Μισός αιώνας από τον άθλο του Wembley!!!

Ήταν 2 Ιουνίου του 1971, η ώρα στην Αγγλία ήταν 19:44, ο Φέρεντς Πούσκας έχει πει το «έντεκα αυτοί, έντεκα κι εμείς» για ακόμα μια φορά σ’ εκείνη τη μεγαλειώδη πορεία και ο Παναθηναϊκός με μπροστάρη τον Μίμη Δομάζο και τους Οικονομόπουλο, Τομαρά, Σούρπη, Καμάρα, Βλάχο, Ελευθεράκη, Καψή, Φυλακούρη, Γραμμό και Αντωνιάδη να ακολουθούν πατάει το χορτάρι του «Γουέμπλεϊ».

Μια ελληνική ομάδα, αποτελούμενη εξολοκλήρου από γηγενής ποδοσφαιριστές φτάνει στην ευρωπαϊκή καταξίωση, στην υπέρτατη τιμή για κάθε ποδοσφαιριστή.

Στη σέντρα του τελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών παρατάσσεται ο Άγιαξ του «Ιπτάμενου Ολλανδού», Γιόχαν Κρόιφ, κι ο Παναθηναϊκός από την Ελλάδα.

Περισσότεροι από 40.000 Έλληνες είχαν βάψει πράσινο το μισό «Γουέμπλεϊ». Ο κόσμος στις εξέδρες ήθελε να δει τον Παναθηναϊκό στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, αλλά απέναντι στο total football των Ολλανδών και τον Μέσι της εποχής εκείνης, όπως εύστοχα είχε παρομοιάσει τον Κρόιφ ο Αριστείδης Καμάρας σε παλαιότερη συνέντευξή του, τα πράγματα ήταν δύσκολα.

Ο Άγιαξ άνοιξε το σκορ μόλις στο 5' με τον Φαν Ντάικ, αλλά ο Παναθηναϊκός ούτε διασύρθηκε, ούτε απογοητεύτηκε, ούτε φοβήθηκε.

Προσπάθησε, πάλεψε, αντιμετώπισε σαν ίσος τον «Αίαντα» και δημιούργησε κάποιες ευκαιρίες που τον έκαναν να πιστεύει ως και στην ανατροπή!

Στο ημίχρονο, άπαντες είχαν καταλάβει πως αυτό που είχε πει ο Πούσκας για το πρώτο μισάωρο πίεσης του Άγιαξ είχε επαληθευτεί.

Οι Ολλανδοί είχαν αρχίσει να επαναπαύονται και το «τριφύλλι» έψαχνε την ευκαιρία να κάνει τη «ζημιά».

«Εμείς θα κάνουμε το παιχνίδι μας, μην επηρεάζεστε από το γκολ», είπε στους παίκτες του ο «Καλπάζων Συνταγματάρχης» στην ανάπαυλα.

Ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο 45λεπτο κέρδισε σεβασμό με την παρουσία του στο γήπεδο και για μια ακόμα φορά έκανε τους Ευρωπαίους να μιλάνε για τους «ερασιτέχνες από την Ελλάδα που έφτασαν ένα βήμα από την κορυφή της Ευρώπης».

Σε παλιότερες δηλώσεις του ο Μίμης Δομάζος, αρχηγός και οδηγός του Παναθηναϊκού σ’ εκείνη τη μεγάλη πορεία, έλεγε πως «έβλεπα τους Ολλανδούς ότι δεν ήταν ήρεμοι παρότι προηγούνταν στο σκορ. Κάναμε επιθέσεις και θέλαμε να βάλουμε ένα γκολ που θα μας έβαζε στο παιχνίδι, το πιστεύαμε. Όταν δεχθήκαμε δεύτερο γκολ στο 85’, μόνο τότε πίστεψα πως πραγματικά θα χάναμε»!

Πράγματι, το αυτογκόλ του Καψή στο 85’ τελείωσε μια για πάντα το όνειρο, όμως, οι 40.000 Έλληνες αλλά και τα εκατομμύρια των υπόλοιπων πίσω στην πατρίδα, αποθέωναν, όχι τον Παναθηναϊκό, αλλά την ομάδα που άλλαξε εκείνη τη νύχτα το DNA της κι έγινε… Panathinaikos.

ΑΓΙΑΞ: Στούι, Βάσοβιτς, Σουρμπίρ, Χουλσόφ, Κρολ, Χάαν, Μιούρεν (46’ Μπλάνκεμπουργκ), Νέεσκενς, Κάιζερ, Κρόιφ, Βαν Ντάικ.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Οικονομόπουλος, Τομαράς, Σούρπης, Καμάρας, Βλάχος, Ελευθεράκης, Καψής, Δομάζος, Φυλακούρης, Γραμμός, Αντωνιάδης.