Ο πανηγυρικός εσπερινός της παραμονής του Προφήτη Ηλία στο Χαϊδάρι είναι από τα παιδικά μου χρόνια από τις ωραιότερες εκκλησιαστικές ακολουθίες. Όταν το Χαϊδάρι δεν είχε γιγαντωθεί όπως στις μέρες μας και οι άνθρωποι δεν ήταν τόσο πολυάσχολοι, έβλεπες από νωρίς το απόγευμα να ανηφορίζει κόσμος και κοσμάκης με τα πόδια στον λόφο. Στην τελική χωμάτινη ανηφόρα όλους μας εντυπωσίαζαν τα βαρέλια με τους περίτεχνα φυτεμένους βασιλικούς της οικογένειας Στασινόπουλου στην φρεσκοασπρισμένη μονοκατοικία. Τα πρώτα χρόνια ανεβαίναμε με τον πατέρα Τιμόθεο Ορφανάκη που αναμόρφωσε το ξωκλήσι και τον περιβάλλοντα χώρο ενώ σημαντική ήταν η συμβολή της οικογένειας Βλάση που έμενε σε μια μονοκατοικία στην πλαγιά, αλλά και άλλων παλιών Χαϊδαριωτών. Κάποια χρονιά ανηφορίσαμε με τα πόδια από την Παναγίτσα με τον πατέρα Παύλο Τσαούσογλου, μετέπειτα Μητροπολίτη Γλυφάδας που είχε έρθει ως εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Νίκαιας Γεωργίου Παυλίδη, για να δει αυτό το πρωτόγνωρο γεγονός που συνέβαινε αρχές δεκαετίας του '70... Τα τελευταία χρόνια μπορεί ο λόφος να μην δέχεται τόσο μεγάλη κοσμοσυρροή ούτε πολλούς πραματευτάδες το διήμερο της γιορτής, αλλά ο εσπερινός τελείται υπαίθρια σε ένα ειδυλλιακό σκηνικό που καθορίζουν τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Οι αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων, οι φίλοι που κάθε χρόνο βλέπω εδώ και η κατανυκτική ατμόσφαιρα που επικρατεί, μου δίνουν δύναμη για να συνεχίσω...
Χρόνια πολλά σε όλους και ιδιαίτερα στους εορτάζοντες!
Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για τις ωραίες φωτογραφίες του ιερού ναού Προφήτη Ηλία. Μας θύμησες τα παιδικά μας χρονια
ΑπάντησηΔιαγραφή