Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως η εκκλησιαστική περιουσία αποτελείται από τεράστια διάσπαρτα μεγέθη, δύσκολα μετρήσιμα και συγκρίσιμα στη χώρα μας !
Είναι επίσης, αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε πιστού να συνδράμει με όποιο τρόπο νομίζει στην αύξηση αυτών των μεγεθών.
Είμαι ένας απ’ αυτούς που κατακρίνουν την Ελλαδική Εκκλησία για τον απαράδεκτο τρόπο διαχείρισης αυτής της τεράστιας περιουσίας.
Δυστυχώς, απ’ ότι κατά καιρούς αποκαλύπτεται, κυκλώματα λαϊκών και κληρικών λυμαίνονται ανεξέλεγκτα αυτήν την περιουσία, πιθανόν γιατί αυτή δεν είναι λεπτομερώς καταγεγραμμένη και δηλωμένη.
Δε με ενοχλούν σε καμία περίπτωση οι Ιερές μπίζνες, αντίθετα, καταλογίζω ευθύνες στη Διοίκηση της εκκλησίας για το ότι δεν τις έχει επιδιώξει μέχρι στιγμής.
Είμαι της άποψης πως μέσα στα πλαίσια αξιοποίησης της περιουσίας της, θα μπορούσε και δική της τράπεζα να ιδρύσει και πανεπιστημιακές σχολές και οικοδομικούς συνεταιρισμούς και ξενοδοχειακές υποδομές και οτιδήποτε άλλο εν πάση περιπτώσει, που θα την καθιστούσε οικονομικά ισχυρή και παρεμβαίνουσα, ακόμα και στη λειτουργία της αγοράς, προς όφελος των αδυνάτων, προς όφελος του ποιμνίου της.
Αυτό που εξοργίζει τους πολίτες, είναι ο προσεταιρισμός περιουσιακών στοιχείων ή η ανάπτυξη των δραστηριοτήτων της, με αδιαφανείς διαδικασίες, που είναι προϊόν συναλλαγής, με επίορκους κρατικούς λειτουργούς και λαμόγια πολιτικούς.
Η εκκλησία έχει τόσα πολλά και ανεκμετάλλευτα, που είναι παράλογο να μπαίνει σε τέτοιες διαδικασίες που την εκθέτουν ανεπανόρθωτα στη συνείδησή μας.
Δε χρειάζεται άλλα η εκκλησία, πέραν αυτών που πραγματικά έχει και αυτών που απλόχερα της προσφέρουν οι πιστοί.
Δε χρειάζεται να τη λοιδορούν και να την απαξιώνουν οι πολίτες, όπως λοιδορούν και απαξιώνουν την πολιτική και τους πολιτικούς.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να διακόψει το πάρτι όλων αυτών των σφουγγοκωλάριων και να αναπτυχθεί μέσα στα πλαίσια των νόμων του κράτους, αλλά και της ηθικής, διότι κατά την άποψή μου, που είναι αντίθετη από την άποψη του παλιού συναγωνιστή Γ. Βουλγαράκη, το νόμιμον δεν είναι πάντα και ηθικόν.
Ανάπτυξη ουσιαστική επομένως, έργα ουσίας και όχι βιτρίνας, έργα για το λαό του Θεού και τον τόπο, έργα ακόμα και κόντρα στα υπάρχοντα οικονομικά συμφέροντα, που στραγγαλίζουν το λαό, έργα προς όφελος του ποιμνίου.
Η εκκλησία είναι η μόνη που μπορεί να το κάνει !
Ας τολμήσει τώρα να αλλάξει το σκηνικό.
Διαθέτει το έμψυχο και άψυχο υλικό, διαθέτει τα μέσα και τα εργαλεία, της λείπει η τόλμη.
Είμαι ένας απ’ αυτούς που κατακρίνουν την Ελλαδική Εκκλησία για τον απαράδεκτο τρόπο διαχείρισης αυτής της τεράστιας περιουσίας.
Δυστυχώς, απ’ ότι κατά καιρούς αποκαλύπτεται, κυκλώματα λαϊκών και κληρικών λυμαίνονται ανεξέλεγκτα αυτήν την περιουσία, πιθανόν γιατί αυτή δεν είναι λεπτομερώς καταγεγραμμένη και δηλωμένη.
Δε με ενοχλούν σε καμία περίπτωση οι Ιερές μπίζνες, αντίθετα, καταλογίζω ευθύνες στη Διοίκηση της εκκλησίας για το ότι δεν τις έχει επιδιώξει μέχρι στιγμής.
Είμαι της άποψης πως μέσα στα πλαίσια αξιοποίησης της περιουσίας της, θα μπορούσε και δική της τράπεζα να ιδρύσει και πανεπιστημιακές σχολές και οικοδομικούς συνεταιρισμούς και ξενοδοχειακές υποδομές και οτιδήποτε άλλο εν πάση περιπτώσει, που θα την καθιστούσε οικονομικά ισχυρή και παρεμβαίνουσα, ακόμα και στη λειτουργία της αγοράς, προς όφελος των αδυνάτων, προς όφελος του ποιμνίου της.
Αυτό που εξοργίζει τους πολίτες, είναι ο προσεταιρισμός περιουσιακών στοιχείων ή η ανάπτυξη των δραστηριοτήτων της, με αδιαφανείς διαδικασίες, που είναι προϊόν συναλλαγής, με επίορκους κρατικούς λειτουργούς και λαμόγια πολιτικούς.
Η εκκλησία έχει τόσα πολλά και ανεκμετάλλευτα, που είναι παράλογο να μπαίνει σε τέτοιες διαδικασίες που την εκθέτουν ανεπανόρθωτα στη συνείδησή μας.
Δε χρειάζεται άλλα η εκκλησία, πέραν αυτών που πραγματικά έχει και αυτών που απλόχερα της προσφέρουν οι πιστοί.
Δε χρειάζεται να τη λοιδορούν και να την απαξιώνουν οι πολίτες, όπως λοιδορούν και απαξιώνουν την πολιτική και τους πολιτικούς.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να διακόψει το πάρτι όλων αυτών των σφουγγοκωλάριων και να αναπτυχθεί μέσα στα πλαίσια των νόμων του κράτους, αλλά και της ηθικής, διότι κατά την άποψή μου, που είναι αντίθετη από την άποψη του παλιού συναγωνιστή Γ. Βουλγαράκη, το νόμιμον δεν είναι πάντα και ηθικόν.
Ανάπτυξη ουσιαστική επομένως, έργα ουσίας και όχι βιτρίνας, έργα για το λαό του Θεού και τον τόπο, έργα ακόμα και κόντρα στα υπάρχοντα οικονομικά συμφέροντα, που στραγγαλίζουν το λαό, έργα προς όφελος του ποιμνίου.
Η εκκλησία είναι η μόνη που μπορεί να το κάνει !
Ας τολμήσει τώρα να αλλάξει το σκηνικό.
Διαθέτει το έμψυχο και άψυχο υλικό, διαθέτει τα μέσα και τα εργαλεία, της λείπει η τόλμη.
Άμεση καταγραφή και αξιοποίηση της περιουσίας της ΤΩΡΑ, με το νι και με το σίγμα των νόμων και της ηθικής.
Οψόμεθα ! ! !
Οψόμεθα ! ! !
Νοέμβριος 2008
ΜΠΕΝΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου