Η Αξιολόγηση στην Εκπαίδευση!!!

Αντιγράφω από την ΕΥΩΔΙΑ του Απριλίου:

Η αξιολόγηση είναι μια καθημερινή διαδικασία, όπου αποδεχόμαστε ή απαξιώνουμε κάποιο πρόσωπο, μια ενέργεια, κάποια επιλογή. Αυτό δείχνει η καθημερινότητα και επιβεβαιώνει η πείρα.

Στην Εκπαίδευση τα πράγματα έχουν μια ιδιαιτερότητα. Ο Δάσκαλος βαθμολογεί το μαθητή και έτσι πρέπει να κάνει, ώστε και ο ίδιος να έχει μια εικόνα και ο μαθητής να βοηθηθεί στην αυτοαξιολόγησή του, και η οικογένειά του να τον βοηθήσει στα σχέδιά του.

Η αξιολόγηση του παιδιού είναι πάντα θετική στο Δημοτικό Σχολείο. Το «πολύ καλά» στην Α΄και στη Β΄τάξη, μπορεί νά γίνει «καλά αλλά μπορείς λίγο καλύτερα», στη Γ΄και Δ΄τάξη, όπου θα γίνεται χρήση και βαθμολογίας. Το «μέτρια ή σχετικά καλά» θα χρησιμοποιηθεί στην Ε΄ τάξη και στην ΣΤ΄τάξη θα γίνεται επιεικής αξιολόγηση, με 05 έως 10 για όλους τους μαθητές. Στα μέσα του χρόνου θα πρέπει να κληθούν οι γονείς και να γίνει συζήτηση για το μέλλον του παιδιού.

Στο Γυμνάσιο γίνεται κανονική αξιολόγηση, επειεικής στο Α΄3μηνο της Α΄ τάξης και ακριβοδίκαιη στη συνέχεια. Η αντικειμενική έως και αυστηρή αξιολόγηση συνεχίζεται με διαβάθμιση των μαθητών σε όλα τα επίπεδα. Θα υπάρχει δηλ. και ο κατώτερος και ο ανώτερος βαθμός, ώστε ο μαθητής να βοηθηθεί στη συναίσθηση ευθύνης του. Στα μέσα της Γ΄ τάξης θα κληθούν οι γονείς να συζητήσουν για το μέλλον του μαθητή και θα αποφασιστεί η επιλογή του τύπου Λυκείου. Το Τεχνικό Λύκειο δίνει καλά εφόδια στον λιγότερο μελετηρό και τον εξοπλίζει με επαρκώς για τη ζωή του. Αντίθετα η εμμονή γονέων και εκπαιδευτικών σε ένα τύπο Λυκείου δυσκολεύει και τον ανεπίδεκτο και τον άλλο που θέλει να προχωρήσει σε «Άλπειες Κορυφές».

Εννοείται ότι η διαβάθμιση θα τελεί σε σνεχή έλεγχο της διεύθυνσης και των Συμβούλων και θα δημιουργηθεί μια διακύμανση του τύπου: 10-20% άριστα, 20-40% λίαν καλώς, 40-60% καλώς. Στη Γ΄ Λυκείου όσοι εξασφαλίσουν άριστα θα εγγράφονται στη Σχολή της επιθυμίας τους. Οι λοιποί θα συμπληρώνουν τυχόν κενά και όλοι οι άλλοι θα δοκιμάζονταιι μόνο στη Σχολή που επιθυμούν.

Η αξιολόγηση των μαθητών προαπαιτεί εκείνη των δασκάλων. Χρειαζόμαστε «αετούς» και όχι «ερπετά». Η πολιτική ανικανότητα και η συνδικαλιστική αθλιότητα με συνεχή τάση εξίσωσης προς τα κάτω, οδήγησε σε τέλμα. Είναι καιρός για ανάταση στην Εκπαίδευση, που θα αποτελεί τον «πιλότο» και για άλλους τομείς. Είναι ντροπή να μας το επιβάλλουν οι ξένοι. Ίσαμε τώρα οδηγήσαμε φίλους και εχθρούς άλλοι να τρίβουν τα μάτια τους και άλλοι τα χέρια τους. Μονάχα οι ανίκανοι εκπαιδευτικοί φοβούνται την αξιολόγηση!

π. Γ. Φραγκιαδάκης