Στην ταβέρνα του Γρηγοράκου στη Δροσοπηγή της Μάνης!!!

Άλλο ένα οδοιπορικό στη Μάνη. Άλλη μια επίσκεψη στην ταβέρνα του Γρηγοράκου που πλέον αποτελεί τοπόσημο. Στην κεντρική πλατεία της Δροσοπηγής βρίσκεται η ομώνυμη ταβέρνα της οικογένειας Γρηγοράκου με την πανοραμική θέα, που είναι κατάλληλη για όλες τις κατηγορίες των ταξιδιωτών που έρχονται ως εδώ μετά από την παρότρυνση φίλων ή την ανάγνωση των τουριστικών οδηγών. Πρόκειται για μια ταβέρνα που απευθύνεται και στους ρομαντικούς και στους καλοφαγάδες, λειτουργεί όλο το χρόνο και σερβίρει αγνά Μανιάτικα φαγητά και ποτά, στην αίθουσα ή στην καταπληκτική βεράντα. Όπως πάντα το φαγητό ήταν εξαιρετικό και οι πρώτες ύλες εμφανώς φρέσκες και ποιοτικές. Η θέα ανατολικά ήταν άπλετη και απρόσκοπτη από την παραλία του Μαυροβουνίου έως αυτή του Σκουταρίου, βόρεια όσο φτάνει το μάτι και δυτικά έως τον λόφο της Καρυούπολης. Τέλος, η σχέση ποιότητας - τιμής ήταν άψογη. Αν σας βγάλει ποτέ ο δρόμος σε αυτόν τον υπέροχο τόπο αξίζει να κάνετε μια στάση για φαγητό. Ήταν όλα υπέροχα!

Το παραδοσιακό χωριό Δροσοπηγή είναι κτισμένο σε υψόμετρο 400 μέτρων και έχει περίπου 50 μόνιμους κατοίκους. Απέχει μόλις 10 χιλιόμετρα από την Αρεόπολη και 20 χιλιόμετρα από το Γύθειο. Αποτελείται από πετρόκτιστα πυργόσπιτα και υπάγεται στους διατηρητέους οικισμούς. Λόγω της θέσης που κατέχει το χωριό, η θέα προς τον Λακωνικό κόλπο είναι μοναδική. Παλαιότερα λεγόταν Τσεροβά και για πρώτη φορά αναφέρεται το 1554. Από την Τσεροβά πέρασε ο Παυσανίας, καθώς και ο Ciriaco de’ Pizzicolli, (πρόδρομος του περιηγητισμού), γνωστός και ως Κυριάκος Αγκωνίτης. Όλες οι γύρω πλαγιές είναι κατάφυτες από βελανιδιές. Στη δυτική πλευρά του χωριού, στην κορυφή του λόφου, βρίσκεται η ερειπωμένη Βυζαντινή πόλη Καρυούπολις, ενώ στην βόρεια πλευρά βρίσκεται ο μικρός οικισμός Παναγίτσα. Από την Τσεροβά επιχειρήθηκε δύο φορές κατάληψη της Μάνης. Το 1779 από τον Χατζή Οσμάν και το 1826 από τον Ιμπραήμ. Από το παλιό χωριό, που οι σημερινοί κάτοικοι αποκαλούν Παλαιοκοτρώνα, έχουν μείνει μόνο ερείπια που μαρτυρούν την λαμπρή ιστορία του. Η νεότερη ονομασία του χωριού, Δροσοπηγή, οφείλεται στην πηγή, (το Σεληνάρι), η οποία ήταν ο λόγος που μετακόμισε το χωριό αρκετά χαμηλότερα από την κορυφή του βουνού. Δεν γνωρίζουμε την ακριβή χρονολογία μεταφοράς του χωριού, που πιθανόν να συντελέστηκε στην διάρκεια του 18ου αιώνα. Κοντά στην πηγή υπάρχει και ένα σπάνιο είδος πεταλούδας. Οι πεταλούδες αυτές όταν είναι επάνω στα φύλλα είναι κίτρινες, ενώ όταν πετούν γίνονται κόκκινες. Δυστυχώς, μετά την φωτιά του 2006 έχουν μείνει ελάχιστες. Στην δυτική είσοδο της Δροσοπηγής, ο επισκέπτης μπορεί να δει την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου. Πρόκειται για έναν παλαιό μονόχωρο ναό, όπου στο εσωτερικό οι αγιογραφίες χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα. Πιθανότατα, δημιουργήθηκαν το 1768 από μέλη της οικογενείας αγιογράφων Κληροδέτη, οι οποίοι δραστηριοποιήθηκαν στην ευρύτερη περιοχή. Στα ανατολικά του χωριού υπάρχει το ξωκλήσι της Αγίας Ελεούσας, η αγιογράφηση του οποίου έγινε το 1853. Το ξωκλήσι ξεχωρίζει για το θαυμάσιο τέμπλο του. Στην κεντρική πλατεία του χωριού με τον χαρακτηριστικό μεγάλο πλάτανο, δεσπόζει η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Στην Δροσοπηγή ο επισκέπτης μπορεί να δει το αναπαλαιωμένο λιοτρίβι του χωριού και να μάθει τον παραδοσιακό τρόπο επεξεργασίας της ελιάς. Η πιο κοντινή παραλία απέχει 8 χιλιόμετρα από το χωριό. Πρόκειται για την παραλία του Σκουταρίου με την ατελείωτη αμμουδιά και τα κρυστάλλινα νερά. Τέλος, στην Δροσοπηγή λειτουργεί και παραδοσιακός ξενώνας, κατασκευασμένος από πέτρα και ξύλο, με υπέροχη θέα προς το βουνό και την θάλασσα.