Ελληνικοί αυτοκινητόδρομοι... Υπάρχουν;

Τις ημέρες που προηγήθηκαν, μου δόθηκε η ευκαιρία να διανύσω αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα στο οδικό δίκτυο της χώρας μας.
Στις παλαιότερες διαπιστώσεις μου για τους ελληνικούς αυτοκινητόδρομους, έρχονται να προστεθούν και οι σημερινές.
Εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια ακούμε για τον υπό κατασκευή αυτοκινητόδρομο Αθήνας – Θεσσαλονίκης.
Κάποιοι που δεν κάνουν τη διαδρομή φαντάζονται πως πρόκειται για έναν τελειωμένο αυτοκινητόδρομο πλάτους και προδιαγραφών όπως του τμήματος της Μαλακάσας (καλό είναι να μη θυμόμαστε ότι τον κατάπιε η γη) ή του Κατερίνης – Θεσσαλονίκης, με τέσσερις λωρίδες ανά κατεύθυνση, Λ.Ε.Α., κεντρική νησίδα, δενδροφυτεύσεις, καθαριότητα και υποστήριξη.
Όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο πλανώνται πλάνην οικτράν ! ! !
Το κομμάτι της Κατερίνης ανακατασκευάζεται και συναντάς μονοδρομήσεις ή διπλή κυκλοφορία στο ένα διάζωμα…
Τα Τέμπη είναι όπως τα ξέρατε και βοήθειά μας η Αγία Παρασκευή που γιορτάζει σε λίγες μέρες…
Μετά τα Τέμπη προς Λάρισα, Βόλο, Λαμία, είναι ένας μίζερος αυτοκινητόδρομος δυο λωρίδων με υποτυπώδη Λ.Ε.Α. ανά κατεύθυνση, ενώ πριν τη Λαμία εκεί κάπου στον Καραβόμυλο ο δρόμος είναι ο προ τεσσαρακονταετίας, χωρίς νησίδα ασφαλείας όπως το επαρχιακό μας δίκτυο…
Εδώ πρέπει να τονίσω πως είναι ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ η ακύρωση της διπλής ζεύξης του Μαλιακού με εναέρια γέφυρα που θα περνούσε από τα Καμένα Βούρλα στην Εύβοια και από εκεί στα διόδια στις Ράχες μειώνοντας κατά 70 χιλιόμετρα το ταξίδι ή ακόμα και της υποθαλάσσιας ζεύξης του Μαλιακού.
Από τη Λαμία ως τις σήραγγες του Αγίου Κωνσταντίνου, στην παράκαμψη των Θερμοπυλών έχει παραδοθεί ένα τμήμα το οποίο δείχνει εγκαταλελειμμένο, χωρίς καλή ποιότητα ασφαλτοτάπητα, χωρίς δενδροφυτεύσεις και βρώμικο…
Στοιχηματίζω πως δεν το έχουν παραχωρήσει σε ιδιώτη για να είναι σε αυτό το χάλι…
Ακόμα και πριν τη Θήβα, προς Αθήνα, τώρα κατασκευάζουν κομμάτια αρκετών χιλιομέτρων…
Δηλαδή είναι να απορεί κανείς τι φτιάχνουν τόσα χρόνια σε έναν οδικό άξονα που υποτίθεται ότι του έδωσαν προτεραιότητα κατασκευής, παρόλο που η πύλη της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες λόγω των πολέμων και των ανακατατάξεων στη Γιουγκοσλαβία έχει μεταφερθεί και πλέον επιτάσσει προτεραιότητα στον Κορίνθου – Πάτρας – Ηγουμενίτσας…
Για τον Κορίνθου – Πατρών δεν πρόκειται να πω τίποτα περισσότερο παρά μόνον αυτό:
Επιστρέφοντας από Μεσολόγγι μετά τη γέφυρα Αντίρριο – Ρίο, έπιασα τον παλιό παραθαλάσσιο αυτοκινητόδρομο μη αντέχοντας τις ατελείωτες μονοδρομήσεις που συνάντησα πηγαίνοντας…
Πιστεύω πως δεν υπάρχει οδικό δίκτυο που να σε στρεσάρει κατ’ αυτόν τον τρόπο, πουθενά στον κόσμο…
Και τώρα, έρχομαι στον αυτοκινητόδρομο Κορίνθου – Τριπόλεως – Καλαμάτας, που συχνά ταξιδεύω.
Όταν βρεθείς στα τελειωμένα κομμάτια του, αλλά βλέποντας και τα υπό κατασκευή που σύντομα παραδίδονται, (είναι ζήτημα μηνών) και διαπιστώνοντας τις υπηρεσίες που σου παρέχει σε όλο το μήκος η κοινοπραξία «ΜΟΡΕΑΣ», αισθάνεσαι πως είσαι σε άλλη χώρα…
Ιδίως εάν έχουν προηγηθεί ταξίδια στους αυτοκινητόδρομους που περιγράφω πιο πάνω…
Η γυναίκα μου που τα ξέρει όλα, όπως όλες οι γυναίκες άλλωστε, είχε την απάντηση και σ’ αυτό ! ! !
Ο αυτοκινητόδρομος που οδηγεί στην Καλαμάτα είναι ο καλύτερος και δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού σε πηγαίνει στην ιδιαίτερη πατρίδα του κατασκευαστή.
Ως γνωστό ο κ. Μπόμπολας είναι από το χωριό της γυναίκας μου.

Μου αρέσει το σκεπτικό της και αρχίζω να πιστεύω κι εγώ πως έτσι είναι τα πράγματα…

Καλημέρα κύριε Γιώργο, καλημέρα Φώτη ! ! !