Η Παναγία η Ελεήστρια στο Κάστρο της Κορώνης!!!

Δίπλα στο νοτιοδυτικό άκρο του Ενετικού φρουρίου της Κορώνης, έχει ιδρυθεί ο λαμπρός ναός της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ελεήστριας. Ο χώρος στον οποίο βρίσκεται σήμερα ο ναός, ήταν επικλινής και κατέληγε στην θάλασσα αλλά μετά από επίπονη και μακρόχρονη εργασία, μεταβλήθηκε σε μια μεγάλη και ευρύχωρη πλατεία. Το θέαμα μοναδικό καθώς φαίνεται η είσοδος του Μεσσηνιακού κόλπου, ο όρμος της Κορώνης με την αμμουδιά της, πλαισιωμένα στα δυτικά από τον Ακρίτα και την νησίδα Βενετικό και στα ανατολικά από τον Ταύγετο. Σε αυτό το υπέροχο μέρος λοιπόν βρέθηκε η θαυματουργική εικόνα της Ελεήστριας.

Η παναγία η Ελεήστρια είναι η προστάτιδα της Κορώνης. Όταν κάποιος βρίσκεται σε αυτή την τοποθεσία αισθάνεται απερίγραπτη ψυχική ευχαρίστηση λόγω του μεγαλοπρεπούς φυσικού θεάματος που βρίσκεται εμπρός του.

Όλοι οι κάτοικοι την τιμούν και πληθώρα πιστών προσέρχονται στο ναό για να ασπαστούν την εικόνα της. Πολλά θαύματα έχουν πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια της ελεήστριας σύμφωνα με τους κατοίκους. Η εικόνα της Ελεήστριας βρέθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1897, ύστερα από ένα όραμα μιας ευσεβέστατης ηλικιωμένης γυναίκας από την Κορώνη της Μαρίας Σταθάκη. Η γυναίκα αυτή έβλεπε για 15 χρόνια συνέχεια στον ύπνο της, σαν όραμα τη θεϊκή μορφή της Θεοτόκου, που της υπεδείκνυε τον τόπο, στον οποίο θα βρισκόταν με ανασκαφές τρείς μικρές εικόνες, του Εσταυρωμένου, της Θεοτόκου και του Ευαγγελιστή Λουκά.

Μία νύχτα ονειρεύτηκε ότι βρισκόταν στον χώρο, στον οποίο έχει τώρα κτιστεί ο ναός της Ελεήστριας. Παρουσιάζεται μπροστά της μια γυναίκα ντυμένη στα λευκά, και της είπε : «Να πεις στους συμπολίτες σου να έρθουν να κάνουν ανασκαφή σ’ αυτό το μέρος και θα βρουν μέσα σε σχισμή βράχων τρεις μικρές εικόνες και εκεί που θα βρεθούν οι εικόνες να χτίσουν ναό. Τα θεμέλια του ναού να τα χτίσουν σ’ αυτόν το τοίχο, που τον διαφύλαξα ανεπηρέαστο από σεισμούς, πολέμους και θεομηνίες». Αυτό το όνειρο το έβλεπε κάθε Σεπτέμβριο για τρία χρόνια.

Κάποια άλλη στιγμή είδε ότι κατά την ανασκαφή και πριν βρεθούν ο εικόνες, θα έβρισκαν μια δεξαμενή με σκάλα.

Βέβαια αυτά τα θεϊκά οράματα η σεβάσμια γυναίκα απέφυγε να τα ανακοινώσει στους συμπατριώτες της από τον φόβο μήπως της κοροϊδέψουν ή την θεωρήσουν τρελή.

Αλλά το 1897 εμφανίστηκε και πάλι η Παρθένος και την διέταξε επιτακτικά να αναζητήσει με ανασκαφές τις Άγιες εικόνες στο μέρος που της είχε υποδείξει. Έντρομη η γριά ανακοίνωσε τότε τα οράματά της. Έτσι κατευθύνθηκαν ομαδικά άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας και τάξης, από την Κορώνη και τα περίχωρα στον χώρο που υπέδειξε η γυναίκα και άρχισαν να ανασκάπτουν με ευλάβεια και προθυμία. Μετά από λίγες ημέρες βρέθηκε η δεξαμενή με την σκάλα της αλλά επειδή δεν μπορούσαν να βρουν τις Άγιες εικόνες, χαλάρωσαν και οι εργασίες σταμάτησαν. Αμέσως όμως εμφανίστηκε η Θεοτόκος στην ηλικιωμένη γυναίκα και την πρόσταξε να συνεχιστούν οι εργασίες μέχρι την ανέγερση των Αγίων εικόνων και την ανέγερση του ναού. Σαν σημάδι γι’ αυτούς που θα έφερναν αντιρρήσεις ή θα περιφρονούσαν το θείο όραμα, της ανήγγειλε ότι θα εμφανιστούν στον καρπό του δεξιού χεριού της τρεις μαύρες σφραγίδες. Όντως ένα πρωί εμφανίστηκαν στον καρπό του δεξιού χεριού της γυναίκας οι τρεις σφραγίδες. Όταν έγινε γνωστό στο κοινό της Κορώνης το σημάδι, προκάλεσε μεγάλη έκπληξη! Αμέσως πάρα πολλοί προσέτρεξαν στον ιερό χώρο και άρχισαν πάλι οι ανασκαφές με μεγαλύτερη ευλάβεια και προθυμία από πριν.

Μετά από συνεχή εργασία δέκα ημερών, ευδόκησε η Θεία Χάρη της Θεοτόκου και το έργο στέφθηκε με επιτυχία. Γιατί μέσα σε μια μεγάλη σχισμή ενός τεράστιου ογκόλιθου βρέθηκαν οι ζητούμενες εικόνες την 21η, 22α και 23η Ιανουαρίου 1897.

Την πρώτη ημέρα βρέθηκε η εικόνα του Εσταυρωμένου, την δεύτερη η εικόνα της Θεοτόκου και την Τρίτη ημέρα η εικόνα του Οσίου Λουκά μαζί με ένα κομμάτι από πετραχήλι και μέρος μιας λαβίδας.

Η ανακάλυψη των εικόνων προκάλεσε στους κατοίκους της Κορώνης και των γύρω χωριών τεράστιο ενθουσιασμό, ώστε άρχισε η μαζική προσέλευση του κόσμου στον χώρο της ανεύρεσης. Με κάθε είδους αφιερώματα και πολλή προσωπική εργασία, συντελέσθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα η ανέγερση του ναού, σύμφωνα με τις υποδείξεις της ηλικιωμένης γυναίκας.

Μια πιθανή αιτιολόγηση είναι πως κάποιος καλόγερος ή «ιερωμένος» προκειμένου να τις σώσει από κάποιον ιερόσυλο, τις τύλιξε σε ένα πετραχήλι και τις έκρυψε. Όσον αφορά τη χρονολογία κατασκευής ή τους δημιουργούς τους παραμένει ένα μυστήριο. Σύμφωνα με τον Ολλανδό αρχαιολόγο Πέρσον είναι του 5ου - 6ου αιώνα μ.Χ. ενώ κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως κατατάσσονται στην μεταβυζαντινή εποχή.

Οι εικόνες ήταν γλυπτές, σαν αγαλματίδια. Η σύνθεση και των τριών αποτελούν την σημερινή εικόνα της Ελεήστριας. Αξιοσημείωτο είναι ότι κάτω από το ναό της Ελεήστριας υπάρχει ένα μικρό εκκλησάκι, που εκπλήττει τον επισκέπτη και ευλαβή προσκυνητή. Πρόκειται για τον ιερό βράχο όπου βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, κι έτσι πήρε την ονομασία «Εύρεση».

O ναός χτίστηκε στο σημείο όπου βρέθηκαν οι εικόνες. Η ανέγερση και η αποπεράτωση του πραγματοποιήθηκαν μέσα σε 3 χρόνια και τα εγκαίνια έλαβαν χώρα στις 26 Δεκεμβρίου 1900 ημέρα Τρίτη από τον Αρχιερέα Γαβριηλ Πετρουδάκη πρώην Μητροπολίτη Νικοπόλεως που καταγόταν από τη Λέρο και είχε έρθει γι‘ αυτό το λόγο από την Αθήνα.

Ως ιερέας των εγκαινίων κλήθηκε ο Παναγιώτης Δραγκειώτης, όπως είχε υποδειχθεί στο όραμα της γυναίκας.

Ο ναός εγκαινιάστηκε τρισυπόστατος. Η εκκλησία γιορτάζει: Tην Παρασκευή μετά το Πάσχα εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, την ημέρα εκείνη τελείται επίσημη θεία λειτουργία από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας. Ακολουθεί λιτάνευση της εικόνας στους δρόμους της Κορώνης. Στις 14 Σεπτεμβρίου του Σταυρού, του Ευαγγελισμού στις 25 Μαρτίου και στις 22 Ιανουαρίου ημέρα ευρέσεως της εικόνας της Παναγίας.

Μετά την ανακάλυψη των Αγίων εικόνων προσέρχονται από πολλά μέρη πολλοί και με ευλάβεια επικαλούνται τη παντοδύναμη χάρη της Θεομήτορος για την θεραπεία από κάθε είδους ασθένειες και την διάσωση τους από διάφορους κινδύνους.

Παρακάτω θα περιγράψουμε κάποια από τα θαύματα που έγιναν από τις Άγιες εικόνες και αναφέρονται στο ενημερωτικό φυλλάδιο του Ναού απ’ όπου προέρχονται και οι παραπάνω πληροφορίες. Για εξοικονόμηση χώρου θα αναφερθούν τρία από τα θαύματα των Αγίων εικόνων:

Α' Θαύμα

Σε μικρή απόσταση από τον Ιερό χώρο όπου ανακαλύφθησαν οι Άγιες εικόνες βρίσκονται δίπλα στην θάλασσα τεράστιοι βράχοι, που χρησιμεύουν μάλλον για την στήριξη του φρουρίου. Αυτούς του ογκόλιθους τους εκμεταλλευόταν κάποιος εργολάβος που είχε αναλάβει την κατασκευή της προκυμαίας της Καλαμάτας. Το έτος 1897 καταπλακώθηκαν από τεράστιο βράχο που αποκόπηκε, δύο από τους Καρπάθιους εργάτες που εργάζονταν εκεί. Λόγω του ατυχήματος, έφυγαν από εκεί και οι υπόλοιποι εργάτες που βρίσκονταν εκεί.

Οι νεκροί θάφτηκαν από τους συμπατριώτες τους στο κοιμητήριο της πόλης που βρίσκεται μέσα στο φρούριο. Η απώλεια των δύο εργατών ανάγκασε τον εργολάβο να γράψει σε κάποιον τεχνίτη στην Κάρπαθο να πάρει μαζί του εργάτες και να πάει στην Κορώνη για εργασία. Ο τεχνίτης αυτός που ονομαζόταν Νικόλαος Μαλανδρής, δέχτηκε την πρόσκληση και ετοιμαζόταν να αναχωρήσει. Πριν την αναχώρηση όμως και για τρεις νύχτες έβλεπε την Παναγία στον ύπνο του να του λέει «Να πάρεις μαζί σου και τα εργαλεία της οικοδομικής, διότι εκεί που θα πας θα κληθείς να χτίσεις ναό».

Πράγματι λίγες ημέρες μετά την άφιξη του στην Κορώνη κλήθηκε από τους επιτρόπους και άλλους πολίτες να αναλάβει την οικοδόμηση του νέου ναού επειδή θεωρήθηκε ο πιο κατάλληλος απ΄ όλους. Αυτός πρόθυμα τότε δέχθηκε ανακοινώνοντας τότε και τα οράματά του. Έτσι λοιπόν με θεϊκή εύνοια οικοδομήθηκε ο περίλαμπρος ναός της Ελεήστριας από τον ξακουστό τεχνίτη.

Β' Θαύμα

Ο Καλαματιανός Ν. Ματζώρος, τυπογράφος, όταν έπαθε κάποια ασθένεια στο στήθος του, ζήτησε την γνωμάτευση των πιο διάσημων ιατρών της Καλαμάτας οι οποίοι των συμβούλευσαν να φύγει από την πόλη και να πάει σε ορεινό μέρος να κατοικήσει ώστε να ζει ήρεμα και να αναπνέει καθαρό αέρα. Σαν τέτοιο κατάλληλο μέρος θεώρησε το μοναστήρι της Χρυκελλαριάς που απείχε από την Κορώνη 2 ώρες και βρισκόταν ανάμεσα σε 2 υψώματα.

Όταν όμως πήγε δεν βρήκε από τους καλόγερους την κατάλληλη περιποίηση, γιατί τον απέφευγαν διότι πίστευαν ότι έπασχε από «ύποπτη» ασθένεια. Γι αυτό λοιπόν έφυγε και εξαντλημένος αλλά και αποκαμωμένος έφτασε στην Κορώνη. Μην έχοντας το θάρρος λόγω της ασθένειας να ζητήσει φιλοξενία σε κάποιο σπίτι ή ξενοδοχείο της πόλης, πήρε τον δρόμο για τον ναό της Ελεήστριας. Όταν έφτασε, προσκύνησε ευλαβικά την Αγία εικόνα και έπειτα ζήτησε από την γριά υπηρέτρια που έμενε εκεί φιλοξενία. Η γριά χωρίς να υποπτευθεί τίποτε για την αρρώστιά του, του προσέφερε κάθε εξυπηρέτηση και του έδωσε κρεβάτι σ’ ένα καθαρό, ευάερο και ηλιόλουστο κελλί όπου και έμεινε για λίγες ημέρες. Βλέποντας την υγεία του να βελτιώνεται ξαφνικά μέρα με την ημέρα παράτεινε εκεί την διαμονή του έως που η υγεία του αποκαταστάθηκε ολοκληρωτικά. Τότε συντετριμμένος προσκύνησε την εικόνα της Θεομήτορος και ομολόγησε ότι η ολοκληρωτική αποκατάσταση της υγείας του οφειλόταν στην παντοδύναμη χάρη των Αγίων εικόνων. Από τότε διαφημίζει το θαύμα και επισκέπτεται κάθε χρόνο την Ελεήστρια για να προσκυνήσει την θαυματουργή εικόνα.

Γ' Θαύμα

Η Ευρυδίκη, σύζυγος Δημήτρη Καραπούλου, Δημάρχου απ' την Κορώνη, το έτος 1903 μετά από δύσκολο τοκετό προσβλήθηκε από πυρετό της γέννας και για πολλές ημέρες η θερμοκρασία κυμαινόταν χωρίς διακοπή σε 40-41 βαθμούς.

Η ιατρική επιστήμη δεν μπόρεσε, αν και προσέφερε όλα τα μέσα, να ελαττώσει την θερμοκρασία ούτε με τις πολλές ενέσεις οι οποίες δημιούργησαν και ερεθισμούς και μάλλον επιδείνωσαν την κατάσταση. Οι δυνάμεις της εξαντλήθηκαν και από στιγμή σε στιγμή όλοι περίμεναν το μοιραίο. Μια ελπίδα απέμεινε στους συγγενείς της, η προσφυγή στα θεία.

Τα άπειρα θαύματα της θαυματουργικής εικόνας της Ελεήστριας δεν άφησαν αδιάφορους τους συγγενείς αλλά αμέσως με μεγάλη ευλάβεια και κατάνυξη, έτρεξαν και έφεραν στο δωμάτιο της άρρωστης την Αγία εικόνα της Ελεήστριας. Εκεί γονατιστοί μπροστά στην Αγία εικόνα και κλαίγοντας, επικαλέστηκαν την γιατρειά της αρρώστιας και άφησαν πολλά αφιερώματα. Η παθούσα έκανε τον σταυρό της, φίλησε την εικόνα και έπεσε για ύπνο. Αλλά ώ του θαύματος ξύπνησε μετά από λίγο, ο πυρετός είχε πέσει τελείως κι η άρρωστη είχε γιατρευθεί οριστκά.