αφιέρωμα για τον Κωλοσούρτη εδώ!
Φίλες και φίλοι σας εύχομαι Καλό Καλοκαίρι και Καλές Διαδρομές... Και δεν μπορεί, κάπου κι εσείς θα ανακαλύψετε την Τέλεια Διαδρομή μακριά από τους κακούς λύκους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου