Η ταβέρνα του Γιαννόμιχα στην παραλία της Μεθώνης!!!

Το ταβερνάκι του μπαρμπαγιάννη (Γιαννόμιχα) στην παραλία της Μεθώνης πέρασε στην ιστορία. Για πολλές δεκαετίες υπήρξε ένα κομμάτι της τοπικής ιστορίας δίπλα στο ξακουστό Κάστρο. Ίσως και να μπορούσαν να συνυπάρξουν εάν η εγκατάλειψη των τελευταίων χρόνων δεν έκανε επιτακτική την κατεδάφιση του κτίσματος που χώριζε στα δύο την παραλία της Μεθώνης. Τη μισή δουλειά την έκανε η φύση και την άλλη μισή ανέλαβε να την ολοκληρώσει η μπουλντόζα. Ακόμα μια προσπάθεια χρειάζεται για να απομακρυνθούν τα σάπια σκαριά και τα τρέιλερ κάτω από τα τείχη του Κάστρου. Είναι ντροπή για τις δημόσιες υπηρεσίες αυτή η εικόνα σε ένα πολυφωτογραφισμένο αρχαιολογικό χώρο. Πολλές φορές προσθέτεις στον τόπο σου αξία δια της αφαιρέσεως... Αποχαιρετώ το γραφικό ταβερνάκι με λόγια ποιητικά από καρδιάς βγαλμένα του φίλου Ηλία Τσώνη!

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΜΙΧΑ…

Μια μαχαιριά… στο στήθος…

Πλίθρες μια πάνω στη άλλη... έτοιμες να τις καταπιεί το κύμα.

Τσιμέντα θρύψαλα...

Ξύλα σπασμένα μισοκαμένα...

Μάχες με τον Γαρμπή...  με βουνά τα κύματα.

Ισοπέδωση...

Ποτάμια τα ούζα…

Το μυαλό στον παράδεισο... 

Ατέλειωτες σούρες…

Το μαριδάκι η κουτσομούρα και η γοπαρέλα 'στείναν χορό…

Ο Μπαρμπαγιάννης ο Γιαννόμιχας πρέσβης του Διόνυσου.

Ο Πασσάς... λες και μόλις είχε πηδήξει στην θάλασσα από κάποιο κουρσάρικο πίσω στην Καλή Ώρα...

Μια αγκαλιά με το Μπούρτζι…

Γωνιά ανάταση ψυχής…

Περιμέναμε τον Μητσή, τον Γκλοπ, τους Νικολαρδέους, να φέρουν την καλάδα… να πάρουμε με τον πατέρα μου τα ψάρια…

Και να τα όμορφα...

Κεράσματα τραγούδια καλαμπούρια…

Ένα κομμάτι ιστορίας…

Δίπλα στο κάστρο…

Το καθένα με την δική του...

Τι είναι πολιτισμός άραγε

Να γκρεμίζεις τις θύμησες;

Τις ανεπανάληπτες στιγμές…

Να ξεριζώνεις το ανθρώπινο χθες μας στον βωμό της πλαστικής ομπρέλας της ξαπλώστρας και του fredo espresso του σήμερα;

Ένας σωρός πέτρες που κουβαλάνε αυτό που δεν μπορείς να ξαναζήσεις…

Πετάγονται. μπάζα… άψυχα

Η ιστορία στα σκουπίδια..

Γιατί και αυτό ένα κομμάτι της ιστορίας της Μεθώνης είναι...

Σίγουρα υπήρχε τρόπος να συνυπάρξουν…

Χωρίς προσβολές…

Χωρίς να αγριοκοιτάει το ένα το άλλο…

Αυτό όμως είναι δουλειά των ειδικών «πολιτισμένων».

Που είναι αυτοί άραγε…

Το κάστρο δίπλα γκρεμίζεται μόνο του.

Δεν τους χειμάζεται

Μια μαχαιριά στο στήθος….

Με στεναχώρια...

Ηλίας Τσώνης