Πάντα τις τελευταίες δεκαετίες μια στάση στο σταθμό του Ζευγολατιού είναι μέσα στο πρόγραμμα των θερινών διακοπών μας. Οι παιδικές αναμνήσεις βλέπετε... Εκείνα τα χρόνια ήταν κομβικός σταθμός με τα τραίνα να κατευθύνονται προς Αθήνα και Καλαμάτα, αλλά και προς Κυπαρισσία - Πύργο - Πάτρα με την διακλάδωση των γραμμών. Εκείνα τα χρόνια όταν φτάναμε στο Ζευγολατιό σήμαινε ότι πλησίαζε το τέλος του ταξιδιού με προορισμό το Αριστοδήμειο. Όμως εκτός από τα ταξίδια οι όμορφες παιδικές αναμνήσεις είναι γεμάτες με το άρωμα του μοναδικού τοπικού εδέσματος. Ήταν τότε, που κάθε επίσκεψη του θείου Γιώργου από τον Αετό στο Χαϊδάρι συνοδευόταν και από ένα πακέτο παστέλια Ζευγολατιού, για το παιδί, όπως έλεγε! Βέβαια τα τελευταία χρόνια υπάρχουν και άλλοι λόγοι που μας φέρνουν ως εδώ. Είναι πολλοί φίλοι μας από το Χαϊδάρι που έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στο όμορφο χωριό, είναι και αυτό το γαλακτομπούρεκο του Δαλκαφούκη, είναι και ο μερακλήδικος καφές του Κυριάκου στο σταθμό κάτω από τα πλατάνια...
6 σχόλια:
Φαντάζομαι πώς πολύ θα έχουν ένα κόμπο στο λαιμό βλέποντας αυτές τις φωτογραφίες.Στα αυτιά μου αντιχει η φωνή του Σταθμάρχη. Εντός δύο λεπτών εισέρχεται στην πρώτη γραμμή η ταχεία αμαξοστοιχία Καλαμάτας Τρίπολης Αθηνών.
Ωραία η εμπειρία του τραίνου.Η φωνη του του σταθμάρχη αντηχούσε στα αυτιά σου περιμένοντας την διασταύρωση με την αντίστοιχη αμαξοστοιχία για Αθήνα.Τι ωραία εποχή.Αξεχαστη.Κακως κατάργησαν το τραίνο.
Αξεχαστα χρονια.Το ταξιδι με το τραινο ηταν μαγικο.Ωρες ατελειωτες το ταξιδι για Καλαματα.Σουβλακι στους Μυλους,ριζογαλο στην Μεγαλοπολη,παστελι στο Ζευγολατειο.Αξεχαστα χρονια.Ας οψονται αυτοι που θελησαν την καταστροφη του.Κριμα.
Ο παράδεισος
Η απουσία των τρένων........υπάρχουν όμως στο μυαλό μας.κριμα κρίμα κρίμα.....
Η μητέρα ήταν από εκει και τα καλοκαίρια τα περναγαμε εκεί..Ο πατέρας δούλευε στους ΣΠΑΠ και το τρένο ήταν το μοναδικό ταξιδιωτικό μας μέσον..όλη μέρα παιγνίδι γύρω από τον σταθμό, παστέλι και λεμονάδα... αξέχαστα χρόνια!
Δημοσίευση σχολίου