Μέσα στης Μυκόνου τα στενά!!!

Σας το είχα πει και σε προηγούμενη ανάρτηση… A α, Mύκονο και Σαντορίνη, α α, σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι! Ήρθε λοιπόν και η σειρά της Μυκόνου! Πριν 4 χρόνια είχα επισκεφτεί ξανά αυτό το νησί. Διαφορετική παρέα, διαφορετικές συνθήκες, ίδια ομορφιά. Ταξίδεψα με πλοίο και έμεινα στη Χώρα. Με το που πάτησα το πόδι μου στα σοκάκια της Χώρας και πριν καν αφήσω τις βαλίτσες μου στο δωμάτιο ήξερα που πρέπει να πάω. Στο φούρνο WOOD BAKERY! Πριν 4 χρόνια, και πάλι με το που έφτασα στο νησί, πήγα εκεί, εντελώς τυχαία βέβαια. Όλα αυτά τα χρόνια αναπολούσα την όμορφη αρχιτεκτονική του και τα πεντανόστιμα καλούδια του και έλεγα πώς όποτε πάω ξανά στο νησί, θα τον επισκεφτώ. Ο φούρνος του Γιώρα (Γιώργος στη Μυκονιάτικη διάλεκτο) είναι ο αρχαιότερος εν ενεργεία φούρνος της Μυκόνου και χρονολογείται από τον 17ο αιώνα. Τίποτα οπτικά δε σε προειδοποιεί για την ύπαρξη του, καθώς δεν ξεχωρίζει από τις τυπικές μυκονιάτικες κατοικίες, αλλά μόλις φτάσεις κοντά οι μυρωδιές σου σπάνε τη μύτη και σε καλούν να τον επισκεφτείς. Αφού πήρα το πρωινό μου, άφησα τις βαλίτσες στο δωμάτιο και περιπλανήθηκα στα σοκάκια, δίπλα στη θάλασσα και στους ανεμόμυλους. Πανέμορφα κυκλαδίτικα σοκάκια, παντού να κυριαρχεί το μπλε και το λευκό, λουλούδια, βουκαμβίλιες. Ελάχιστος κόσμος τριγυρνούσε, ήσυχο φέτος το νησί, αλλά εγώ το προτιμώ. Απόλαυσα τις ομορφιές του για άλλη μια φορά. Αέρας πολύς. Άδικα θα το έλεγαν Νησί των Ανέμων; Ο ήλιος όμως καυτός. Παντού με μάσκα. Και τι έγινε λοιπόν; Πώς να χαλάσει η διάθεσή σου, όταν το μάτι σου χορταίνει με τόση ομορφιά;