Τι Στέλβιο, τι Αναβρυτή, στροφές η μια στροφές κι η άλλη!!!

Η Αναβρυτή είναι ορεινός οικισμός στην επαρχία Λακεδαίμονας του νομού Λακωνίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μέτρων, στις ανατολικές πλαγιές του Ταϋγέτου, νοτιοδυτικά της Σπάρτης!

Ήταν στο παρελθόν έδρα της ομώνυμης κοινότητας που κάλυπτε επιφάνεια 22 τετραγωνικών χιλιομέτρων, στην οποία υπαγόταν και η Μονή Φανερωμένης, η οποία παλαιότερα είχε 18 μοναχούς, ωστόσο τώρα λειτουργεί μόλις με έναν. Η Μονή Φανερωμένης βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τον οικισμό, όπως και ο οικισμός Περγανταίικα.

Κατά την αρχαιότητα, κοντά στην Αναβρυτή υπήρχε ιερό της Δήμητρας. Στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ού αιώνα, ο οικισμός είχε γνωρίσει ιδιαίτερη ανάπτυξη, λόγω της βυρσοδεψίας, οπότε και ήταν έδρα του Δήμου Βρυσεών, ενώ σήμερα ο οικισμός αποτελεί το ομώνυμο Δ.Δ. του Δήμου Μυστρά.

Ο οικισμός, όπως και πολλά χωριά της επαρχίας, κατά την πάροδο των χρόνων έχει όλο και λιγότερους κατοίκους, οι πιο πολλοί από τους οποίους μένουν στο χωριό κατά τους καλοκαιρινούς μήνες στις εξοχικές κατοικίες τους.

Από το χωριό υπήρξε μεταναστευτικό ρεύμα προς τις χώρες του εξωτερικού. Μάλιστα, Ο Σύλλογος Βρυσεών Αναβρυτής Νέας Υόρκης, ο οποίος υφίσταται μέχρι σήμερα, ιδρύθηκε το 1901 και αποτέλεσε τον πρώτο ελληνικό σύλλογο στην αμερικανική ήπειρο.

Στην Αναβρυτή υπάρχουν πλήθος εκκλησιών βυζαντινών και μεταβυζαντινών χρόνων, ενώ το μοναδικό σχολείο του χωριού στεγάζει το Βοτανολογικό και Γεωλογικό Μουσείο, με πλήθος φυτών και πετρωμάτων του Ταϋγέτου.

Η Αναβρυτή είναι το κέντρο όπου ξεκινούν μονοπάτια προς όλο τον Ταΰγετο. Μεγάλος αριθμός ορειβατών περνούν κάθε χρόνο κυρίως από το γνωστό μονοπάτι e4. Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο η Αναβρυτή έχει γίνει η βάση για οποιαδήποτε απόδραση στον Ταΰγετο.

Το Στέλβιο είναι ιταλική πόλη 1.215 κατοίκων, στη Βαλ Βενόστα, στην Αυτόνομη επαρχία του Μπολτσάνο και απέχει 87 χιλιόμετρα από την πόλη του Μπολτσάνο.

Ο δήμος συμπεριλαμβάνει εκτάσεις των δύο κοιλάδων που βρίσκονται παράπλευρα στην κοιλάδα της Βαλ Βενόστα, την κοιλάδα Βαλ ντι Σόλντα και την κοιλάδα Βαλ Τραφόι. Κοντά στο Στέλβιο βρίσκεται η κορυφή Όρτλερ (3.906 μ.), η υψηλότερη κορυφή της περιφέρειας και στους πρόποδες βρίσκεται το δεύτερο υψηλότερο πέρασμα στην Ευρώπη, το πέρασμα του Στέλβιο (2758 μ.).

Η πρώτη αναφορά στην πόλη γίνεται το 1090. Η περιοχή ήταν αραιοκατοικημένη εξαιτίας της δυσκολίας πρόσβασης ωστόσο αποτέλεσε πέρασμα για διάφορα στρατεύματα κατά τη διάρκεια του 15ου και 16ου αιώνα.

Η ανάπτυξη της περιοχής ήρθε κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, όταν μεταξύ 1820 και 1825, με εντολή του Φραγκίσκου του Β´ κατασκευάστηκε ο δρόμος του Στέλβιο, για να εξυπηρετήσει στρατιωτικούς σκοπούς.

Το έμβλημα του Στέλβιο, το οποίο καθιερώθηκε το 1969, απεικονίζει έναν χρυσό δίσκο, μέσα στην οποίο βρίσκεται ένα λουλούδι με έξι φύλλα χρώματος μπλε, πράσινο και κόκκινο εναλλάξ. Το αστέρι είναι το σύμβολο ενός χειμερινού εθίμου, το οποίο λάμβανε χώρα τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Σχεδόν οι μισοί κάτοικοι έχουν ως κύρια ασχολία τον τουρισμό. Σημαντική είναι επίσης η απασχόληση με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, εργασίες μεταποίησης και το εμπόριο. Η πόλη του Στέλβιο είναι ανάμεσα στις 150 ιταλικές πόλεις με το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας και ανάμεσα στους 400 δήμους (σε σύνολο 8.094) με το υψηλότερο κατά κεφαλή εισόδημα. To κατά κεφαλή εισόδημα των κατοίκων ανέρχεται στα 21.960 €.

Το εντυπωσιακό και πολυαναμενόμενο SUV της Alfa Romeo πήρε το όνομά του από το ξακουστό πέρασμα Passo dello Stelvio, εκεί ψηλά στις Άλπεις, στην πραγματικότητα όμως κουβαλάει άφθονες αλληγορίες, ευχολόγια, ελπίδες και προσμονή για ένα καλύτερο αύριο. Η εταιρεία αποφάσισε ότι στο πλαίσιο ενός μεγαλεπήβολου σχεδίου, θα έπρεπε να πατήσει πόδι και στην κατηγορία των SUV.

Γι αυτό το νέο κεφάλαιο χρειαζόταν και ένα εντελώς καινούργιο όνομα. Η προσφιλής συνήθεια της αναμόχλευσης ιστορικών ονομάτων θα αποδεικνυόταν εδώ από άκομψη στην καλύτερη, έως και κωμικά άστοχη στη χειρότερη περίπτωση. Σκεφθείτε για παράδειγμα όλος αυτός ο όγκος που βλέπετε στις φωτογραφίες να ονομαζόταν «Alfetta», «Alfasud» ή «Volante». Ένα απρόσωπο νούμερο από την άλλη, (33, 164, 155, κλπ) θα ήταν πολύ λίγο για ένα τέτοιο όχημα, ενώ την τελευταία φορά που η ιταλική εταιρεία έστυψε το μυαλό της για ένα φρέσκο όνομα, κατέληξε στο απόσταγμα της ΜiΤο (που πηγάζει από το συγκερασμό των λέξεων «Μιλάνο» και «Τορίνο»).

Αυτή τη φορά, χρησιμοποίησαν αυτούσιο ένα τοπωνύμιο, το οποίο προέρχεται από μια φημισμένη ορεινή διαδρομή στις Άλπεις, που συνδέει ουσιαστικά την Ιταλία με τη Γερμανία μέσω Αυστρίας. Αν όμως το δει κανείς λίγο αλληγορικά, η Stelvio προσπαθεί να συνδέσει την ιταλική εταιρεία με τους κορυφαίους Γερμανούς ανταγωνιστές. Το πέρασμα είναι δύσβατο και γεμάτο δυσκολίες, και για αυτό χρειάζεσαι ένα όχημα με τις ανάλογες ικανότητες. Αφού όμως ξεπεράσεις τις ανηφορικές κακοτοπιές, μετά βγαίνεις στην εύκολη κατηφόρα, που σε οδηγεί στην επιβίωση και στις εύφορες εμπορικές πεδιάδες.

Η πανευρωπαϊκή παρουσίαση του πρώτου πραγματικού SUV της Alfa Romeo έγινε στην Ιταλία στο μέρος από το οποίο πήρε και το όνομά του. Για την πρώτη δοκιμή όμως της Stelvio στην Ελλάδα δεν μπορούσαμε να φτάσουμε μέχρις εκεί, αλλά να είναι καλά η χώρα μας με τα μοναδικά μέρη που διαθέτει - και δεν αναφερόμαστε μόνο στα νησιά, τις παραλίες και τα δάση. Αναζητώντας λοιπόν το δικό μας Στέλβιο, οι επιλογές είναι άφθονες, όπως ο Αχλαδόκαμπος, ο Κωλοσούρτης, η Δημητσάνα στην Πελοπόννησο ή το Πάπιγκο στην Ήπειρο, ενώ μόνο στην Κρήτη υπάρχουν η ανάβαση Ομαλού, ο Ξηρόκαμπος ή ο δρόμος προς τα Σφακιά. Εμείς, ωστόσο, καταλήξαμε στη λιγότερο γνωστή εναλλακτική, αυτήν της Αναβρυτής. Κάποτε θα ήταν ολόκληρο ταξίδι μέχρι να φτάσεις εκεί χαμηλά στην Πελοπόννησο, λίγο έξω από τη Σπάρτη. Τώρα πια, με το νέο δρόμο Αθηνών - Τριπόλεως - Σπάρτης, τα σχεδόν 200 χλμ. «χωνεύονται» εν ριπή οφθαλμού στον κλειστό δρόμο με την εξαιρετική άσφαλτο και την ενδιαφέρουσα χάραξη, όταν ο παλιός δρόμος Τρίπολης - Σπάρτης σού καθόταν στο στομάχι για ένα διάστημα που φαινόταν ολόκληρος αιώνας.

Έχοντας αφήσει πίσω σου την εθνική, περνάς μέσα από τη Σπάρτη και κατευθύνεσαι δυτικά. Ο επιβλητικός ορεινός όγκος του Ταΰγετου ορθώνεται στο βάθος, και αμυδρά μπορείς να διακρίνεις την ασφάλτινη σερπαντίνα, που μοιάζει ατάκτως ερριμμένη στην πλαγιά του. Αρχίζεις να ανηφορίζεις και, αφού περάσεις τις πρώτες στροφές με τα άφθονα τσιμεντένια μπαλώματα, κατόπιν η άσφαλτος βελτιώνεται θεαματικά. Όπως και στο πραγματικό Στέλβιο, έτσι και εδώ τα περιθώρια είναι στενά, ειδικά για ένα μεγάλο SUV. Από τη μία πλευρά ο κάθετος βράχος, και από την άλλη το τελευταίο προπύργιο πριν από το χάος είναι ένα χαμηλό τοιχάκι. Έπειτα από λίγο προσπαθείς να ξεθαρρέψεις, έχοντας πάντοτε κατά νου τα εμπόδια, που μπορούν ανά πάσα στιγμή να πάρουν τη μορφή ενός ΚΤΕΛ ή ενός ημιφορτηγού.

Χαράζεις την πορεία και όλα εκτυλίσσονται χωρίς παρατράγουδα. Το ξυραφένιο τιμόνι με τις 2,2 στροφές απ' άκρη σ' άκρη δε χρειάζεται παρά μόνο μικρομετρικές κινήσεις των χεριών, η ανάρτηση «καταπίνει» τα πάντα με έναν ισοπεδωτικό τρόπο και οι κλίσεις του αμαξώματος είναι μικρές. Αντιλαμβάνεσαι την πισωκίνητη λογική της μετάδοσης, αλλά δεν την απολαμβάνεις στο έπακρο, αφού και πάλι τα ηλεκτρονικά συστήματα επεμβαίνουν (αποφασιστικά μεν, ουδόλως ενοχλητικά δε) τη στιγμή που πάει να δημιουργηθεί το χαμόγελο στα χείλη. Ακόμα και στο πατημένο χώμα, πολύ δύσκολα θα μπορέσεις να της βγάλεις έναν πιο παιχνιδιάρικο χαρακτήρα…