ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ: Προσωπικότητες, τοπική κοινωνία, βιβλία, αρχιτεκτονική κτιρίων.

Προσωπικότητες της επιστήμης, των γραμμάτων και των τεχνών που υπηρετήθηκαν στο Δρομοκαΐτειο

«Όταν έγινε το Δρομοκαΐτειο, ήταν από τα καλύτερα ψυχιατρεία της Ευρώπης. Βέβαια είχε θέσεις για όλες τις τάξεις και τις κατηγορίες ασθενών. Υπήρχε Δ΄ κατηγορία, Γ΄, Β΄, Α΄, μέχρι πολυτελείας, λουξ κ.λ.π. Δηλαδή είχαν δωμάτια που ζούσαν οι άρρωστες χωριστά… Είχαν και το πιάνο τους μέσα. Αν ζωγράφιζε κάποια, θα της έφερναν και το καβαλέττο εκεί πέρα να ζωγραφίζει…»

Ν. Ρομποτής, Γεν. Δ/ντης
του Δρομοκαϊτείου (1968 – 1985)

Είναι ευνόητον ότι στο Δρομοκαΐτειον έχουν νοσηλευθεί κατά την υπερεκατονταετή δράση και προσφοράν του πολλές δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι.
Εισήγοντο επομένως και εισάγονται στο Δρομοκαΐτειο άνθρωποι κάθε κατηγορίας (εγγράμματοι, αγράμματοι, σοφοί και άσοφοι κ.λ.π.), κάθε επαγγέλματος (γεωργοί, ναυτικοί, πολιτικοί, στρατιωτικοί, εργάτες κ.λ.π.), οποιασδήποτε οικονομικής κατάστασης (πλούσιοι ή πένητες κ.λ.π.)…
Όπως είναι επόμενο, μεταξύ των κατά καιρούς εισαχθέντων, υπήρχαν και κάποιοι διακεκριμένοι σε διαφόρους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, που το Δρομοκαΐτειο λειτουργούσε κατά τέτοιον τρόπο ώστε οι άνθρωποι αυτοί, οι ταλαντούχοι, είχαν όχι απλώς τη δυνατότητα, αλλά και την άνεση να διατηρούν και να καλλιεργούν τα ταλέντα τους.
Και δεν συνέβαινε μόνο αυτό. Συνέβαινε κάτι το σημαντικότερο και σπουδαιότερο:
Άνθρωποι, οι οποίοι κατά τον πρότερον βίον των ήταν και εθεωρούντο ατάλαντοι, παρουσίαζαν μετά από μικρό η μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από της εισαγωγής τους κάποιαν αξιοσημείωτην επίδοση σε κάποιον τομέα, κάποιο ταλέντο.
Οι Λογοτέχνες ΒΙΖΥΗΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΒΩΚΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ, ΚΑΜΠΑΝΗΣ ΑΡΙΣΤΟΣ, ΜΗΤΣΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ, ΦΙΛΥΡΑΣ ΡΩΜΟΣ (Οικονομόπουλος Ιωάννης) Οι Ζωγράφοι ΙΛΒΕΣ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ, υιός ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΣΤΕΦΑΝΟΥ, ΑΚΡΙΘΑΚΗΣ ΑΛΕΞΗΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ, ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΛΑΒΔΑΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ Σ. (Θεοδ. Βασ. Σιαχάμης),
ΝΙΚΟΣ…, ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΡ., ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Ξ., ΤΡΑΓΚΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΙΛΑ ΘΕΟΔΩΡΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΜΙΧΑΗΛ του Κ., και ο Επιστήμονας ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΠΝΟΥΚΑΓΙΑΣ, είναι κάποιες από τις προσωπικότητες που νοσηλεύθηκαν στο Δρομοκαΐτειο.

Ένα σημαντικό βιβλίο για το Δρομοκαΐτειο

Εκτός από την επετειακή έκδοση ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ 1887-1987 που εκδόθηκε το 1987 και τη δεύτερη συμπληρωμένη έκδοση ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ 1887-1987+15 του 2001, υπάρχει στα βιβλιοπωλεία και το βιβλίο «ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ 343» της Μαρίας Σ. Φαφαλιού που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος». Είναι ένα από τα βιβλία που δεν παλιώνουν ποτέ κι είναι κρίμα επειδή τελειώνει κάποια στιγμή η προβολή τους, να «ξεχνιούνται». Εκτός απ’ την ιστορία του Ιδρύματος, μαθαίνει κανείς σημαντικά πράγματα για τις προσωπικότητες που νοσηλεύθηκαν κατά καιρούς, αλλά και για τις τότε στάσεις της ελληνικής κοινωνίας, απέναντι στην τρέλα. Θεωρώ δηλαδή, ότι δεν είναι μόνο ειδικού ενδιαφέροντος βιβλίο και αξίζει να υπάρχει στις βιβλιοθήκες μας.

Το Δρομοκαΐτειο στο Χαϊδάρι

Η πορεία του Ιδρύματος στο χρόνο είναι συνυφασμένη με τη ζωή και την καθημερινότητα των κατοίκων της πόλης του Χαϊδαρίου. Πολλοί Χιώτες εγκαταστάθηκαν στο Χαϊδάρι, εργάσθηκαν στο Δρομοκαΐτειο και πρόκοψαν μαζί με τις οικογένειές τους στην φιλόξενη πόλη μας, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην ανάπτυξή της, αφού είναι από τους πρώτους κατοίκους που ήρθαν στην περιοχή, πολύ πριν τους Νεοφωκαείς και την Μικρασιατική καταστροφή.
To πρόσωπο, λοιπόν, της πόλης ήταν προσανατολισμένο πάνω στον ιστορικό δρόμο. Πάνω στην Ιερά Οδό ήδη από το 1887 δημιουργήθηκε το Δρομοκαΐτειο Ίδρυμα από τον ευεργέτη Γ. Δρομοκαΐτη, καταγόμενο από το Πυργί της Χίου. To γεγονός αυτό αποτέλεσε το έναυσμα ώστε πολλοί που κατάγονταν από τη γενέτειρα του Δρομοκαΐτη να έρθουν να εγκατασταθούν στο Χαϊδάρι λόγω της εργασίας τους στο Δρομοκαΐτειο. Έτσι, δημιουργήθηκε ο οικιστικός πυρήνας της χιακής παροικίας, που και σήμερα αποτελεί μια σημαντική εθνικοτοπική κοινότητα με ενεργό συμμετοχή στην κοινωνική ζωή της πόλης. To Δρομοκαΐτειο αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο της ιστορίας του Χαϊδαρίου και έχει προσφέρει πολλές υπηρεσίες στον χώρο της υγείας αλλά έκανε γνωστή και την πόλη μας σε όλη την επικράτεια αφού βρίσκεται εντός των γεωγραφικών ορίων της.
Οι διοικούντες και οι εργαζόμενοι σε αυτό είχαν και έχουν μια ιδιαίτερη σχέση που την απεικονίζει η δήλωση του κ. Ν. Τσική σε έντυπο της ιδιαίτερης πατρίδας του… «Εμείς υπηρετήσαμε με αμοιβή μας το ότι υπηρετήσαμε. Εμείς δεν ήμαστε Άρχοντες του Δρομοκαϊτείου. Υπηρέτες του είμαστε». Τέλος στο Δρομοκαΐτειο, πέρα από τη δυστυχία και τον ανθρώπινο πόνο, κρύβεται ένας αρχιτεκτονικός θησαυρός που αντιστέκεται με πείσμα στη φθορά του χρόνου. Αξίζει της προσοχής μας, της προσοχής του Υπουργείου Πολιτισμού και των αρμοδίων φορέων. Φωτογραφικά δείγματα αυτού του θησαυρού μπορείτε να θαυμάσετε εδώ!

.

Τίμησαν τους Δρομοκαΐτηδες, δεν ξέχασαν κανέναν

. 
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ Συμβούλιο του ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟΥ Ψ. Ν. Αττικής, αποτελούμενο και πάλι από ικανούς συμπατριώτες μας, την Κυριακή της 29ης Μαρτίου το πρωί, τέλεσε στους χώρους του ιδρύματος, τιμητικό μνημόσυνο για τους αείμνηστους ιδρυτές του Ζωρζή και Ταρσή Δρομοκαΐτη. Σε μια ηλιόλουστη Αθήνα, όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν τη χιακή παροικία στο Χαϊδάρι όπου και οι εγκαταστάσεις του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου, το οποίο μετρά εκατόν είκοσι δύο χρόνια ζωής. Πρωτοποριακό για την εποχή του, ήταν ακόμα ένα από τα πολλά και μεγάλα έργα ευπραγίας των συμπατριωτών μας αφιερωμένα στην πατρίδα και τους συνανθρώπους τους. Η εκδήλωση άρχισε νωρίς το πρωί, με την καθιερωμένη Θεία Λειτουργία. Ο Ναός των Αγίων Αναργύρων, γέμισε από τις εκλεκτές παρουσίες συμπατριωτών μας και όχι μόνον. Θαρρείς πως ο χώρος ευωδίαζε από τις γνωστές μυρωδιές της μυροβόλου γης. Μοσχοβολιά λεμονανθών, γιασεμιού, μαστίχας και τόσων άλλων, θέλοντας να ξεγελάσουν και να πλανέψουν τον προσκυνητή για το πού βρίσκεται. Πανηγυρικές κωδωνοκρουσίες σήμαναν την έλευση του Μητροπολίτη Νίκαιας κκ Αλεξίου, ο οποίος θα χοροστατούσε του μνημόσυνου και έγινε δεκτός από τους κ.κ. Ν. Τσική – Α. Τριπολίτη και Π. Βαρλά. Μετά το πέρας της θρησκευτικής εκδήλωσης, ακολούθησε σύντομος χαιρετισμός του κ. Ν. Τσική και επίκαιρη ομιλία του Αντιπροέδρου του Δ.Σ κ. Αναστ. Τριπολίτη. Όπως πάντα γλαφυρός και καυστικός ομιλητής δεν ξέχασε κανέναν. Εν τάχει, έκανε αναφορά στο ζεύγος Δρομοκαΐτη και σε όλους τους χιώτες ευεργέτες και τα ιδρύματά τους τα οποία και σήμερα κοσμούν την Αθήνα. Παραγράφοντας τα λόγια οραμάτων και υποθηκών του μεγάλου, μα αφανή, χιώτη ήρωα Κώστα Περρίκου, έκανε αναφορά για αγώνα που τώρα δικαιώνεται! Από αυτό το σημείο και μετά, ο πάντα θαλερός ομιλητής, βούρκωσε. Λύγισε. Το παρατεταμένο χειροκρότημα δεν έφερε αποτέλεσμα. Η σπασμένη φωνή έβγαινε δύσκολα. Η συγκίνηση κατέλαβε και το ακροατήριό του. Παρ’ όλα αυτά, δεν ξέχασε να αναφερθεί στη μεγάλη προσφορά των απλών και φτωχών ανθρώπων. Επεσήμανε την πολύπλευρη προσφορά των ιατρών, του νοσηλευτικού προσωπικού και όχι μόνο. Και όλα αυτά μπροστά σε ένα ξεχωριστό κοινό αποτελούμενο από σεμνότατες μα ευρέως γνωστές δέσποινες. Διακεκριμένους και απλούς ανθρώπους του νησιού μας τους οποίους, όμως, χαρακτηρίζει το μεγάλο πάθος για την αγάπη στη μυροβόλο πατρίδα. Ακολούθησε κέρασμα και ξενάγηση, των επιθυμούντων, στα δυο Μουσεία αλλά και σε χώρους του Νοσοκομείου.