Το στολίδι της Πορταριάς που κατάντησε το σκιάχτρο της!!!

Πέρασαν 10 χρόνια από την προηγούμενη επίσκεψή μας στην περιοχή, αλλά αυτή τη φορά είχαμε πολύ χρόνο για να περιηγηθούμε στην Πορταριά, τη Μακρινίτσα και σε άλλα χωριά του Πηλίου, έχοντας ως αφετηρία το Xenia Palace στο οποίο μείναμε. Αξίζει να σημειώσουμε εδώ τις δυο διαφορετικές εικόνες που αντικρίσαμε πριν και μετά τα μέτρα για τον COVID-19. Την τελευταία Κυριακή πριν την εφαρμογή των μέτρων ζήσαμε ανεπανάληπτες στιγμές με την κοσμοσυρροή στην πρωτεύουσα του νομού αλλά και στα χωριά του Πηλίου. Τις επόμενες ημέρες αν και η εστίαση ήταν κλειστή, εμάς σε τίποτα δεν μας εμπόδισε να τηρήσουμε το πρόγραμμά μας και να κάνουμε αυτό που γνωρίζουμε καλά και σας παρουσιάζουμε τα τελευταία χρόνια. Όμως, για να λέμε την αλήθεια, η εστίαση είναι αυτή που δίνει ώθηση και ζωή σε όλη τη χώρα και ειδικότερα στις περιοχές που ζουν από τον τουρισμό. Όμορφες εικόνες από την ευρύτερη περιοχή σας παρουσιάσαμε τις προηγούμενες ημέρες και θα συνεχίσουμε και τις επόμενες. Σήμερα θα σας παρουσιάσουμε ένα θέμα που προξενεί θλίψη στον επισκέπτη της Πορταριάς, αλλά φαντάζομαι και στους μόνιμους κατοίκους του χωριού. Το Θεοξένεια δυστυχώς εξακολουθεί να είναι στην ίδια κατάσταση με αυτή που ήταν και κατά την προηγούμενη επίσκεψή μας στην Πορταριά τον Ιούλιο του 2010. Και επειδή αξίζει ένα αφιέρωμα, ψάξαμε και βρήκαμε στο διαδίκτυο αυτά τα λιγοστά σχετικά κείμενα που ακολουθούν, με την ευχή ως τον επόμενο ερχομό μας εδώ, να έχει μπει το νερό στο αυλάκι… Και επειδή η υπόθεση του Θεοξένεια ξεπερνάει τα στενά τοπικά ενδιαφέροντα, καλό θα ήταν να παρέμβει και η Κυβέρνηση δια του αρμόδιου υπουργείου!

Γιατί παραμένει ημιτελής στο έλεος του χρόνου και της φθοράς η κατασκευή της νέας μονάδας στην Πορταριά; 

Του Βασίλη Κοντορίζου, τέως δημάρχου Πορταριάς (15/3/2020)

Το ιστορικό ξενοδοχείο «Θεοξένια» της Πορταριάς, που άφησε εποχή από τις αρχές του 20ού Αιώνα στον ελλαδικό και βαλκανικό χώρο, λειτούργησε για πρώτη φορά το έτος 1905. Ιδιοκτήτες του ήταν οι Αδελφοί Αθανασάκη, Αιγυπτιώτες με πολλά χρήματα. Οι Αθανασάκηδες συγχρόνως με το «Θεοξένια» ίδρυσαν και το «Αθανασάκειο Νηπιαγωγείο» σε οικόπεδο που είχε παραχωρήσει ο τότε Δήμος Ορμινίου. Τον Δήμο αυτόν αποτελούσαν η Πορταριά και το Κατηχώρι με πληθυσμό που αριθμούσε 5.000 κατοίκους. Το Νηπιαγωγείο (είναι το αναστηλωμένο κτίριο, όπου σήμερα στεγάζεται ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Ορμίνιον», το ΚΔΑΠ και το Περιφερειακό Ιατρείο). 

Οι Αθανασάκηδες όχι μόνον κατασκεύασαν το κτίριο του Νηπιαγωγείου με δικές τους δαπάνες, αλλά και το λειτούργησαν οι ίδιοι πληρώνοντας τη διδασκάλισσα. Το Νηπιαγωγείο, όμως, λειτουργούσε ως δημόσιο σχολείο και ας πλήρωναν οι Αθανασάκηδες. Τα δύο αυτά κτίρια («Θεοξένια» και Νηπιαγωγείο) τα έκαψαν οι Γερμανοί Ναζί το 1944. Το «Θεοξένια» από την αρχή της λειτουργίας του, μέχρι την άφιξη των κατακτητών του Γ΄ Ράιχ στην Πορταριά, λειτουργούσε με υψηλές προδιαγραφές. Ήταν στην εποχή του το πολυτελέστερο ξενοδοχείο των Βαλκανίων. Οι πληροφορίες, που έχω, λένε ότι διέμεναν σ’ αυτό, όταν επισκέπτονταν την Πορταριά, πολλοί εστεμμένοι της εποχής. Αυτοί που με βεβαιότητα γνωρίζω, από μαρτυρίες παλαιότερων πορταριτών, ότι κατέλυσαν στο «Θεοξένια», ήταν ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄ και ο Κωνσταντίνος Α'. 

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ως πρωθυπουργός, έχει αποστείλει επιστολή, την οποία συνέταξε σε επιστολόχαρτο με τη φίρμα του ξενοδοχείου. Ο λογότυπος του «Θεοξένια» είναι γραμμένος στη Γαλλική γλώσσα. Το γράμμα απευθυνόταν σε κάποιον στον Βόλο, που ο Βενιζέλος αποκαλούσε Πρόεδρο, και του εξέφραζε συλλυπητήρια για την απώλεια της συζύγου του. Η επιστολή εκτίθεται στο Μουσείο της Πορταριάς, μαζί με αρκετά άλλα αντικείμενα του ιστορικού ξενοδοχείου. Λέγεται, ότι τα σερβίτσια του ήταν ή χρυσά ή ασημένια! Ανάλογα με τον πελάτη. Δεν υπήρχαν, πάντως, πελάτες τρίτης κατηγορίας. (δηλαδή, περιορισμένης οικονομικής επιφάνειας). Κάθε βράδυ στον κήπο του, διοργανώνονταν χοροί με ορχήστρες υψηλού επιπέδου. Μία από αυτές, όπως με πληροφόρησαν οι παλαιότεροι, ήταν και η περίφημη ορχήστρα Μαυραντώνη. 

Η καταστροφή από τους Ναζί και… 

Οι Γερμανοί Ναζί, μόλις πάτησαν το βρομερό πόδι τους στην Πορταριά, επίταξαν το ξενοδοχείο, το μετέτρεψαν σε στρατηγείο τους και στα πολυτελή του δωμάτια διέμεναν υψηλόβαθμοι αξιωματικοί τους. Αποχωρώντας ηττημένοι, αφού το λεηλάτησαν, το έκαψαν, μαζί με πολλά άλλα σπίτια του χωριού. Το «Θεοξένια» ήταν σημείο αναφοράς για την Πορταριά. Όταν οι κάτοικοι έλεγαν «το ξενοδοχείο» εννοούσαν το «Θεοξένια» και ας υπήρχαν και πολλά άλλα ξενοδοχεία στο χωριό. Όλοι, σχεδόν, οι κάτοικοι είχαν κάποια οικονομική συναλλαγή με το ιστορικό αυτό ξενοδοχείο. Άλλοι ως εργαζόμενο προσωπικό, άλλοι ως προμηθευτές – πωλητές προϊόντων τους, όπως κηπευτικά, γάλα, τυρί, ψωμί, ξύλα, κάρβουνα και άλλα. Πολλοί ασχολούνταν με τη μεταφορά χιονιού, αντί πάγου, για τα ψυγεία του. Οι Πορταρίτες αυτοί, τον χειμώνα, σκέπαζαν το χιόνι με φύλλα οξιάς, μέσα σε ανήλιαγες χαράδρες, ώστε να διατηρείται παγωμένο και το καλοκαίρι. Τότε, τις νύχτες, το έκοβαν σε κολώνες και μέσα σε τσουβάλια το κουβαλούσαν με τα μουλάρια τους στο «Θεοξένια». Δεν υπήρχαν την εποχή εκείνη εργοστάσια παρασκευής πάγου, τουλάχιστον στην Πορταριά. 

…οι μεταπολεμικές περιπέτειες του «Θεοξένια» 

Καμένο το κτίριο, αλλά με ατόφιους τους εξωτερικούς του τοίχους, οι κληρονόμοι των Αθανασάκηδων, το πούλησαν σε κάποιους ευνοούμενους της Χούντας. Είχαν πρόθεση να κατεδαφίσουν το κτίριο και στη θέση του να κτίσουν πολυτελείς κατοικίες προς εκμετάλλευση. Ως εκ θαύματος γλύτωσε το ξενοδοχείο, μαζί και το Νηπιαγωγείο, που κι αυτό επιχείρησαν να πουλήσουν οι κληρονόμοι. Ευτυχώς, αναφερόταν επισήμως ότι είχε κτιστεί σε οικόπεδο του Δήμου Ορμινίου, επομένως ήταν αδύνατο να πωληθεί. Έτσι, όπως είχαν υποχρέωση, οι κατασκευαστές, κατέθεσαν αίτηση για έκδοση άδειας κατεδάφισης του καμένου κτιρίου του «Θεοξένια», στην Πολεοδομία Μαγνησίας. Ήταν, κάποιο μήνα του 1975. Κατά καλή τύχη για το ιστορικό κτίσμα, στην Πολεοδομία υπηρετούσε τότε αείμνηστη Πορταρίτισσα Αριστούλα Χρίστογλου. Μόλις αντιλήφθηκε το, σκοπό τους, κατάφερε να σταματήσει την έκδοση άδειας κατεδάφισης και ακολούθως, με την εργώδη συμβολή της ίδιας, το κτίριο κηρύχτηκε διατηρητέο μνημείο μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο του. Έτσι σώθηκε το «Θεοξένια» από την κατεδάφιση. 

Αγορά από τον Δήμο Πορταριάς 

Αργότερα, ο Δήμος Πορταριάς το αγόρασε από τους τρίτους ιδιοκτήτες. Αποφασίσαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο να το αξιοποιήσουμε αναστηλώνοντάς το, προκειμένου να λειτουργήσει πάλι ως ξενοδοχείο, με το σύστημα ΣΔΙΤ (Συνδιαχείριση Ιδιώτη και Δήμου). Ο Δήμος Πορταριάς με το επιστημονικό προσωπικό που διέθετε και τη βοήθεια και συμβολή του Τεχνικού και Νομικού επιτελείου της Νομαρχίας Μαγνησίας, συνέταξε τις προδιαγραφές για την εκδήλωση ενδιαφέροντος. Κόπος και χρόνος πολύς μέχρι να καταλήξουμε σε εκείνες τις προδιαγραφές, που έπρεπε να είναι οι πλέον συμφέρουσες για τον Δήμο, αλλά και ξεκάθαρες, χωρίς απορίες και ερωτηματικά. Η επιλογή του επενδυτή θα εξαρτώνταν κυρίως από το πόσον χρόνο θα το εκμεταλλευόταν ο ιδιώτης, από το τι θα πλήρωνε ο ίδιος στον Δήμο μέχρι να το επιστρέψει, από την ποιότητα της μελέτης, που θα παρουσίαζε στην επιτροπή αξιολόγησης, από την ποιότητα των υλικών και την τήρηση των προδιαγραφών. 

Απόφαση αξιοποίησης και… 

Η επιτροπή επέλεξε τελικά τη μοναδική προσφορά που υπήρχε, εκείνη της εταιρείας Grecotel. Η επιχείρηση προσέφερε, 5.000 Ευρώ ανά μήνα, 30 χρόνια εκμετάλλευσης του ξενοδοχείου από την εταιρεία και ακολούθως επιστροφή του στον Δήμο. Κατέθεσε μία εξαιρετική μελέτη η οποία προέβλεπε και την κατασκευή τριών ακόμη νέων κτιρίων ώστε το συγκρότημα να αποτελείται από 65 δωμάτια. Θα διέθετε σαλόνια, πισίνες, χώρους στάθμευσης, spa, εξαιρετικά διαμορφωμένο κήπο κ.α. Η κατασκευή άρχισε αμέσως με υπόσχεση περαίωσης και λειτουργίας του τα Χριστούγεννα του 2006. Το έργο σταμάτησε όταν άρχισε η διαπλάτυνση του μονοπατιού προς τη βορεινή πλευρά του ξενοδοχείου. Το μονοπάτι είχε πλάτος 3 μέτρα. εφόσον από εκεί περνούσαν ζώα φορτωμένα με ξυλεία για στέγες μήκους 7μέτρων. Τα φορτία αυτά στο πίσω μέρος έχουν άνοιγμα πάνω από 3,00μ. Τώρα ποιος ευθύνεται για το σταμάτημα δεν είναι του παρόντος να το αναλύσουμε. Εξ’ άλλου το γνωρίζουν «οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ». 

…ανεξήγητη διακοπή των έργων 

Ακολούθησαν δικαστήρια τα οποία αποφάνθηκαν ότι ο δρόμος είχε πλάτος 2 μέτρα.. Μετά τον «Καλλικράτη» το θέμα ανέλαβε ο Δήμος Βόλου, και η δημοτική αρχή του Πάνου Σκοτινιώτη ξεκαθάρισε ότι θα προχωρούσε στην καταγγελία της σύμβασης, αν η εταιρεία Grecotel δεν επανερχόταν και δεν ολοκλήρωνε το έργο. Υπό την πίεση αυτή, η εταιρεία Grecotel δέχθηκε να υπογράψει συμπληρωματική σύμβαση για συνέχιση και αποπεράτωση των εργασιών. Η συμπληρωματική σύμβαση μεταξύ Δήμου και εταιρείας υπογράφηκε, μετά και από απόφαση που πήραμε στο Δημοτικό Συμβούλιο, τον Δεκέμβριο του 2013. Η σύμβαση πρόβλεπε δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση των έργων μέχρι τον Νοέμβριο του 2015. Πρόβλεπε, επίσης, να προχωρήσει ο Δήμος Bόλου τις διαδικασίες απαλλοτρίωσης για το μικρό κομμάτι, που απέμενε προς διαπλάτυνση του δρόμου, χωρίς φυσικά να προβλέπεται δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωσή τους, αφού είναι γνωστό πόσο χρονοβόρες είναι οι σχετικές διαδικασίες. Η εταιρεία, συνεπώς, αναγνώρισε ότι οι εργασίες μπορούσαν να προχωρήσουν και χωρίς τη διαπλάτυνση του δρόμου. Γι’ αυτό άλλωστε και κατέβαλε τα εκ της πρώτης συμβάσεως συμφωνηθέντα χρήματα για δύο χρόνια (2013 και 2014 από 60.000 ευρώ τον χρόνο), ήτοι 120.000 ευρώ. Και αν η εταιρεία για την πρώτη διακοπή επικαλέστηκε την οικονομική κρίση, πλέον δεν υπάρχει ούτε αυτή η δικαιολογία. Ο Δήμος, από την πλευρά του, θα πρέπει να συνεχίσει τις διαδικασίες απαλλοτρίωσης του μικρού τμήματος του οικοπέδου του ενός εκ των δύο ιδιοκτητών, από εκεί που το άφησε η προηγούμενη δημοτική αρχή Σκοτινιώτη. Τον πρώτο ιδιοκτήτη έχει αποζημιώσει ο Δήμος Πορταριάς. 

Εμένα πάντως μου είναι ακατανόητοι, οι λόγοι της τόσο μεγάλης καθυστέρησης για την αποπεράτωση του ξενοδοχείου, με τον ίδιο ή άλλο επενδυτή. Τι συμβαίνει; Δεν ξέρω πόσα χρόνια θα τραβήξουν οι δικαστικές εκκρεμότητες μεταξύ Δήμου και εταιρείας, όμως κάποια λύση θα μπορούσε τα έξι περίπου αυτά χρόνια να βρεθεί, όπως έγινε με το πάρκιν της Φιλελλήνων που επίσης ήταν με ΣΔΙΤ και επίσης υπήρχε ένας ασυνεπής ανάδοχος. Γιατί λοιπόν παραμένει ημιτελές το έργο, με αποτέλεσμα και τα υπάρχοντα κτίρια να καταρρέουν και η Πορταριά να στερείται ενός ξενοδοχείου που θα αναβαθμίσει δραστικά την τουριστική της ταυτότητα; Ποιοι δεν θέλουν να λειτουργήσει το ιστορικό «Θεοξένια»; Εμπλέκονται συμφέροντα κάποιων; Είναι τουλάχιστον περίεργο τόσα χρόνια να έχει εγκαταλειφθεί στη φθορά του χρόνου ένα σπουδαίο ξενοδοχειακό έργο σε προνομιακή θέση, που συνδέει την ιστορικότητα του παλαιού και εμβληματικού «Θεοξένια» με τη σύγχρονη τουριστική δυναμική της Πορταριάς, του Πηλίου και της Μαγνησίας γενικότερα. Είναι, συνεπώς, ανάγκη να δοθούν απαντήσεις και κυρίως να ολοκληρωθεί το νέο «Θεοξένια»…

Ήταν ένα από τα πολυτελέστερα και δημοφιλέστερα ξενοδοχεία των Βαλκανίων… Tο Μέγα Θεοξένεια στην Πορταριά ήταν το αγαπημένο θερινό ξενοδοχείο επωνύμων, πολιτικών και επιχειρηματιών έως το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οπότε και καταστράφηκε από τους Γερμανούς. Παρέμενε ερειπωμένο, χωρίς τίποτα να θυμίζει την παλιά του αίγλη. Μέχρι που το 2002 ο πρώην δήμος Πορταριάς αποφάσισε να το αξιοποιήσει, δίνοντας σε ιδιώτη την ανακατασκευή και τη λειτουργία του με σύμβαση για συγκεκριμένη χρονική διάρκεια. Δέκα τρία χρόνια μετά το ξενοδοχείο δεν έχει ολοκληρωθεί… Οι εργασίες έχουν σταματήσει. Ο δήμος Βόλου, στον οποίο πέρασε μετά τον Καλλικράτη, ετοιμάζεται να καταγγείλει τη σύμβαση με την εταιρεία. Το ιστορικό Θεοξένεια εξακολουθεί να στοιχειώνει… 

Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ  (11/4/2016)

Το Θεοξένεια ξεχώριζε για την πολυτέλειά του. Χτίστηκε από τους αδερφούς Αθανασάκη που πλούτισαν από το εμπόριο στην Αίγυπτο το 1898, πάνω από την κεντρική πλατεία της Πορταριάς και η θέα που προσφέρει είναι μαγευτική. 

Διέθετε 25 υπερπολυτελή δωμάτια, ενώ στο ισόγειο υπήρχε εστιατόριο αλλά και μια μεγάλη σάλα όπου γίνονταν οι δεξιώσεις. Αριστερά στην είσοδο υπήρχε ένα μεγάλο ασανσέρ που λειτουργούσε με μανιβέλα. Δεξιά στο βάθος ήταν η σκάλα. Ανέβαινες εφτά σκαλιά ως τα γραφεία της επιχείρησης κι άλλα έξι ως τον πρώτο όροφο. Υπήρχαν δύο όροφοι με δωμάτια. Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν τουαλέτες ανά δωμάτιο έτσι θεωρήθηκε μεγάλη πολυτέλεια που το Θεοξένεια διέθετε έξι τουαλέτες σε κάθε όροφο. 

Κήπος, αλέα και γήπεδο τένις συμπλήρωναν τις παροχές. 

Όλα τα σερβίτσια ήταν ασημένια. Μαχαίρια, πιρούνια, πιατέλες που σερβίρανε, κανάτες για τον καφέ ή το τσάι, ψωμιέρες. Μόνον τα πιάτα δεν ήταν ασημένια κι αυτά είχαν έλθει ειδική παραγγελία, από εργοστάσιο της Βαυαρίας, το μεγαλύτερο στη Γερμανία. Υπήρχε ειδική επιγραφή γι’ αυτό. 

Aξιοσημείωτο είναι ότι η ύπαρξη του Θεοξένεια ήταν αυτή που έστρεψε τους κατοίκους της περιοχής προς τον τουρισμό, ιδίως μετά το 1920, όταν ένα βασιλικό διάταγμα χαρακτήριζε την Πορταριά ως χώρο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. 

Με άλλη απόφαση του υπουργού Πολιτισμού του 1981 χαρακτηρίστηκαν ως έργα τέχνης που χρειάζονται ειδική κρατική προστασία οι εξωτερικοί τοίχοι του ξενοδοχείου γιατί παρουσιάζουν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. 

Tο Θεοξένια υπήρξε ένα από τα αγαπημένα θερινά ξενοδοχεία επωνύμων πολιτικών και επιχειρηματιών της Eλλάδας και των Bαλκανίων. Καταστράφηκε από τους Γερμανούς στο τέλος του B’ Παγκοσμίου Πολέμου. 

Στοιχειώνει… 

Σήμερα εξακολουθεί να στοιχειώνει… Το 2013 ο πρώην δήμος Πορταριάς αποφάσισε να το αξιοποιήσει. Προχώρησε σε ανοιχτό διαγωνισμό για τη μελέτη, κατασκευή, χρηματοδότηση και λειτουργία της τουριστικής μονάδας. 

Το 2004 το έργο κατακυρώθηκε στην εταιρεία «Ξενοδοχειακές και Τουριστικές Επιχειρήσεις Πηνειός Α.Ε.». Το 2006 εκδόθηκε η οικοδομική άδεια και η εταιρεία έπρεπε να ολοκληρώσει το έργο έως το 2008. Το 2007 οι εργασίες σταμάτησαν. 

Ακολούθησαν εξώδικα μεταξύ δήμου και εταιρείας. Αναζητήθηκε λύση και το 2013, αποφασίστηκε από τον ενιαίο δήμο Βόλου, συμπληρωματική σύμβαση και νέο χρονοδιάγραμμα εργασιών. Μάλιστα συμφωνήθηκαν και ρήτρες. 

Δημιουργήθηκαν νέες εμπλοκές. Ο ανάδοχος δεν κατέβαλλε το μίσθωμα του 2015 ούτε αυτό τους 2016. Ο δήμος Βόλου ζήτησε κατάπτωση της εγγυητικής της εταιρείας ύψους 60.000 ευρώ και τα ενοίκια από την εταιρεία. 

Ο ανάδοχος με εξώδικο αρνείται το σύνολο της οφειλής θεωρώντας ότι η σύμβαση έχει λυθεί από 18/1/2016 και υποστηρίζοντας ότι ο δήμος Βόλου αθέτησε τη συμβατική του υποχρέωση για 12 μήνες να της παραδώσει τη συμφωνημένη χρήση του οικοπέδου για την πρόσβαση στο οποίο θα έπρεπε να είχαν γίνει εργασίες διάνοιξης του δρόμου. 

Ο δήμος υποστηρίζει ότι προχώρησε στις απαιτούμενες ενέργειες για τις απαλλοτριώσεις προκειμένου να διαπλατυνθεί ο δρόμος και υποστηρίζει ότι η συμφωνία με την εταιρεία δεν συνδέεται με την εκτέλεση των εργασιών και την τήρηση του χρονοδιαγράμματος του έργου. Επικαλείται δε τοπογραφικό διάγραμμα που αποτυπώνει την πρόσβαση προς το οικόπεδο μέσω καλντεριμιού. 

Στην αυριανή (5/11/2016) συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, αναμένεται να αποφασιστεί καταγγελία της σύμβασης. Η επαναλειτουργία του ιστορικού ξενοδοχείου βρίσκεται και πάλι σε σημείο μηδέν…

Aναβλήθηκε από το χθεσινό (25/6/2012) Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου η συζήτηση και λήψη απόφασης για καταγγελία της σύμβαση παραχώρησης μεταξύ της πρώην Δημοτικής Επιχείρησης Αξιοποίησης Πόρων Πορταριάς και του πρώην Δήμου Πορταριάς αφενός και της εταιρίας με την επωνυμία Ξενοδοχειακές και «Τουριστικές Επιχειρήσεις ΠΗΝΕΙΟΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» και το διακριτικό τίτλο ΠΗΝΕΙΟΣ Α.Ε. αφετέρου που αφορά στη «μελέτη, κατασκευή, χρηματοδότηση και λειτουργία τουριστικής μονάδας στην Πορταριά (Θεοξένεια). 

Η αναβολή ζητήθηκε από τη Δημοτική Αρχή αφού προηγουμένως η τελευταία ενημερώθηκε ότι η GRECOTEL του Ομίλου Δασκαλαντωνάκη είχε αποστείλει επιστολή στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, από την οποία διαφαίνεται η πρόθεση της εταιρίας να συνεχίσει το έργο. Επειδή η δικαστική εμπλοκή δεν είναι η βέλτιστη λύση, προτείνω αναβολή του θέματος έτσι ώστε μέσα σε ένα δίμηνο να υποβληθεί από την εταιρία ένα σχέδιο για την υλοιποίηση της επένδυσης, είπε χαρακτηριστικά ο Δήμαρχος Βόλου, με την πρότασή του να γίνεται δεκτή από το Σώμα. 

Η επιστολή 

Ειδικότερα η επιστολή που έστειλε ο Όμιλος Δσσκαλωντάκη στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ με αφορμή τη δημοσιοποίηση της εισήγησης της Δημοτικής Αρχής για το χθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου έχει ως εξής: 

«Αξιότιμε κε Διευθυντά, Με έκπληξη διαβάσαμε στην εφημερίδα σας άρθρο με τίτλο Ο Δασκαλαντωνάκης αφήνει το «Θεοξένεια», καθώς δεν είχαμε κάποια σχετική επικοινωνία ως τώρα με εσάς. 

Για την αποκατάσταση της αληθείας θα θέλαμε να θέσουμε υπόψη σας τα εξής: 

Ό Όμιλος Ν. Δασκαλαντωνάκη είναι ο πρώτος που πίστεψε και επένδυσε στην ελληνική περιφέρεια, ακολουθώντας μια πορεία που τον κάνει σήμερα έναν από τους πιο επιτυχημένους ξενοδοχειακούς ομίλους στη Μεσόγειο. 

Στις αρχές του 2000 ίδρυσε την εταιρία ΠΗΝΕΙΟΣ ΑΕ για να κατασκευάσει το γνωστό σε όλους Larisa Imperial που καθιερώθηκε σαν το πιο αγαπημένο ξενοδοχείο στην πόλη της Λάρισας. Ανακαλύπτοντας τη μοναδική ομορφιά του μαγευτικού Πηλίου αποφάσισε να ξαναζωντανέψει το ιστορικό ξενοδοχείο ΘΕΟΞΕΝΕΙΑ στην Πορταριά και για το σκοπό αυτό η εταιρία έχει επενδύσει μέχρι σήμερα πολλά εκατομμύρια ευρώ. 

Δυστυχώς, όπως σίγουρα γνωρίζετε, στην πορεία του έργου προέκυψαν απρόβλεπτα εμπόδια με δεσμευτικές δικαστικές αποφάσεις και ασφαλιστικά μέτρα που είχαν ως αποτέλεσμα τον υπερδιπλασιασμό του προϋπολογισμού, την αλλαγή των χρονοδιαγραμμάτων και την αδυναμία συνέχισης των εργασιών για μεγάλο χρονικό διάστημα. 

Ο όμιλος δεν έχει καμία πρόθεση να εγκαταλείψει την επένδυσή του στο «Θεοξένεια», για την οποία πέρα από χρήματα, οι άνθρωποί του έχουν αγωνιστεί και έχουν διαθέσει πολύ χρόνο και προσδοκίες. 

Ξεκάθαρη πρόθεσή μας ήταν και είναι η ολοκλήρωση του έργου σε αγαστή συνεργασία με το Δήμο Βόλου. 

Όλοι αναγνωρίζουμε ότι η κρίση που μαστίζει τη χώρα τα τελευταία χρόνια δεν έδωσε καμία δυνατότητα στις επενδύσεις να προχωρήσουν σύμφωνα με τον προγραμματισμό τους. 

Ευχόμαστε οι άμεσες εξελίξεις στη χώρα να διαμορφώσουν ένα τοπίο που να διευκολύνει τις σοβαρές επενδύσεις και να διασφαλίζει τις αναπτυξιακές προοπτικές του τόπου μας». 

Η επιστολή υπογράφεται από τον Γιάννη Τσίχλη, Διευθυντή Μάρκετιγκ, και Ελένη Γιακουμάκη, υπεύθυνη Επικοινωνίας.

Σε ζούγκλα έχει μετατραπεί το Θεοξένεια, ένα ξενοδοχείο που κάποτε αποτελούσε το στολίδι της κεντρικής πλατείας της Πορταριάς και ένα από τα σημεία αναφοράς της περιοχής. 

Αυτό διαπίστωσε η υποψήφια Δήμαρχος Βόλου και επικεφαλής του συνδυασμού «Βόλος, Έξυπνη Πόλη» κ. Νάνσυ Καπούλα, κατά την περιοδεία που πραγματοποίησε (13/5/2019) στην περιοχή, συνοδευόμενη από υποψήφιους δημοτικούς και τοπικούς συμβούλους. 

Συγκεκριμένα, οι εργασίες αναστήλωσης και η προσθήκη δύο νέων πτέρυγων από τον Όμιλο Grecotel ύστερα από σύμβαση που είχε υπογραφεί με τον πρώην Δήμο Πορταριάς, έχουν διακοπεί με αποτέλεσμα να διαπιστώνεται η πλήρης εγκατάλειψη με κίνδυνο της υγείας των κατοίκων της περιοχής. 

Υπό κατάρρευση βρίσκεται και το σπίτι του πρώην Δημάρχου Βόλου Σπύρου Σπυρίδη, το οποίο βρίσκεται ακριβώς δίπλα από το «Θεοξένεια» και επρόκειτο να κατασκευαστούν εκεί σουίτες του ξενοδοχείου. 

Το ύψος της βλάστησης στον αύλειο χώρο του ξενοδοχείου ξεπερνά το ένα μέτρο, ενώ από την πίσω πλευρά δεν υπήρχε καν περίφραξη, με κίνδυνο της σωματικής ακεραιότητας κατοίκων και επισκεπτών κυρίως παιδιών. Κάτοικος της περιοχής ανέλαβε την πρωτοβουλία και κατασκεύασε έναν πρόχειρο φράχτη από παλέτες. 

Όπως υπογράμμισε η υποψήφια Δήμαρχος Βόλου Νάνσυ Καπούλα, «μία από τις προτεραιότητες της νέας Δημοτικής Αρχής είναι να εξετάσει εκ νέου τη σύμβαση μεταξύ του Δήμου και του Ομίλου Grecotel και θεωρούμε ανεπίτρεπτο να μην έχουν γίνει ενέργειες μέχρι σήμερα για τον καθαρισμό του αύλειου χώρου από τη βλάστηση, ώστε να προλάβουμε δυσάρεστες καταστάσεις». 

Την επικεφαλής του συνδυασμού «Βόλος, Έξυπνη Πόλη» κ. Νάνσυ Καπούλα συνόδευσαν οι εξής υποψήφιοι: Ε. Αντωνίου, Γ. Γκουντέλιας, Θ. Καμμένου, Λ. Κόκαλης, Φ. Κοκκινάρη, Χ. Μαλιαχόβα, Τ. Στάμος και Γ. Τσιρογιάννης.