Πολίτη του διαδικτύου καλώς όρισες.
Βρίσκεσαι σε βήμα διαλόγου, διεκδίκησης, σαρκασμού και αμφισβήτησης της κάθε λογής εξουσίας.
Επειδή τίποτα δε χαρίζεται και όλα κατακτώνται, σε προτρέπω να διεκδικείς αυτά που σου αναλογούν και να μην απεμπολάς τα δικαιώματά σου.
ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Ελεύθερα και με οιονδήποτε τρόπο, η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, διακίνηση, ακόμα και οικειοποίηση, των ενυπόγραφων ιδεών μου, απ’ αυτό το blog.
Γιατί οι Ιδέες πρέπει να διακινούνται Ελεύθερα, δίχως περιορισμούς...
Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011
Φωτιά ΤΩΡΑ στο Ποικίλο Όρος ! ! !
Ενώ τη Δευτέρα το πρωί, άλλη μια εστία κατασβέστηκε πριν πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις...
Μας εχει ζαλισει τ αρχιδια χρονια τωρα εσυ και καποιοι ταπεινωμενοι κομπλεξικοι τοπικιστες το ποικιλο και το ποικιλο για ρωτα παρα εξω ποσοι το ξερουν σαν ποικιλο ΑΙΓΑΛΕΩ ΡΕ ΑΙΓΑΛΕΩ τοσο σας τσουζει το ΣΙΤΥ χωριατακια ΑΙΓΑΛΕΩ ΡΕ ΑΙΓΑΛΕΩ και δεν πας να ποικιλοχτυπιεσαι δευτεραντζα θα εισαι
Το Ποικίλο Όρος είναι χαμηλό βουνό (465 μ.) της Αττικής. Εκτείνεται σε μήκος 11 χιλιομέτρων με κατεύθυνση από ΝΔ προς ΒΑ, μεταξύ του Όρους Αιγάλεω (χωρίζονται απ' τη Λεωφόρο Αθηνών) και της Πάρνηθας, και αποτελεί το φυσικό όριο ανάμεσα στο Λεκανοπέδιο Αθηνών και το Θριάσιο Πεδίο.
Κατά το παρελθόν το Ποικίλο διέθετε αρκετή βλάστηση, κυρίως αμπέλια και ελιές. Αυτά περιορίζονταν σταδιακά από τη δεκαετία του '20 μέχρι που εξαφανίστηκαν εντελώς, ως συνέπεια της γιγάντωσης των οικισμών που βρίσκονται στην πλευρά του λεκανοπεδίου (Χαϊδάρι, Περιστέρι, Πετρούπολη, Καματερό). Στην περιβαλλοντική υποβάθμισή του συνετέλεσε επίσης η εγκατάσταση των Διυλιστηρίων Ασπροπύργου στους πρόποδές του απ' την πλευρά του Θριασίου.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της σημερινής μορφής του είναι τα πολλά εγκαταλελειμένα νταμάρια, καθώς και η εγκατάσταση κεραιών ραδιοφωνίας και τηλεπικοινωνιών σε αρκετά υψώματά του.
Το Αιγάλεω είναι όρος της Αττικής που αποτελεί το φυσικό σύνορο Αθηνών, Πειραιώς και Δυτικής Αττικής. Χωρίζεται σε δύο μεγάλες οροσειρές, το Αιγάλεω και την επέκτασή του, το Ποικίλο Όρος. Το μέγιστο υψόμετρο ανέρχεται στα 468 μέτρα, ενώ τα πετρώματά του είναι κυρίως ασβεστολιθικά. Μεταξύ των ομαλών κορυφών δημιουργούνται μικρά ορόπέδια και λαγκάδια, τα οποία διασχίζονται από πλήθος χωματόδρωμων.
Το Αιγάλεω αποτελεί το δυτικό άκρο του λεκανοπεδίου των Αθηνών και στους πρόποδές του έχουν οικοδομηθεί οι πόλεις της δυτικής Αθήνας, ήτοι ο ομώνυμος Δήμος Αιγάλεω, η Αγία Βαρβάρα και το Χαϊδάρι, καθώς και οι εργατουπόλεις του Πειραιά, όπως ο Κορυδαλλός, το Κερατσίνι, το Πέραμα και η Νίκαια.
Η Λεωφόρος Αθηνών στο ύψος του Χαϊδαρίου χωρίζει το Όρος από το Ποικίλο, αποκαλούμενο ως «Ζαχαρίτσα» από τους κατοίκους των γειτονικών πόλεων Περιστερίου, Πετρουπόλεως και Καματερού από το όνομα οπλαρχηγού.[1] Από τη δυτική πλευρά τους τα όρη συνορεύουν με τη βιομηχανική πόλη του Ασπροπύργου, καθώς και με τις οικιστικές πόλεις Άνω Λιοσίων, Ζεφυρίου και Φυλής. Μια δεύτερη πρόσβαση στο λεκανοπέδιο επιτυγχάνεται στο βόρειο άκρο της οροσειράς μέσω των Άνω Λιοσίων και της Λεωφόρου Χασιάς, καθώς και από τη χάραξη της Περιφερειακής Οδού Αιγάλεω της Αττικής Οδού περιμετρικά του Όρους. Επιπλέον, μια τρίτη πρόσβαση είναι εφικτή από τον Σχιστό του Κορυδαλλού και την Ιερά Οδό από το Αιγάλεω στο ύψος του πειραιώτικου συγκροτήματος. Η βόρεια έκταση συνδέεται επίσης και με τον ΟΣΕ και τον Προαστιακό στη διαδρομή Αθήνας-Κορίνθου, ενώ στο νότιο άκρο υπάρχουν ράγες προς το Πέραμα όπου προβλέπεται η επέκταση του Τραμ. Στο νοτιοδυτικό άκρο του όρους τοποθετούνται οι οικισμοί Αφαϊας και Σκαραμαγκά του Δήμου Χαϊδαρίου, που πέραν της βιομηχανικής χρήσης προβλέπεται να αναπτυχθούν και τουριστικά με τη λειτουργία νέου συγκροτήματος εστίασης, καθώς αποτελεί σημαντικό πέρασμα μεταξύ των τριών νομαρχιών. Συχνά το όρος στερείται αναφοράς, καθώς έχει χαμηλότερο υψόμετρο και βλάστηση από τα λοιπά τρία μεγάλα όρη της Πάρνηθος, Πεντέλης και Υμηττού.
Το όρος ήταν καλυμένο εξ ολοκλήρου με πυκνά δάση μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά την εγκατάσταση των προσφύγων το 1923, άρχισαν οι πρώτες ανθρώπινες πιέσεις. Κατά τη διάρκεια της κατοχής και του φονικού χειμώνα του 1941, οι κάτοικοι υλοτόμησαν ολόκληρη τη νότια πλευρά του όρους για να καλύψουν τις ανάγκες θέρμανσης και βιοπορισμού τους. Το βραχώδες έδαφος σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη βόσκηση δεν επέτρεψε την αναγέννηση του δάσους στις περιοχές αυτές, με αποτέλεσμα δάση σήμερα να υπάρχουν μόνο στη βόρεια-βορειοανατολική πλευρά του. Τη δεκαετία του 1960 οι νότιοι πρόποδες του όρους, από το Πέραμα μέχρι τον Κορυδαλλό, άρχισαν να δέχονται οικιστική πίεση, η οποία εντάθηκε στα μετέπειτα χρόνια. Σήμερα ο οικιστικός ιστός έχει καταλάβει μεγάλο μέρος της νότιας πλευράς, ενώ στην ανατολική πλευρά δημιουργήθηκε βιομηχανική περιοχή με ραγδαία ανάπτυξη. Πολύ κοντά στην ΒΙ.ΠΕ. Σχιστού δημιουργήθηκε νεκροταφείο για την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά. Παρόλη την οικολογική καταστροφή που συντελέστηκε, το βουνό κάθε άλλο παρά οικολογικά νεκρό είναι. Η ελάττωση του πληθυσμού των αιγοπροβάτων επέτρεψε την επανεμφάνιση χλωρίδας που σχεδόν είχε εξαφανιστεί. Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να παρατηρήσει πεύκα, αγριελιές, πουρνάρια, ρείκια, στουρέκια, ενώ μεταξύ της πανίδας παρατηρούνται αλεπούδες, σκαντζόχειροι και φίδια. Στο βουνό επίσης απαντώνται πολλά είδη πτηνών, όπως πέρδικες, τα οποία όμως δέχονται την πίεση ασυνείδητων κυνηγών που αψηφούν την απαγόρευση κυνηγιού εκμεταλλευόμενοι την παντελή έλλειψη ελέγχου.
5 σχόλια:
Φαίνεται πως για άλλη μια φορά γλυτώσαμε τα χειρότερα.
Αυτή τη στιγμή υπάρχει λευκός αραιός καπνός.
Αναζωπυρώσεις έως αργά απόψε, στο Ποικίλο...
Θα καούν και οι πέτρες...
Μας εχει ζαλισει τ αρχιδια χρονια τωρα εσυ και καποιοι ταπεινωμενοι κομπλεξικοι τοπικιστες το ποικιλο και το ποικιλο για ρωτα παρα εξω ποσοι το ξερουν σαν ποικιλο ΑΙΓΑΛΕΩ ΡΕ ΑΙΓΑΛΕΩ τοσο σας τσουζει το ΣΙΤΥ χωριατακια ΑΙΓΑΛΕΩ ΡΕ ΑΙΓΑΛΕΩ και δεν πας να ποικιλοχτυπιεσαι δευτεραντζα θα εισαι
Το Ποικίλο Όρος είναι χαμηλό βουνό (465 μ.) της Αττικής. Εκτείνεται σε μήκος 11 χιλιομέτρων με κατεύθυνση από ΝΔ προς ΒΑ, μεταξύ του Όρους Αιγάλεω (χωρίζονται απ' τη Λεωφόρο Αθηνών) και της Πάρνηθας, και αποτελεί το φυσικό όριο ανάμεσα στο Λεκανοπέδιο Αθηνών και το Θριάσιο Πεδίο.
Κατά το παρελθόν το Ποικίλο διέθετε αρκετή βλάστηση, κυρίως αμπέλια και ελιές. Αυτά περιορίζονταν σταδιακά από τη δεκαετία του '20 μέχρι που εξαφανίστηκαν εντελώς, ως συνέπεια της γιγάντωσης των οικισμών που βρίσκονται στην πλευρά του λεκανοπεδίου (Χαϊδάρι, Περιστέρι, Πετρούπολη, Καματερό). Στην περιβαλλοντική υποβάθμισή του συνετέλεσε επίσης η εγκατάσταση των Διυλιστηρίων Ασπροπύργου στους πρόποδές του απ' την πλευρά του Θριασίου.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της σημερινής μορφής του είναι τα πολλά εγκαταλελειμένα νταμάρια, καθώς και η εγκατάσταση κεραιών ραδιοφωνίας και τηλεπικοινωνιών σε αρκετά υψώματά του.
Το Αιγάλεω είναι όρος της Αττικής που αποτελεί το φυσικό σύνορο Αθηνών, Πειραιώς και Δυτικής Αττικής. Χωρίζεται σε δύο μεγάλες οροσειρές, το Αιγάλεω και την επέκτασή του, το Ποικίλο Όρος. Το μέγιστο υψόμετρο ανέρχεται στα 468 μέτρα, ενώ τα πετρώματά του είναι κυρίως ασβεστολιθικά. Μεταξύ των ομαλών κορυφών δημιουργούνται μικρά ορόπέδια και λαγκάδια, τα οποία διασχίζονται από πλήθος χωματόδρωμων.
Το Αιγάλεω αποτελεί το δυτικό άκρο του λεκανοπεδίου των Αθηνών και στους πρόποδές του έχουν οικοδομηθεί οι πόλεις της δυτικής Αθήνας, ήτοι ο ομώνυμος Δήμος Αιγάλεω, η Αγία Βαρβάρα και το Χαϊδάρι, καθώς και οι εργατουπόλεις του Πειραιά, όπως ο Κορυδαλλός, το Κερατσίνι, το Πέραμα και η Νίκαια.
Η Λεωφόρος Αθηνών στο ύψος του Χαϊδαρίου χωρίζει το Όρος από το Ποικίλο, αποκαλούμενο ως «Ζαχαρίτσα» από τους κατοίκους των γειτονικών πόλεων Περιστερίου, Πετρουπόλεως και Καματερού από το όνομα οπλαρχηγού.[1] Από τη δυτική πλευρά τους τα όρη συνορεύουν με τη βιομηχανική πόλη του Ασπροπύργου, καθώς και με τις οικιστικές πόλεις Άνω Λιοσίων, Ζεφυρίου και Φυλής. Μια δεύτερη πρόσβαση στο λεκανοπέδιο επιτυγχάνεται στο βόρειο άκρο της οροσειράς μέσω των Άνω Λιοσίων και της Λεωφόρου Χασιάς, καθώς και από τη χάραξη της Περιφερειακής Οδού Αιγάλεω της Αττικής Οδού περιμετρικά του Όρους. Επιπλέον, μια τρίτη πρόσβαση είναι εφικτή από τον Σχιστό του Κορυδαλλού και την Ιερά Οδό από το Αιγάλεω στο ύψος του πειραιώτικου συγκροτήματος. Η βόρεια έκταση συνδέεται επίσης και με τον ΟΣΕ και τον Προαστιακό στη διαδρομή Αθήνας-Κορίνθου, ενώ στο νότιο άκρο υπάρχουν ράγες προς το Πέραμα όπου προβλέπεται η επέκταση του Τραμ. Στο νοτιοδυτικό άκρο του όρους τοποθετούνται οι οικισμοί Αφαϊας και Σκαραμαγκά του Δήμου Χαϊδαρίου, που πέραν της βιομηχανικής χρήσης προβλέπεται να αναπτυχθούν και τουριστικά με τη λειτουργία νέου συγκροτήματος εστίασης, καθώς αποτελεί σημαντικό πέρασμα μεταξύ των τριών νομαρχιών. Συχνά το όρος στερείται αναφοράς, καθώς έχει χαμηλότερο υψόμετρο και βλάστηση από τα λοιπά τρία μεγάλα όρη της Πάρνηθος, Πεντέλης και Υμηττού.
Το όρος ήταν καλυμένο εξ ολοκλήρου με πυκνά δάση μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά την εγκατάσταση των προσφύγων το 1923, άρχισαν οι πρώτες ανθρώπινες πιέσεις. Κατά τη διάρκεια της κατοχής και του φονικού χειμώνα του 1941, οι κάτοικοι υλοτόμησαν ολόκληρη τη νότια πλευρά του όρους για να καλύψουν τις ανάγκες θέρμανσης και βιοπορισμού τους. Το βραχώδες έδαφος σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη βόσκηση δεν επέτρεψε την αναγέννηση του δάσους στις περιοχές αυτές, με αποτέλεσμα δάση σήμερα να υπάρχουν μόνο στη βόρεια-βορειοανατολική πλευρά του. Τη δεκαετία του 1960 οι νότιοι πρόποδες του όρους, από το Πέραμα μέχρι τον Κορυδαλλό, άρχισαν να δέχονται οικιστική πίεση, η οποία εντάθηκε στα μετέπειτα χρόνια. Σήμερα ο οικιστικός ιστός έχει καταλάβει μεγάλο μέρος της νότιας πλευράς, ενώ στην ανατολική πλευρά δημιουργήθηκε βιομηχανική περιοχή με ραγδαία ανάπτυξη. Πολύ κοντά στην ΒΙ.ΠΕ. Σχιστού δημιουργήθηκε νεκροταφείο για την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά. Παρόλη την οικολογική καταστροφή που συντελέστηκε, το βουνό κάθε άλλο παρά οικολογικά νεκρό είναι. Η ελάττωση του πληθυσμού των αιγοπροβάτων επέτρεψε την επανεμφάνιση χλωρίδας που σχεδόν είχε εξαφανιστεί. Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να παρατηρήσει πεύκα, αγριελιές, πουρνάρια, ρείκια, στουρέκια, ενώ μεταξύ της πανίδας παρατηρούνται αλεπούδες, σκαντζόχειροι και φίδια. Στο βουνό επίσης απαντώνται πολλά είδη πτηνών, όπως πέρδικες, τα οποία όμως δέχονται την πίεση ασυνείδητων κυνηγών που αψηφούν την απαγόρευση κυνηγιού εκμεταλλευόμενοι την παντελή έλλειψη ελέγχου.
Δημοσίευση σχολίου