Καλώς όρισες Ράλλυ Ακρόπολις!!!

Καλώς όρισες Ράλλυ Ακρόπολις. Περιμέναμε καρτερικά τη στιγμή της επιστροφής. Και πως αλλιώς να σε καλωσορίσουμε εμείς που πιτσιρικάδες τότε τρέχαμε πίσω από τους ήρωες των παιδικών μας χρόνων, πίσω από τα αντικείμενα των πόθων μας, που περιμέναμε με αγωνία τα ολιγόλεπτα αφιερώματα στο κρατικό ραδιόφωνο και την ασπρόμαυρη τηλεόραση, που έχουν ανεξίτηλα γραφεί στις μνήμες μας οι εκπομπές αυτοκινήτου με τον Ίκαρο και την Πέγκυ. Πως αλλιώς να σε καλωσορίσουμε παρά με το κείμενο που έγραψε πριν από χρόνια ο Βασίλης Χαρίτος και αντιπροσωπεύει τη γενιά μας…

Ξύπνημα με τον ήχο των Fiat 124 Sport Spider, η μάχη μεταξύ Björn Waldegård και Bernard Darniche, η «σήμα κατατεθέν» φωτογραφία με φόντο τα Μετέωρα. Λίγους μήνες πριν την έναρξη του φετινού Ράλλυ Ακρόπολις, ο «βετεράνος» της διοργάνωσης Βασίλης Χαρίτος μας πάει ένα ταξίδι στο παρελθόν με τέρμα το γκάζι.

Ό,τι αγώνας και να γίνει πάντως, σε τίποτε δεν θα θυμίζει τα Ράλλυ Ακρόπολις του χτες. Γιατί τα σημερινά Ακρόπολις είναι μόνο κατ’ όνομα Ακρόπολις. Και γιατί, για τον γράφοντα τουλάχιστον…

Ακρόπολις είναι ο σκληρός, ανελέητος αγώνας με τις 50τόσες Ειδικές Διαδρομές.

Ακρόπολις είναι οι 20τόσες εργοστασιακές συμμετοχές και οι 120+ συνολικά συμμετοχές, κάθε χρόνο.

Ακρόπολις είναι ΕΔ όπως η Αλυκή, η Μοσχοκαρυά, η Μακρυράχη, ο Ταρζάν, το Γαρδίκι, η Γραμμένη Οξιά, η Συκιά, o Πάρνωνας, ο Φενεός…

Ακρόπολις είναι τα ελεύθερα σέρβις με τις απίστευτα «σφιχτές» απλές διαδρομές - για τα ίδια τα πληρώματα φυσικά, αλλά και για τους μηχανικούς και για τους φανατικούς θεατές.

Ακρόπολις είναι ο Jean-Luc Therier, το ’73, με την Alpine, στην πρώτη αριστερή κατηφορική φουρκέτα, στο χωμάτινο τότε Αλεποχώρι - τρεις φορές πιο γρήγορα απ’ ό,τι τον περιμέναμε.

Ακρόπολις είναι η μάχη μεταξύ Björn Waldegård (Ford Escort MkII) και Bernard Darniche (Lancia Stratos) και η οδήγηση και των δυο, με τρακτερωτά λάστιχα, ξημέρωμα στον βρεγμένο ασφάλτινο Λάδωνα, το ’79.

Ακρόπολις είναι η ανταύγεια των προβολέων των αγωνιστικών πίσω απ’ τα βουνά μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα.

Ακρόπολις είναι το ξύπνημα με τον ήχο των Fiat 124 Sport Spider στο ασφάλτινο Σούλι, περιμένοντας να φανεί το πρώτο απ’ τα αυτοκίνητα που ολοκλήρωναν το νυχτερινό loop της Πελοποννήσου.

Ακρόπολις είναι τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούσαμε για να μπαίνουμε στα Αστέρια της Γλυφάδας, στον Αστέρα της Βουλιαγμένης και στο Λαγονήσι για να δούμε από κοντά οδηγούς και αυτοκίνητα τις μέρες των δοκιμών πριν τον αγώνα.

Ακρόπολις είναι να κάνω κάθε χρόνο τα γλυκά μάτια στην επί πολλά χρόνια Γραμματέα του αγώνα, κ. Πέγκυ Τρικάκου, για να πάρω νωρίς ωράρια και συμμετοχές.

Ακρόπολις είναι το πρώτο ράλλυ που παρακολούθησα ολόκληρο, το ’71, χρησιμοποιώντας κάθε μέρα και διαφορετικό αυτοκίνητο: ένα Vauxhall Viva, με τρεις ταχύτητες στο τιμόνι, ένα Peugeot 204, ένα Peugeot 404 κι ένα Autobianchi A112 - με κάτι ψάρια τυλιγμένα σε εφημερίδα και ξεχασμένα στο πορτ-μπαγκάζ, αυτό το τελευταίο.

Ακρόπολις είναι να ‘χουν απεργία οι βενζινοπώλες, οι βυτιοφορείς, οι μανάδες τους, δεν θυμάμαι ποιος, και να ‘χει βγάλει ιδιωτικά βυτιοφόρα έξω, πολλές φορές στη μέση του πουθενά, ο Βαρδινογιάννης για ανεφοδιασμό αγωνιζομένων και παρατρεχάμενων.

Ακρόπολις είναι οι ατρόμητοι Ανατολικογερμανοί με τα Trabant 601 και τα Wartburg 353 που πήγαιναν «αέρα» στις κατηφόρες.

Ακρόπολις είναι οι ξυλιασμένοι, άβολοι ύπνοι μέσα στο αυτοκίνητο, στο νυχτερινό σκέλος Καλαμπάκα-Καλαμπάκα, το ξύπνημα από το κελάϊδισμα των πουλιών στη Συκαμινιά και η επακόλουθη μεσημεριανή κλάπα, στο Καλαμπάκα-Αθήνα, την επομένη.

Ακρόπολις είναι η μονομαχία των «ομόσταυλων» Walter Röhrl και Markku Alèn με τα Fiat 131 Abarth (ποια team orders;), το ‘78.

Ακρόπολις είναι η εκκίνηση στην ΕΔ του Πρόδρομου, με τα μικρά, αδύναμα μπροστοκίνητα αυτοκίνητα, στο κάτω μέρος των συμμετοχών, να πασχίζουν να βρουν πρόσφυση στα αυλάκια που είχαν σκάψει τα πρώτα αυτοκίνητα.

Ακρόπολις είναι η πρώτη φορά που είδα Audi quattro σε ανηφορική φουρκέτα.

Ακρόπολις είναι η «σήμα κατατεθέν» φωτογραφία με φόντο τα Μετέωρα.

Ακρόπολις είναι ο αξέχαστος Γιώργος Μοσχούς με το Datsun 160J (αλλά και με οτιδήποτε άλλο, εδώ που τα λέμε) να μην ισιώνει πουθενά κατεβαίνοντας την ΕΔ Τσούκα.

Ακρόπολις είναι να παίρνω πάντα την άδειά μου έτσι ώστε να είμαι εδώ τις μέρες του αγώνα - και πάντα να έρχομαι από την Αγγλία οδικώς. Με αποτέλεσμα βέβαια να περνάω όλο το υπόλοιπο καλοκαίρι στο βροχερό Λονδίνο.

Ακρόπολις είναι ο παππούς στην εκκίνηση μιας νυχτερινής ΕΔ στην Πελοπόννησο να σκύβει στο παράθυρο της Ένης Σεφερλή (Alpine A110) για να πει «να προυσέχς ‘κει πάνου, κουπέλα μ’, είν’ παλιόδρουμος».

Ακρόπολις είναι ο στριγγός ήχος των Group B Mazda RX7 των Timo Salonen, Ingvar Carlsson και Achim Warmbold.

Ακρόπολις είναι ο τερματισμός στον Γαλατά και η επιστροφή του ράλλυ, με «παντόφλα», στον Φλοίσβο, το ’82, χρονιά της Michelle Mouton.

Ακρόπολις είναι το πέρασμα αγωνιζομένων και δημοσιογράφων με πλοίο από την Κόρινθο στην Ιτέα, το ‘91. Οι οργανωτές τότε ήταν ευρηματικοί.

Ακρόπολις είναι η μεγάλη, μικτή ΕΔ Πάρνηθα των 40τόσων χιλιομέτρων, από το τελεφερίκ μέχρι τον Αυλώνα.

Ακρόπολις είναι ο αυτοκινητικός Αρμαγεδδών στη σκληρή ΕΔ του Υμηττού, το ’86, αλλά και οι ΕΔ στα Γλυκά Νερά, στην Καλλιτεχνούπολη, στον Διόνυσο και μια στη Βουλιαγμένη, στους χωματόδρομους απ’ τα λιμανάκια προς το Island, που αν θυμάμαι καλά λεγόταν Βάρκιζα.

Ακρόπολις είναι η ανάβαση της Πάρνηθας και η «δοκιμασία» ταχύτητας στο Τατόι, μετά τον τερματισμό του αγώνα τη δεκαετία του ‘60.

Ακρόπολις είναι να αναζητάς, πριν τον αγώνα, ωραία, άγνωστα μέρη για να παρακολουθήσεις με την ησυχία σου, και τη μέρα του αγώνα να βρίσκεις εκεί μέχρι και καντίνες με βρόμικα.

Ακρόπολις είναι να μη σε νοιάζει η σκόνη που τρως με το φτυάρι γιατί έχεις μαζί σου σαπούνια και σαμπουάν για να λούζεσαι μετά σε βρύσες και πηγές.

Ακρόπολις είναι να αποφασίζεις μια χρονιά να το παρακολουθήσεις με μοτοσυκλέτα και να βρέχει κάθε μέρα.

Ακρόπολις είναι να εννοείς, ακόμα και σήμερα, να παρακολουθείς ό,τι έχει απομείνει απ’ αυτόν τον ιστορικό αγώνα, με τους ίδιους φίλους, ακόμα κι αν είναι μόνο για την επαφή με την ανοιξιάτικη φύση, για την παρέα και για τις ιστορίες.

Ακρόπολις είναι όλες αυτές οι σκόρπιες αναμνήσεις. Σταματάω εδώ για να φτιάξω ένα φασκόμηλο και για να ακονίσω τη βελόνα του γραμμοφώνου μου.