18 Οκτωβρίου σήμερα... Τι θυμάμαι από την αλλαγή του ‘81

Θυμάμαι: Την ιστορική δήλωση του Γεωργίου Ράλλη και την μετά θάνατον δικαίωσή του…

Θυμάμαι: Τον αρχιτέκτονα της "αλλαγής" Ανδρέα Παπανδρέου... 

Θυμάμαι: Το ΚΚΕ να πανηγυρίζει…

Θυμάμαι: Τους έξαλλους πανηγυρισμούς σε όλη την πόλη, τα κορναρίσματα με τους τενόρους των φορτηγών, τα καπνογόνα, τις κροτίδες και την ατέλειωτη και επιβλητική αυτοκινητοπομπή των επιβατικών και βαρέων οχημάτων στον κεντρικό δρόμο του Χαϊδαρίου, μπροστά από την Πλ. Ηρώων όπου στεγάζονταν τα γραφεία της ΝΔ και της ΟΝΝΕΔ, αμέσως μετά την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων...  

Θυμάμαι: Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τις σούβλες με τα αρνιά που ψήνονταν επί ένα δεκαήμερο σε όλες τις γειτονιές του Χαϊδαρίου…

Θυμάμαι: Την τεράστια ζημιά στην οικονομία της χώρας εκτοξεύοντας το δημόσιο χρέος με δάνεια που δεν διοχετεύθηκαν σε επενδύσεις και παραγωγικούς τομείς αλλά διασκορπίσθηκαν σε κομματικές στοχεύσεις…

Θυμάμαι: Την υπερχρέωση των ασφαλιστικών ταμείων υποχρεώνοντάς τα να καταβάλουν συντάξεις σε ανθρώπους που δεν κατέβαλαν ασφαλιστικές εισφορές...

Θυμάμαι: Την κομματικοποίηση των αγροτικών συνεταιρισμών με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα...

Θυμάμαι: Τον κομματισμό στην παιδεία και την θέσπιση της εκλογής των καθηγητών με την ψήφο των φοιτητών...

Θυμάμαι: Την εξαπάτηση των εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την κατασπατάληση των ευρωπαϊκών κονδυλίων διαθέτοντας τα χρήματα των κοινοτικών πλαισίων στήριξης σε εντελώς άσχετους τομείς με αποτέλεσμα η Ε.Ε. να μας θεωρεί ακόμη και σήμερα απατεώνες και να ζητά σωρούς γραφειοκρατικών διασφαλίσεων για την εκταμίευση κονδυλίων με συνέπεια την καθυστέρηση των εντάξεων και των απορροφήσεων…

Θυμάμαι: Τον εκμαυλισμό της κοινωνίας προάγοντας και προβάλλοντας την ανηθικότητα και διδάσκοντας με το παράδειγμά του ο Ανδρέας ότι είναι νόμιμη και θεμιτή η μίζα, ότι είναι θεμιτή η εξαπάτηση προκειμένου να πετύχει κανείς τον σκοπό του…

Θυμάμαι: Την εξαπάτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή στο θέμα της επανεκλογής του, προτείνοντας τον Χ. Σαρτζετάκη…

Θυμάμαι: Την αλλοπρόσαλλη εξωτερική πολιτική του (ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο), και τις φιλίες με διάφορους τριτοκοσμικούς...

Θυμάμαι: Την κατάργηση του ΟΔΔΕΠ (Οργανισμός Διοίκησης & Διαχείρισης Εκκλησιαστικής Περιουσίας) και τη συνταξιοδότηση 30χρονων εργαζομένων σε αυτόν αφού τους πρόσθεσαν 25 συντάξιμα συν τα εφ άπαξ και άλλες παροχές…

Θυμάμαι: Το ΝΑΤ το πιο υγιές ταμείο που το έκαναν προβληματικό…

Θυμάμαι: Τον διχασμό της κοινωνίας με τα γαλάζια και πράσινα καφενεία. Το ότι εάν δεν ήσουν στην κλαδική του ΠΑΣΟΚ δεν γινόσουν ούτε σκουπιδιάρης…

Θυμάμαι: Την Πειραϊκή - Πατραϊκή και ένα σωρό άλλες εταιρείες που τις έκαναν δημόσιες επιχειρήσεις μέχρι που έκλεισαν...

Θυμάμαι: Τους 7.000 χιλιάδες εργαζόμενους που υπήρχαν στην Ολυμπιακή το ‘81 και τους 25.000 χιλιάδες που παρέδωσαν το ’89…

Θυμάμαι: Τον αμαρτωλό ΟΑΕ Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, και το άγριο φαγοπότι που ακολούθησε την ίδρυσή του…

Θυμάμαι: Τον Ανδρέα στο Νταβός που παράτησε τον ΟΖΑΛ για να πάει να δει τη Μιμή σε διπλανό χωριό και γελούσαν οι Τούρκοι…

Θυμάμαι: Το νεύμα του Ανδρέα στη Μιμή κατεβαίνοντας τις σκάλες του αεροπλάνου επιστρέφοντας από το Λονδίνο… 

Θυμάμαι… θυμάμαι… θυμάμαι…

Σαν σήμερα πριν 33 χρόνια έζησα την πιο θλιβερή μέρα της ζωής μου. Η σημερινή και οι επόμενες δύο - τρεις... Δεν πρόκειται να τις ξεχάσω όσο ζω. Σπίτι - γραφεία ΟΝΝΕΔ Χαϊδαρίου, από τα στενά δρομάκια της πόλης, με το κεφάλι κάτω, τα μάτια βουρκωμένα και τη θλίψη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο... Όσο αστείο και αν φαντάζει σήμερα, ήταν πραγματικότητα!!!