Η Αρχαιοελληνική Ιστορία σε δυο πολυκατοικίες στο Αιγάλεω...

Δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι η Αρχαιοελληνική Ιστορία περικλείεται συνοπτικά σε δυο πολυκατοικίες στο Αιγάλεω και σε μια εξοχική κατοικία στην Αμάρυνθο...

Τριγύρω μας υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που κατά καιρούς έχουν βαλθεί να μας εντυπωσιάζουν. Και δεν μιλώ για τα μνημεία της φύσης, που όντως είναι εντυπωσιακά και αρμονικά πλασμένα, αλλά για τις ανθρώπινες κατασκευές που κάποιες από αυτές ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα και από αδιάφορες γίνονται ενδιαφέρουσες και ορισμένες από αυτές άκρως εντυπωσιακές. Εντυπωσιακή μπορεί να είναι μια κατασκευή είτε μας κάνει να την προσεγγίσουμε θετικά είτε αρνητικά. Από τη στιγμή που ικανοποιούν τις ανάγκες, την αισθητική και το γούστο του κατασκευαστή ή του κατόχου, εμάς δεν μας πέφτει λόγος και περιοριζόμαστε μόνο στην αναφορά του γεγονότος. Κάτι ανάλογο συμβαίνει άλλωστε και με τον τρόπο που ο καθένας μας χτίζει το προσωπικό του προφίλ. Άλλος ακολουθεί την πεπατημένη, άλλος επιλέγει την αρνητική δημοσιότητα, άλλος είναι κομφορμιστής και άλλος αντικομφορμιστής.

Ιδιαίτερη αίσθηση μου προκάλεσαν όλα αυτά τα χρόνια που εκφράζομαι από αυτό το blog τρεις περιπτώσεις σύγχρονων αρχιτεκτονικών κατασκευών που αν μη τι άλλο ξεχωρίζουν.

Το Κάστρο των Ιπποτών στο Αγρίλι λίγο έξω από τα Φιλιατρά είναι η πρώτη από αυτές, ακολουθεί ο Ναός της Αγίας Φωτεινής πλησίον του αρχαιολογικού χώρου της Μαντινείας, όπως μπορείτε να δείτε στους συνδέσμους, και τέλος οι τρεις κατοικίες του κ. Παναγιώτη Νουβέλογλου, στην Αμάρυνθο Ευβοίας η πρώτη και στο Αιγάλεω οι άλλες δύο, που σας παρουσιάζουμε σήμερα.

Συνηθισμένος ο κ. Παναγιώτης όλα αυτά τα χρόνια από τη συμπεριφορά των περαστικών που σταματούν και περιεργάζονται τα δυο κτίρια στο Αιγάλεω, προθυμοποιήθηκε να μας ξεναγήσει και να μας μιλήσει γι αυτά όταν μας είδε από το απέναντι πεζοδρόμιο με τη φωτογραφική μηχανή ανά χείρας να πλησιάζουμε προς το μέρος του.

Πρώτα κατασκεύασε το σπίτι στην Αμάρυνθο Ευβοίας και ακολούθησαν οι δυο πολυκατοικίες της οδού Αττάλειας στο Αιγάλεω. Μια ζωή στη βιοπάλη, είδε κάποια στιγμή το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα. Ξεκίνησε πετραδάκι - πετραδάκι από το 1992 και συνεχίζει ως σήμερα, έχοντας πλέον να αντιμετωπίσει, όπως όλοι μας άλλωστε, και το νταβατζηλίκι του κράτους με την υπέρμετρη φορολογία των ακινήτων και την πτώση των εσόδων από τη δουλειά. Ταπετσιέρης στο επάγγελμα, επεκτάθηκε τις καλές εποχές και στο εμπόριο επίπλων. Καθημερινά στο κυνήγι του επιούσιου για να μπορέσει να σπουδάσει τα παιδιά του και να τους προσφέρει τις γνώσεις και τα πτυχία που δεν κατάφερε να αποκτήσει ο ίδιος αφού τελείωσε με κόπο το νυχτερινό Γυμνάσιο του Αιγάλεω. Όμως η Ελληνική Ιστορία που τον σαγήνευε από εκείνα τα χρόνια, η φιλοπατρία και ο σεβασμός στους Αρχαίους ημών προγόνους τον ώθησαν σε αυτό το εγχείρημα. Όποιο και αν είναι το δικό σας συμπέρασμα βλέποντας τις σημερινές φωτογραφίες, ένα είναι βέβαιο: τον ίδιο τον γεμίζει ψυχικά αυτό το έργο γι αυτό και φρόντισε να το ολοκληρώσει πρώτα εξωτερικά συνεχίζοντας τις εργασίες αποπεράτωσης εσωτερικά με πιο αργούς ρυθμούς και όσο το επιτρέπουν τα οικονομικά. Στην ερώτηση πόσο μπορεί να κόστισε αυτή η επιλογή διακόσμησης μας είπε ότι ίσως κόστισε όσο μια καλή Mercedes σαν αυτές που κατέκλυζαν τους δρόμους μας πριν το ξέσπασμα της κρίσης. Όμως ήταν επιλογή. Απαρνήθηκα την πολυτέλεια ενός ακριβού αυτοκινήτου για να κάνω αυτό που γέμιζε την ψυχή μου και αυτό που ήθελα να προσφέρω στους συντοπίτες μου. Και μάλλον δικαιώθηκε από την επιλογή του, αφού δεν είναι λίγοι αυτοί που έρχονται ως τη φτωχογειτονιά του Αιγάλεω για να δουν από κοντά τις «παράξενες πολυκατοικίες», όπως δεν είναι και λίγοι οι τουρίστες που σταματούν και φωτογραφίζονται στο εξοχικό της Αμαρύνθου. Το εσωτερικό των σπιτιών είναι το σύνηθες. Όλο το βάρος έχει πέσει στον εξωτερικό διάκοσμο και στις ταράτσες που είναι μικρά Μουσεία και αγναντεύεις από αυτές την Ακρόπολη και τον λόφο του Φιλοπάππου έχοντας την αίσθηση ότι απλώνοντας το χέρι σου θα χαϊδέψεις τις Καρυάτιδες, αφού τίποτα δεν παρεμβάλλεται εμπρός σου.

Η συζήτηση με τον κ. Παναγιώτη και τη σύζυγό του κ. Τριανταφυλλιά συνεχίζεται παράλληλα με τη φωτογράφιση και την ξενάγηση. Και επειδή όπως λένε, ο κόσμος είναι μικρός, με την πρόοδο της συζήτησης ανακαλύπτουμε ότι κάπου - κάποτε οι δρόμοι μας είχαν ανταμώσει με μέλος της οικογένειας χωρίς να φανταζόμασταν τότε περί τίνος πρόκειται. Έτσι είναι η ζωή… Σήμερα, η κόρη της οικογένειας σπουδάζει στη Φιλοσοφική και ο γιος υπηρετεί τη θητεία του στις Ειδικές Δυνάμεις... Τέλος, για όσους βλέποντας τις εξωτερικές επιλογές διακόσμησης βιαστούν να τον εντάξουν στο Δωδεκάθεο, δηλώνει Χριστιανός Ορθόδοξος και το τεκμηριώνει, τονίζοντας ότι αν ζούσαμε στην Αρχαία Ελλάδα, σίγουρα θα ήμασταν Δωδεκαθεϊστές. Πράγματι, και ποιος δεν έχει επιλέξει να διακοσμήσει τον κήπο του, το μπαλκόνι του ή την είσοδο του σπιτιού του με κάποιο άγαλμα που να θυμίζει Αρχαία Ελλάδα; Εμείς το σκεφτήκαμε για το εξοχικό μας, το ξεκινήσαμε αλλά δεν το ολοκληρώσαμε όπως ακριβώς θα θέλαμε. Ίσως γιατί σκεφτήκαμε την επί πλέον δαπάνη, ίσως γιατί υποκύψαμε και επενδύσαμε στις πολυτέλειες και τη σβελτάδα των αυτοκινήτων μας... Ώρα είναι να βγουν αυθαίρετα συμπεράσματα και για εμάς, στη χώρα που οι πάντες παρεξηγούν τα πάντα... Συζητώντας η ώρα πέρασε ευχάριστα και ο ήλιος άρχισε να δύει. Ο κ. Παναγιώτης είναι χειμαρρώδης... Σαν ταινία πέρασαν από το μυαλό μας το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων της Ιστορίας... Φεύγοντας είπαμε να μην χαθούμε, άλλωστε θα ήταν ενδιαφέρουσα μια ξενάγηση και στο εξοχικό της Αμαρύνθου…

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ!

Αττάλειας και Θεσσαλονίκης Αιγάλεω!

Αττάλειας στο Αιγάλεω!

Αμάρυνθος Ευβοίας!