Αθώων Αίμα!

Αθώων Αίμα!

«Ελεύθερος Μωριάς» 1943-᾽44

Με αίσθημα ιδιαίτερης ικανοποίησης, αλλά και συγκίνησης παρουσιάζω σήμερα το νέο δίτομο έργο μου για τα γεγονότα του Εμφυλίου Πολέμου και της Κόκκινης Τρομοκρατίας στην Πελοπόννησο το 1943-44. Προϊόν πολύχρονης έρευνας, το βιβλίο καλύπτει γεγονότα ολόκληρης της Πελοποννήσου αλλά με ιδαίτερη έμφαση στη Βόρειο Πελοπόννησο, και συμπληρώνει το προηγούμενο έργο μου Ματωμένες Μνήμες 1940-45 που εστιάζεται στη Νοτιοδυτική Πελοπόννησο. Ένα κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στη σφαιρική περιγραφή της Τραγωδίας των Καλαβρύτων και στην ταυτοποίηση όλων των φυσικών και ηθικών υπευθύνων, Γερμανών και Ελλήνων.

Στόχος του βιβλίου είναι να καλλιεργήσει την ιστορική μνήμη παρουσιάζοντας γεγονότα εκείνης της τραγικής εμφύλιας διαμάχης που ανδρώθηκε την περίοδο της σκληρής ξενικής Κατοχής.

Αντιγράφω από την Εισαγωγή:

«...Δέν εἶναι στόχος τοῦ βιβλίου νά ἀνοίξει πληγές, ἀλλά νά βοηθήσει στό μέτρο τῶν δυνατοτήτων του στή διόρθωση τῶν στρε­βλώσεων τῆς ἱστορίας τῆς δεκαετίας 1940-᾽49 ὅπως παρου­σιάζεται μετά τή μεταπολίτευση καί στήν ἀπόδοση λίγης δικαιο­σύνης στά χιλιάδες ἀθῶα θύματα τῆς Κόκκινης Τρομοκρατίας τοῦ 1943-᾽44. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ ἱστορία της καί ἡ φυλή μας ζεῖ μέ­σα ἀπ᾽ αὐτήν. Τήν ἱστορία, ὁλό­κληρη καί ἀνόθευτη! Ἄν μιά μελ­λοντική γενιά Ἑλλήνων θελήσει νά μάθει τήν ἀλήθεια γιά τό τί πραγματικά συνέβει στήν Κατοχή, νά μπορεῖ.

Ἡ ὁμοψυχία τοῦ ἔθνους δέν θά ἐπιτευχθεῖ ποτέ ὅσο ἡ μιά πλευρά ἀρνεῖται τό ἔγκλημα καί παραποιεῖ τά γεγονότα. Γι᾽ αὐτό χρειάζεται εἰλικρινής ἀναγνώριση τῆς ἀλήθειας, χωρίς προκατα­λήψεις καί πάθη. Ἡ ἀπαίτηση νά μήν ἐνθυμεῖται ἡ ἄλλη πλευρά τούς νεκρούς της καί τά γεγονότα, ἐπειδή δέν συμφέρει τούς θύτες, εἶναι φαινόμενο πού δέν συναντᾶται πολύ συχνά. Εἶναι ὁλο­­­κληρωτισμός καί φασι­στική νοοτροπία, ὅπως αὐτό πού δεί­χνει ἡ σύγχρονη Τουρκία, ἀρνούμενη πεισμα­τικά νά ἀναγνωρίσει τή γε­νοκτονία τῶν Ἀρμενίων καί τῶν Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τοῦ Πόντου.

Εἶναι καιρός καί γιά τό ΚΚΕ καί τούς Ἕλληνες ἀριστερούς νά ἀντιληφθοῦν ὅτι οἱ χιλιάδες σφαγές ἀθώων πού ἔκαναν τό 1943-᾽44 δέν μποροῦν νά διαγραφοῦν. Μποροῦν νά συνεχίσουν νά παραποιοῦν τά γεγονότα σχετικά μέ ἐκεῖνο τό αἱμα­τοκύλισμα καί νά σπηλώνουν τά θύματά τους, ἀλλά δέν μποροῦν νά τά δια­γρά­ψουν γιατί ἔγιναν! Καί οἱ νεκροί τῶν κομμουνιστῶν εἶναι με­ρος τοῦ διαχρονικοῦ Ἑλληνισμοῦ καί δέν μπορεῖ παρά νά πά­ρουν κι αὐτοί τήν θέση πού τούς ἀνήκει στήν ψυχή τοῦ ἔθνους, ἄσχετα τῆς θέλησης τῶν θυτῶν τους καί τῶν ὑποστηρικτῶν τους. Συμμε­τοχή στή μνήμη εἶναι τό ἐλάχιστο πού τούς ὀφείλουμε!».