Σήμερα θα σας ταξιδέψουμε στο Ναό του Επικούριου Απόλλωνα!!!

Το lockdown καλά κρατεί, αλλά είναι τόσες οι ταξιδιωτικές αναμνήσεις μας που ευτυχώς δεν πλήττουμε από τον εγκλεισμό. Ήταν καλοκαίρι του 2007 και αυτό το blog δεν είχε ξεκινήσει το διαδικτυακό του ταξίδι, οπότε για πρώτη φορά σας παρουσιάζουμε τις φωτογραφίες που ακολουθούν από την επίσκεψή μας στον Επικούριο Απόλλωνα τον Ιούνιο εκείνου του καλοκαιριού. Τίποτα δεν προμήνυε την καταστροφή που θα ακολουθούσε δυο μήνες αργότερα όταν η Πελοπόννησος και ιδιαίτερα ο Νομός Ηλείας παραδόθηκαν στις φλόγες. Ακριβώς δυο χρόνια μετά επισκεφθήκαμε τον αγαπημένο τόπο διαπιστώνοντας ότι γύρω από τη Νέδα η φύση είχε αρχίσει να επουλώνει τις πληγές και ένα νέο δάσος αναγεννιόταν εκεί που και το χώμα είχε μαυρίσει. Σήμερα, μας λένε οι φίλοι μας από την περιοχή ότι τίποτα δεν θυμίζει τον εφιάλτη εκείνου του καλοκαιριού, αφού το νέο δάσος είναι πυκνό και αδιαπέραστο.

Ο περικαλλής ναός του Επικουρίου Απόλλωνα στις Βάσσες της Φιγαλείας στο όρος Κωτύλιον της Αρκαδίας, ο και Παρθενών της Πελοποννήσου κληθείς, έργο του Ικτίνου και αυτός, μάλιστα νεώτερος του Παρθενώνα 430 - 420 π.Χ. ήτοι εν τω μέσω του Πελοποννησιακού Πολέμου, άρα και τελειότερος, ένα από τα ωραιότερα αριστουργήματα της αρχαίας Ελληνικής αρχιτεκτονικής, είναι ως γνωστόν «έγκλειστος» υπό «χιτσκοκικήν» τέντα, πολυεστεριοειδούς υφάσματος και απαγορευμένος στη θέα των ανθρώπων από το 1987... Εδώ μπορείτε να διαβάσετε την Ερώτηση στη Βουλή από το 2012 του πρώην Υπουργού Βύρωνα Πολύδωρα (που κατάγεται από διπλανό χωριό, Περιβόλια Ηλείας)  για το Αρχαιολογικό αριστούργημα που εξακολουθεί να είναι ως τις μέρες μας κάτω από την τέντα. Δυστυχώς στη χώρα μας οι σύγχρονες μάστιγες είναι οι αρχαιολογικές και δασικές υπηρεσίες!   

Έργο των Κλασικών Χρόνων (τελευταίο τέταρτο του 5ου αιώνα π.Χ.) που αποδίδεται στον Ικτίνο, τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα (εξ ου και «δεύτερος Παρθενώνας»), ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα ανεγέρθηκε σε ειδικά διαμορφωμένο πλάτωμα από κατοίκους της Φιγαλείας. O ναός αποτελεί ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό αριστούργημα, καθώς συνδυάζει αρμονικά στοιχεία των τριών αρχιτεκτονικών ρυθμών της αρχαιότητας: του δωρικού, του ιωνικού και του κορινθιακού. Το σημαντικότερο διακοσμητικό στοιχείο του περίπτερου ναού ήταν η μαρμάρινη ιωνική ζωφόρος, που υπήρχε πάνω από τους ιωνικούς ημικίονες μέσα στο σηκό. Η ζωφόρος, έργο πιθανώς του γλύπτη Παιωνίου (δημιουργού του φημισμένου αγάλματος της Νίκης στην Αρχαία Ολυμπία), είχε συνολικό μήκος 31 μ. και συνίστατο από είκοσι τρεις μαρμάρινες πλάκες (μεταφέρθηκαν το 1815 στο Bρετανικό Mουσείο του Λονδίνου και εκεί εκτίθενται έως σήμερα). Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα υπήρξε το πρώτο μνημείο της ελληνικής επικράτειας που συμπεριελήφθη στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, το 1986.       

Μετά την πλατεία της Ζούρτσας (Φιγαλείας), άλλη μια στάση στην πλατεία του χωριού Λέπρεο με τα τρεχούμενα νερά, για καφέ και παγωμένη πορτοκαλάδα. Κι εδώ μας περίμεναν φίλοι. Είναι το χωριό του Υπ. Δημάρχου Χαϊδαρίου κ. Αναστάσιου Λυμπέρη και πολλών συναδέλφων. Λίγο πιο κάτω περιμένει τους ταξιδιώτες μια έκπληξη. Ένα τεράστιο κουκλόσπιτο, κάπου ανάμεσα στο χωριό Θολό και στο Λέπρεο. Αυτό το "μυστικό χωριό" που μαγεύει τους επισκέπτες, είναι ένα ιδιότυπο μουσείο και θα συμφωνήσετε μαζί μας στο ότι δείχνει να είναι στοιχειωμένο. Το "Τιμπούλις" είναι ένα ιδιότυπο μουσείο, όπου ζει ένα ζευγάρι, η Ούλι και ο άνδρας της Τίμπορ (εξ ου και το Τιμπούλις). Ένα ζευγάρι που από σκουπίδια έφτιαξαν ένα καφενείο - παντοπωλείο για να ζουν οι κούκλες τους. Το σπίτι-μουσείο, είναι διώροφο και είναι κυριολεκτικά γεμάτο λαογραφικούς θησαυρούς τραβηγμένους από την φθορά και την απαξίωση των σκουπιδιών, σωσμένα από τους κάδους. Φυσούνες, πατίνια, σαμάρια, ταμπέλες, κούνιες, κασέλες, μπαούλα, μπουκάλια, παλιά τηλέφωνα, βαρέλια, σκάφες, κορνίζες με παλιές φωτογραφίες αλλά και παλιά παιχνίδια, ρόδες κάρων, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, παλιές καρέκλες και τραπέζια πεταμένα στη λήθη του σκουπιδιού, συνωστίζονται στους δύο ορόφους και κάνουν "πάντρεμα" με την μαγεία, προσκαλώντας τον εκάστοτε επισκέπτη να τα γνωρίσει...