Σήμερα σκέφθηκα να σας παρουσιάσω κάποιες πρόσφατες, αλλά και παλαιότερες φωτογραφίες από τις επισκέψεις μας στη Μονή Καλογραιών της Καλαμάτας, όπως είναι γνωστή στο ευρύτερο κοινό η Μονή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Φέτος που λόγω του κορονοϊού οι ναοί και τα μοναστήρια θα παραμείνουν κλειστά ενόψει του Πάσχα κι εμείς κλειδαμπαρωμένοι στα σπίτια μας, καλό είναι να σκεφθούμε πόσο μεγάλη είναι η απόφαση αυτών των ανθρώπων που ηθελημένα ακολούθησαν τον μοναχικό βίο και τον εγκλεισμό τους στα μοναστήρια. Όταν εμείς δυσανασχετούμε για τον πρόσκαιρο και αναγκαίο εγκλεισμό στα σπίτια μας μη έχοντας κάτι δημιουργικό να κάνουμε, οι μοναχές και οι μοναχοί, αιώνες τώρα, αναλώνουν δημιουργικά τον χρόνο τους προς όφελος της μοναστικής κοινότητας και της κοινωνίας.
Στο ιστορικό κέντρο της Καλαμάτας και πολύ κοντά στο Μητροπολιτικό Ναό της Υπαπαντής του Χριστού ευρίσκεται η Ιερά Μονή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Καλογραιών, ιδρυθείσα το έτος 1796 από τον Καλαματιανό Ιερομόναχο και Δάσκαλο Γεράσιμο Παπαδόπουλο (1763-1844).
Είναι δε το πρώτο από τη σύστασή του, γυναικείο Μοναστήρι της Ι. Μητροπόλεως που λειτουργεί μέχρι σήμερα.
Ο Ναός της μονής ή καθολικό, αφιερωμένος στους Αγίους Μεγάλους Βασιλείς και Ισαποστόλους Κωνσταντίνο και Ελένη, είναι κτισμένος επάνω σε ερειπωμένο Ναό του 13ου αιώνα και τούτο μαρτυρεί η δεξιά εξωτερική πλευρά του Αγίου Βήματος.
Από τις τοιχογραφίες σώζεται η Άκρα Ταπείνωση στην Πρόθεση ενώ η τελευταία ριζική ανακαίνιση του Ναού αυτού έγινε μετά τούς καταστροφικούς σεισμούς του 1986.
Το μοναστήρι των Καλογραιών με τη χαρακτηριστική αυτή ονομασία του, που προβάλλει το γυναικείο μοναχισμό έχει σύνδεσμο άρρηκτο με την ιστορία της Καλαμάτας και της Μεσσηνίας γενικότερα αφού κατά τη διάρκεια των 200 και πλέον ετών λειτουργίας του, πρόσφερε πνευματικό καταφύγιο σε εκατοντάδες νέα κορίτσια πού ασπάσθηκαν το μοναχικό βίο, φιλανθρωπική ζεστή αγκαλιά σε πολυάριθμα ορφανά και εγκαταλειμμένα παιδιά κυρίως μετά την κατοχή και για αρκετά χρόνια και πρόσφατα στην δοκιμασία των σεισμών, οι Καλόγριες του Αγίου Κωνσταντίνου κυριολεκτικά αναλώθηκαν επί καθημερινής βάσεως και για ένα χρόνο περίπου, να παρασκευάζουν φαγητό στην αυλή της μονής για εκατοντάδες σεισμοπλήκτων και εμπερίστατων κατοίκων της πόλεως.
Εκείνο όμως, που καταξίωσε το μοναστήρι των Καλογραιών τόσο πανελληνίως όσο και διεθνώς, ήταν η καλλιέργεια και κατεργασία του μεταξιού ώστε ν' ανθίσει και να καρποφορήσει η μεταξοϋφαντική τέχνη και τα μεταξωτά κεντητά άμφια, τα τραπεζομάντηλα, οι κουρτίνες και κυρίως το μεταξωτό Καλαματιανό μαντήλι, πού γεννήθηκε στο μοναστήρι αυτό, ώστε να φθάσουν σ' όλο τον κόσμο και η Μονή να βραβευτεί πολλές φορές με επίσημα βραβεία και επαίνους.
Η Μονή έχει Σκευοφυλάκιο-Μουσείο, στο οποίο φυλάσσονται ιερά Λείψανα διαφόρων Αγίων της Εκκλησίας μας, ιερά σκεύη, άμφια, πολύτιμες εικόνες και τμήμα παλαιού τέμπλου ενώ υπάρχει πλούσια βιβλιοθήκη με θεολογικά και άλλα βιβλία.
Εκτός του καθολικού έχει και δεύτερο Ναό στην κεντρική αυλή της, αφιερωμένο στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού.
Συνεχίζουσα την παράδοσή της και τις παρακαταθήκες του αειμνήστου Γέροντά της αλλά και την οσιακή βιοτή των μυριάδων κεκοιμημένων μοναζουσών, η Ιερά Μονή των Καλογραιών κρατά σταθερά τα πρωτεία στην αριθμητική υπεροχή του έμψυχου δυναμικού της, μεταξύ των εν ενεργεία μοναστηριών της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας.
Ιανουάριος 2020
Σεπτέμβριος 2010
Μάιος 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου