30 χρόνια βάρδια...
23 χρόνια στην Ελευσίνα...
Και τώρα Ασπρόπυργος!!!
Κάτι τέτοιες ώρες δεν υπάρχουν λόγια... Και οι εποχές που ζούμε τις κάνουν δυσκολότερες... Πόσοι ξεκινήσαμε και πόσοι μείναμε σ’ αυτό το ταξίδι… Η πρώτη βάρδια και τώρα η τελευταία… Οι άνθρωποι, ο χώρος, τα συμβάντα, τα συναισθήματα… Κάτι τέτοιες ώρες όλα στριφογυρίζουν στο μυαλό… Σκέφτομαι πως καμιά φορά είναι ίσως προτιμότερο να έρχεσαι, να μένεις και να φεύγεις απαρατήρητος… Όπως και να έχει το πράγμα, ήταν ένας σταθμός… Ίσως ο μεγαλύτερος, ίσως ο σημαντικότερος… Και τώρα ήρθε η ώρα για τον επόμενο… Συνάδελφοι δεν θα χαθούμε… Ένα τσιγάρο δρόμος είναι… Εύχομαι υγεία και εργασία να έχουμε... Και πάντα ν' ανταμώνουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου