Επίσκεψη στο χωριό Αριστομένης Μεσσηνίας!!!

Απογευματινή επίσκεψη στον Αριστομένη και αυτό που πραγματικά με εντυπωσίασε ήταν το κτιριακό συγκρότημα του Γυμνασίου στην είσοδο του χωριού. Συναντάμε πολλά τέτοια σχολικά συγκροτήματα στις εξορμήσεις μας, τα περισσότερα εγκαταλελειμμένα εδώ και χρόνια, που θα τα ζήλευαν πολλές εκπαιδευτικές κοινότητες στην Αθήνα. Στέκουν αγέρωχοι μάρτυρες μιας ακμάζουσας εποχής της πατρίδας μας πριν η αστυφιλία χτυπήσει ανεπανόρθωτα τα χωριά μας.

Κατά τη διαδρομή από τη Βελίκα προς Αριστομένη στην εθνική οδό Μεσσήνης - Κυπαρισσίας σκοπεύαμε έπειτα από δέκα και πλέον χρόνια να κάνουμε μια μικρή παράκαμψη και να επισκεφθούμε πάλι το παλιό γεφύρι Ντεμπρίζ στο χωριό Στρέφι. Τελικά δεν τα καταφέραμε διότι δεν υπήρχε η παραμικρή σήμανση που να σε πληροφορεί σε ποιο σημείο πρέπει να στρίψει και που θα κατευθυνθεί ο επισκέπτης. Η ελλιπής οδική σήμανση στο επαρχιακό δίκτυο είναι ο κανόνας αλλά όταν πρόκειται για ένα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος μνημείο που παρουσιάζει στην επίσημη ιστοσελίδα του ο Δήμος Μεσσήνης, η έλλειψη πληροφόρησης για τον ταξιδιώτη είναι απαράδεκτη.

Ο Αριστομένης είναι ένα ημιορεινό χωριό, κτισμένο σε υψόμετρο 354 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας του Μεσσηνιακού Κόλπου. Ανήκει διοικητικά στον Δήμο Μεσσήνης και απέχει 35 χιλιόμετρα από την πόλη της Καλαμάτας. Σε αυτό διαμένουν περίπου 350 μόνιμοι κάτοικοι, οι οποίοι ασχολούνται με τις αγροτικές καλλιέργειες, αφού κυριότερα προϊόντα που παράγονται στην περιοχή είναι τα σύκα και οι ελιές. Μέρος του Αριστομένη είναι και οι οικισμοί της Χορεύτρας και της Σαρακίνας, ενώ ο κεντρικός ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο. Ο Αριστομένης έως το 1871 ονομαζόταν Μουσταφάπασα, ενώ πήρε το αρχαιοελληνικό όνομά του από τον αρχαίο Αριστομένη, τον αρχηγό και ήρωα τον Μεσσηνίων κατά Β’ Μεσσηνιακό πόλεμο (685 – 668 π.Χ.). Σε μικρή απόσταση από τον Αριστομένη και νοτιοανατολικά του χωριού Κεφαλόβρυσο βρέθηκε τυχαία το 1998 κατά τη διάρκεια εργασιών διάνοιξης δρόμου ένας άρτιος νεομυκηναϊκός μικρός θολωτός τάφος στην τοποθεσία Παλιόμυλος, που χρονολογείται γύρω στο 1500 π.Χ. Το πιο σημαντικό στοιχείο από την αποκάλυψη του τάφου αυτού είναι η μορφή του, καθώς σώζεται ακέραιος.