Και ξάφνου ακούσαμε τη χαρακτηριστική κόρνα του πλοίου όταν αυτό πιάνει λιμάνι και ήμασταν σίγουροι πως φτάσαμε στην Άνδρο. Γεμάτοι ενθουσιασμό και χαμόγελα, μπήκαμε στο αυτοκινητάκι μας, βγήκαμε από το πλοίο και ξεκινήσαμε την εξερεύνηση του νησιού και των παραλιών του. Ήταν νωρίς το πρωί και είχαμε αρκετό χρόνο μέχρι να πάμε στο δωμάτιό μας. Ακολουθήσαμε λοιπόν το δρόμο προς Μπατσί και στα δεξιά μας, ξεπετούσε και από μία παραλία κάθε φορά που παίρναμε κι άλλη στροφή. Εντύπωση μας έκανε μία παραλία που φαινόταν από την άκρη του δρόμου. Το όνομά της Χρυσή Άμμος και για να φτάσεις σε αυτήν έπρεπε απλά να κατέβεις μερικά σκαλιά. Μια απέραντη, με ψιλή, χρυσαφένια άμμο παραλία με νερά τιρκουάζ, ρηχά και πεντακάθαρα. Μεγάλο μέρος της είναι οργανωμένο, ενώ επίσης διαθέτει μπαρ, καντίνα και χώρο για beach βόλεϊ. Γι’ αυτούς που δεν προτιμούν τα οργανωμένα μέρη, η έκταση της παραλίας επιτρέπει να καθίσεις σε δικό σου χώρο. Η Χρυσή Άμμος, εξαιτίας της μεγάλης της έκτασης και το γεγονός ότι δεν την επηρεάζουν τα μελτέμια, θεωρείται η πιο κοσμική και πλέον δημοφιλής παραλία της Άνδρου.
Λίγο μετά τη Χρυσή Άμμο, ένα μικρό, καταπράσινο κολπάκι μας τράβηξε το ενδιαφέρον. Στην άκρη του, χτισμένο ένα κατάλευκο, γραφικό εκκλησάκι, αυτό του Αγίου Κυπριανού. Λίγα βήματα πιο πέρα, μια καταγάλανη παραλία, με άμμο και ψιλό βότσαλο, περιτριγυρισμένη από βράχους, οι οποίοι μαζί με το πράσινο προσφέρουν σκιά. Στα απέναντι βράχια, αγριοκάτσικα πηδούν και τρώνε χορτάρια, ενώ στο βάθος χαζεύεις τα πλοία της γραμμής που περνούν. Ένα τοπίο, δηλαδή, που μόνο γαλήνη και ηρεμία έχει να προσφέρει στους επισκέπτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου