Θα θυμάμαι για πάντα τι έγινε όταν βγήκε ο Πόλυς Κερμανίδης στην πίστα στη "γιορτή του κρασιού" στο Χαϊδάρι στα τέλη της δεκαετίας του ’70
Με επίκεντρο το Τουριστικό Περίπτερο στο Δαφνί, ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού από το 1954 διοργάνωνε εκεί τη Γιορτή του Κρασιού, η οποία είχε μεγάλη προβολή και αναδείχθηκε σε σημαντικό τουριστικό γεγονός, καθώς πλαισιωνόταν από λαογραφικές εκδηλώσεις και φολκλορικά στοιχεία.
Η Γιορτή του Κρασιού στο Δαφνί ξεκίναγε κάθε χρόνο στα μέσα Ιουλίου και διαρκούσε ως τις αρχές Σεπτεμβρίου. Ήταν μια γιορτή διονυσιακή, καθώς μια φορά το χρόνο σε αυτόν τον ιστορικό χώρο αναβίωνε η λατρεία του Διονύσου.
Παραγωγοί κρασιού από όλη τη χώρα προμήθευαν μεγάλες ποσότητες κρασιού και ο επισκέπτης αρκούσε να προμηθευτεί έναντι χαμηλού τιμήματος ένα ποτήρι για να μπορεί να δοκιμάζει όσο και όποιο κρασί ήθελε.
Κατά τη διάρκεια της γιορτής, κοπέλες ντυμένες με παλιές ντόπιες φορεσιές του τόπου παραγωγής του κρασιού, κερνούσαν τον κόσμο κρασί, το τουριστικό περίπτερο προμήθευε με φαγητό και θεατρικά και μουσικά συγκροτήματα διασκέδαζαν τους παρευρισκόμενους.
Το έθιμο της γιορτής του κρασιού ήταν διαδεδομένο κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 και φυσικά από την πίστα περνούσαν πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες της εποχής και ο κόσμος πήγαινε στο Τουριστικό για να τους δει. Εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολο να δεις τους αγαπημένους σου τραγουδιστές και φυσικά αυτή η γιορτή αποτελούσε το κάτι τις παραπάνω για την πόλη και την ευρύτερη περιοχή που είχε την ευκαιρία να φιλοξενεί αυτά τα ονόματα κάθε χρόνο. Θα θυμάμαι για πάντα τι έγινε όταν βγήκε ο Πόλυς Κερμανίδης στην πίστα στη "γιορτή του κρασιού" στο Χαϊδάρι στα τέλη της δεκαετίας του ’70!!!
Το κρασί στα βαρέλια με τα αναμνηστικά και διαφορετικά κάθε φορά ποτηράκια έτρεχε άφθονο ενώ και το εισιτήριο εισόδου ήταν αρκετά χαμηλό για να μπορεί ο κόσμος να πηγαίνει. Εμείς, πιτσιρικάδες τότε, δεν μπορούσαμε να μην την επισκεφτούμε με τους γονείς μας σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο.
Η εκδήλωση μετά από πολλά χρόνια καταργήθηκε με το σκεπτικό ότι με την πάροδο του χρόνου η γιορτή εκφυλίστηκε και με την αιτιολογία ότι ήταν άντρο αλκοολισμού και ο κόσμος διαφθειρόταν και μεθοκοπούσε. Στην πραγματικότητα όμως άλλο συνέβαινε.
Αυτό το πανηγύρι που έκανε γνωστή την πόλη μας στα πέρατα του κόσμου, έλαβε άδοξα τέλος στην αρχή της δεκαετίας του ’90 και ύστερα από φαγούρα πολλών ετών αφού κατά τη δεκαετία του ’80 τα πανίσχυρα τοπικά κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ εποφθαλμιούσαν την επιχειρηματική δραστηριότητα του ιδιώτη επιχειρηματία (Γιώργος Καραμπατέας) που είχε μισθώσει το χώρο από τον ΕΟΤ.
Έτσι, το 1996 με απόφαση του τότε αρμόδιου Υπουργείου ο χώρος παραχωρήθηκε στο Δήμο Χαϊδαρίου για να καταντήσει στη συνέχεια άλλη μια περίπτωση κακοδιαχειρισμένης δημοτικής επιχείρησης έως τη στιγμή που ξανά παραχωρήθηκε κατόπιν διαγωνισμού σε ιδιώτη επιχειρηματία έναντι ενοικίου.
Από το 1983 ως τις μέρες μας και εφόσον ο καιρός το επιτρέπει, ο Δήμος Χαϊδαρίου διοργανώνει κάθε Καθαρή Δευτέρα στο χώρο του Τουριστικού Περιπτέρου τα Χαϊδαριώτικα Κούλουμα.
Βέβαια στην πόλη μας καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού δεν λείπουν οι θεατρικές παραστάσεις, οι συναυλίες και άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.
Η γιορτή του κρασιού όμως ήταν για την πόλη το μεγαλύτερο γεγονός που έφερε μια διαφορετική άποψη για το Χαϊδάρι και οφείλουμε να εργασθούμε όλοι για την αναβίωσή της έπειτα από πολλές δεκαετίες απαξίωσης και κατάργησης.
Καλώ τη δημοτική αρχή, τις δημοτικές παρατάξεις, όλους τους συνδημότες και τους επιχειρηματίες της πόλης να δουν θετικά αυτή την πρόταση. Σε συνδυασμό με την ολοκλήρωση των εργασιών στην Ιστορική Μονή Δαφνίου μας δίνεται μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να γίνει η πόλη ξανά πόλος έλξεως τουριστών και επισκεπτών.
Δείτε την τηλεοπτική διαφήμιση του ΕΟΤ το 1987
Δείτε σκηνές από την ταινία του Θανάση Βέγγου το 1967
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια είναι Ελεύθερα και χαρακτηρίζουν το σχολιαστή !