Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον!!!

Ευλογία από τον άδειο ναό της Αγίας Παρασκευής Δάσους Χαϊδαρίου!

Αυτή η βραδιά είναι ανεπανάληπτη.

Αυτή την βραδιά δεν την φανταζόμουν ούτε στον πιο τρελό μου εφιάλτη.

Άδεια εκκλησία αυτές τις μέρες.

Ακολουθία χωρίς ακόλουθους...

Ζούμε οι χριστιανοί για την υπακοή.

Καί πάλι αυτό θα κάναμε.

Ότι ήδη κάνουμε.

Με την καρδιά μας.

Μια καρδιά που πονά.

Που αιμορραγεί.

Δεν υπάρχουν λόγια.

Ίσως δεν χρειάζονται κιόλας.

Με ταπεινωμένο βλέμμα γονατιστοί να προσευχηθούμε.

Να φωνάζει η ψυχή βοήθεια!!

Βοήθεια, όπως αυτός που πνίγεται στη θάλασσα γιατί δεν ξέρει να κολυμπά!!!

Βοήθεια Κύριε!

Μην πνιγώ σε σκέψεις...

Μην πνιγώ σε λογισμούς...

Μην πνιγώ σε υποθέσεις...

Μην πνιγώ από τίς αμαρτίες μου...

Μην πνιγώ από τα λάθη μου...

Μην πνιγώ από τίς κατακρίσεις μου...

Μην πνιγώ από τον εγωισμό μου...

Ας πνίξω στα δάκρυα τα άχραντα πόδια Σου ως άλλη αμαρτωλή ας μοιάσει η ψυχή μου..

Ας πνίξω με λυγμούς τον τάφο Σου Χριστέ μου..

Ας πνίξω με ύμνους την προσμονή της νίκης Σου!!!

Αξίωσε με μέσα σε τούτη τη δίνη των πραγμάτων, των δεδομένων, του πόνου, του φόβου, της θλίψης να σε μιμηθώ τούτη την ώρα και να σταυρώσω και γω τα πάθη μου!!

Αλλοίωσε με Κύριε.. κάνε μου τα δάκρυα χαρά!

Κάνε μου τον πόνο της ψυχής ελπίδα!!

Έλα Κύριε, μην αργείς φέτος να αναστηθείς...

Ρίξε το φώς Σου στα σκοτάδια μου...

Ρίξε το φως Σου το αναστάσιμο στο σκοτάδι του μυαλού μου, στο σκοτάδι της ψυχής μου, στο σκοτάδι της ζωής μου, στο σκοτάδι που το εγώ μου βλέπει τόσο ασφυκτικά γύρω του...

Ανάστα Κύριε!!!

Αξίωσε με μιας ακτίνας έστω..

Είναι ικανή να με αναστήσει..

Και μένα τον αμαρτωλό, ανάξιο και εγωιστή.

Μη αποτρέψεις το πρόσωπο Σου Κύριε..

Ανάστα Κύριε και για μένα, δεν το αξίζω αλλά ομολογώ, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το φώς της Αναστάσεως Σου.

Δος μου Κύριε φως Αναστάσεως να πάψω να φοβάμαι, συγχώρα μου την απιστία...

Ανάστα Κύριε!!! βοήθησόν με....

Καλή μας Ανάσταση καλά μου παιδιά, φίλοι, συνοδοιπόροι...

π. Θ. Σ.