Πραγματικός διάλογος των παιδικών μου χρόνων!!!

Παππού; Γιατί κρατάτε χιόνια στα χέρια σας σε αυτή την φωτογραφία; 

Γιατί παιδί μου δεν είχαμε τι άλλο να φάμε και μασούσαμε λίγο χιόνι για να ξεγελάσουμε την πείνα μας και αστειευόμασταν πως ήταν νόστιμο φαγητό! 

Γι' αυτό παππού φοράς μασέλα τώρα; Χάλασαν τα δόντια σου;;; 

Ναι παιδί μου αλλά δεν με πειράζει καθόλου γιατί το χρέος μου το έκανα για την πατρίδα και αυτό που έπαθα με τα δόντια ήταν το λιγότερο... 

Εδώ παππού γιατί είστε όλοι οι στρατιώτες χαμογελαστοί; 

Γιατί ήμασταν χαρούμενοι που δίναμε μάχες και κερδίζαμε! 

Και εδώ γιατί είστε λίγοι; 

Γιατί παιδί μου κάποιοι χάθηκαν στη μάχη... 

Δηλαδή παππού; 

Έχασαν τη ζωή τούς παιδί μου. Σκοτώθηκαν στη μάχη. Ήμασταν λιοντάρια! Τι κι αν δεν είχαμε να φάμε! Τι κι αν έκανε τρομερό κρύο! Τι κι αν πάγωνε το σώμα στα χιόνια! Δεν σταματούσαμε πουθενά! Σηκώναμε τα μάτια στον ουρανό, παρακαλούσαμε την Παναγία και ορμάγαμε στη μάχη! Λέγαμε υπέρ πίστεως και πατρίδος και μετά φωνάζαμε ΑΕΡΑ!!!!! Οι σφαίρες πέρναγαν δίπλα μας! 

Παππού δεν φοβόσουν; 

Παιδί μου εκείνη την ώρα βράζει το αίμα σου... είχαμε δύναμη από την προσευχή, είχαμε το δίκιο με το μέρος μας! Δεν κάναμε επίθεση ποτέ! Μόνο άμυνα στους κατακτητές! Να φύγουν! Αυτό θέλαμε και όντως αυτοί τρέχαν... 

Παππού γιατί σ’ αυτή την φωτογραφία κρατάς καραμούζα; 

(Χαμογελά ο παππούς) δεν είναι καραμούζα!!! Γαλλικό κόρνο είναι, ήμασταν στην πρώτη γραμμή η μπάντα του στρατού!!! Με εμβατήρια κάναμε επιθέσεις πρώτα εμείς και πίσω τα όπλα!!! Τους εμψυχώναμε και μετά παίρναμε τα όπλα και ‘μεις... 

Παππού αυτός ο Σταυρός ο χρυσός τι είναι εδώ στο τέλος; 

Αυτό είναι μετάλλιο παιδί μου. Μας το έδωσε η πατρίδα για ανταμοιβή. Όμως δεν το θέλαμε, γιατί το μεγαλύτερο μετάλλιο και η μεγαλύτερη χαρά ήταν η νίκη μας!!! Έστω κι αν χάσαμε πολλούς. 

Πες μου παππού κι άλλα... 

Είναι αργά Χάρη μου, άλλη μέρα τα υπόλοιπα, έχουμε πρωινό ξύπνημα! Αύριο έχουμε εκκλησία και μετά παρέλαση. Είναι μεγάλη μέρα! Είπαμε θα πάμε μαζί έτσι; 

Ναι παππού και θα μου βάλεις και κολόνια μου είπες!!! Θα σου βάλω αρκεί να ξυπνήσεις πρωί-πρωί! 

Πάω παππού καληνύχτα! 

Καληνύχτα αγόρι μου, αύριο με το καλό. 

 

Πραγματικός διάλογος των παιδικών μου χρόνων μεταξύ του μακαριστού ήρωα του έπους του 40 παππού μου Θεοχάρη Σβορώνου και ‘μένα. Έτσι μεγαλώσαμε, με αυτές τις αλήθειες. Με αυτές τις αφηγήσεις και αυτά μες στην παιδική ψυχή γράφουν βαθιά και δεν ξεγράφουν... όσο κι αν κάποιοι θέλουν να μην τα θυμόμαστε... να ξεχαστούν... Αιώνια η μνήμη πάντων των υπέρ πίστεως και πατρίδος ηρωικώς και ευκλεώς πεσόντων και αγωνισαμένων πάππων και προπάππων ημών! Ζήτω η Ελλάς, ζήτω το Έθνος η Παναγία να σκέπει την Ελλάδα μας! 

 

π. Θεοχάρης Σούλης