Βουλευτές Υποψήφιοι Δήμαρχοι!!!

Βουλευτές σε νευρική κρίση!!!

Οι ανασφάλειες που τους δημιουργούν οι συνθήκες μη επανεκλογής τούς οδηγούν στη διεκδίκηση του Δημαρχιακού αξιώματος... και πάντα ως επι κεφαλής ανεξαρτήτων (Sic)  ψηφοδελτίων!!!

Αφιερωμένο...

Στροφή προς την αγορά πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων!!!

Στροφή προς την αγορά πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων κάνουν οι Έλληνες αγοραστές καινούριων αυτοκινήτων. Αυτή η τάση της αγοράς επιβεβαιώνεται και στην ψηφοφορία που πραγματοποιήσαμε τις προηγούμενες ημέρες.

Στην ψηφοφορία πήραν μέρος 102 επισκέπτες μας και ψήφισαν ως εξής:

61 Πετρέλαιο 59%

24 Βενζίνη 23%

6 Υβριδικό 5%

5 Ηλεκτρικό 4%

3 Υγραέριο LPG 2%

3 Φυσικό Αέριο LNG 2%

Έκλασε η νύφη, σχόλασε ο γάμος!!!

Έκλασε η νύφη, σχόλασε ο γάμος!

Συγγνώμη για το άκομψο και δύσοσμο της παρομοίωσης, αλλά αυτό ήταν το καυστικό σχόλιο των παλιών θυμόσοφων όταν ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές μιας εν εξελίξει συναλλαγής, σχέσης ή κατάστασης ανέτρεπε τα δεδομένα με κάποια ενέργειά του. Κι έτσι ο επικείμενος γάμος, οι ελπίδες για βίο ανθόσπαρτο, οι προσδοκίες, οι όρκοι, οι αγάπες και οι υποσχέσεις πήγαιναν στον κάλαθο των αχρήστων.
Και να που αυτή τη φορά στο ρόλο της αγενούς νύφης βρέθηκε ο Ηλίας. Κι έμεινε έτσι ο γαμπρός ο Θοδωρής με την ανθοδέσμη του success story του στα σκαλιά της εκκλησίας. Κι όσοι πίστεψαν ή πιστεύουν ακόμα στους προγαμιαίους όρκους και στις χίλιες και μια νύχτες, καλό θα είναι να κατέβουν γρήγορα από το μαγικό χαλί. Ένα νέο τούνελ φαίνεται στην άκρη του τούνελ... αυτή τη μυρωδιά έστειλε η νύφη και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αμφιβολίας για τα επερχόμενα.

Ποιος σας είπε ότι η πολιτική μοσχοβολάει;

Η κοπή της Βασιλόπιτας του Συλλόγου ΞαναρχίΖΩ στην Καλαμάτα!!!

Ο Σύλλογος Ατόμων με Εμπειρία Καρκίνου Καλαμάτας ΞαναρχίΖΩ πραγματοποιεί την κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας του, την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014, στις 9 το βράδυ, στο Κέντρο Κουκούτση (Γιαννιτσάνικα). 

Η παρουσία σας θα είναι μεγάλη τιμή και χαρά για εμάς.

Παρακαλούμε όπως μας ενημερώσετε για την παρουσία σας στην εκδήλωσή μας, στο mail μας  ή στα τηλέφωνο 27210 27100 (ώρες λειτουργίας γραφείου 10 π.μ. - 12 μ.μ.) και 69 44 47 83 27.

Τιμή πρόσκλησης 10 ευρώ.

Ο Ευάγγελος Ντηνιακός δήλωσε παρών!!!

Η αινιγματική σιωπή απόψε έλαβε τέλος!!!

Ο Ευάγγελος Κυρ. Ντηνιακός θα είναι Υποψήφιος Δήμαρχος Χαϊδαρίου!!!

Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα στο Χαϊδάρι!!!

Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα στο Χαϊδάρι!

Διαλύονται εις τα εξ ων συνετέθησαν!

Σε νευρική κρίση οι διαχρονικά και κατ’ επάγγελμα τοπικοί σωτήρες μας!

Όλοι τους, παιδιά των κομματικών σωλήνων και όλοι δηλώνουν Ανεξάρτητοι λες και προέρχονται από παρθενογένεση!

Ρευστό είναι το πολιτικό σκηνικό στην πόλη μας. Μετά τις παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ που ήδη μετρούσαν τα κομμάτια τους, από σήμερα το πρωί επισημοποιούνται οι διαλυτικές τάσεις και στην παράταξη της ΝΔ, μετά τη γνωστοποίηση της απόφασης (εάν όντως ισχύει) του Δημάρχου Δημήτρη Μαραβέλια να μην είναι για τέταρτη φορά υποψήφιος.

Την ίδια στιγμή ΑΝ.ΕΛ. και Χ.Α. που φιλοδοξούν να παίξουν ευρύτερο ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή, δεν φαίνονται διατεθειμένοι να μπουν στο χορό των Δημοτικών εκλογών στην πόλη μας.

Μέσα σε αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ο Μιχάλης Σελέκος φιλοδοξεί να περάσει με άνεση στο δεύτερο γύρο με βάση τα ποσοστά που συνηθίζει να επιτυγχάνει και τότε όλα θα είναι ανοικτά για τη μεγάλη επιστροφή στη Διοίκηση του Δήμου μετά την ήττα του 1982.

Σε αυτό το θολό τοπίο δεν λείπουν και οι φιλοδοξίες πολλών καιροσκόπων και τυχοδιωκτών που αποφασίζουν να εκτεθούν με παρατάξεις που φαινομενικά θα παίξουν ρόλο σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο στο άμεσο μέλλον.

Εάν αθροίσουμε όλους αυτούς που μέχρι στιγμής φέρονται ως υποψήφιοι Δήμαρχοι Χαϊδαρίου θα υπερβούμε τους δέκα!!!

Το ερώτημα που τίθεται αμείλικτο είναι που θα βρεθούν καμιά πεντακοσαριά υποψήφιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι για να πλαισιώσουν όλους αυτούς τους συνδυασμούς;

Εσείς πιστεύετε ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή πεντακόσιοι συμπολίτες μας που ασχολούνται με τα κοινά, έχουν δώσει δείγματα γραφής και είναι διατεθειμένοι να εκτεθούν;

Εγώ πάντως πολύ αμφιβάλω!!!

Και αν τελικά βρεθούν, αυτή τη φορά θα λείψουν τα πρόβατα για να στηρίξουν τα κομματικά μαντριά τους… 

Συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζουν οι "νταβατζήδες"!!!

Συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζουν οι "νταβατζήδες"...

Προβάλλοντας στημένες δημοσκοπήσεις... 

Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι πολιτικές ηγεσίες τα έχουν συμφωνήσει...

Και οι ψηφοφόροι απλώς ψηφίζουν... 

Όπως κάποιοι, κάπου, κάποτε, απλώς προήδρευαν... 

Ζουν σε κατάσταση "χάους" όσοι εργάζονται νύχτα!!!

Η νυχτερινή βάρδια εργασίας ρίχνει το σώμα σε μία κατάσταση "χάους" και μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνια ζημιά, προειδοποιούν οι ερευνητές. Η εργασία σε 24ωρη βάση, σε βάρδιες, έχει συνδεθεί με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, καρδιακής προσβολής και καρκίνου, σημειώνει το BBC.

Οι επιστήμονες στο SURREY SLEEP RESEARCH CENTRE διερεύνησαν τη διαταραχή που προκαλεί η εργασία σε βάρδιες στο βαθύτερο μοριακό επίπεδο.

Οι ειδικοί λένε πως η κλίμακα, η ταχύτητα και η σοβαρότητα της ζημιάς που προκαλείται με το να είναι κάποιος ξύπνιος τη νύχτα αποτέλεσαν έκπληξη.

Το ανθρώπινο σώμα έχει τον δικό του φυσικό ρυθμό ή το δικό του "ρολόι" που το "προγραμματίζει" να κοιμάται τη νύχτα και να είναι δραστήριο κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Το "ρολόι" αυτό επιδρά στο σώμα ελέγχοντας τα πάντα, από τις ορμόνες και τη θερμοκρασία του σώματος έως την ικανότητα άθλησης και τη λειτουργία του εγκεφάλου.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences, εστίασε σε 22 άτομα καθώς το σώμα τους άλλαζε από το κανονικό μοτίβο σε κατάσταση νυχτερινής εργασίας.

Οι εξετάσεις αίματος έδειξαν πως κανονικά το 6% των γονιδίων ήταν προγραμματισμένο να είναι λιγότερο ή περισσότερο ενεργό σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας.

Όταν οι εθελοντές εργάζονταν στη διάρκεια της νύχτας, αυτός ο γενετικός "ρυθμός" χανόταν.

"Το 97% των γονιδίων αυτών έχαναν τον συγχρονισμό τους με τον ύπνο σε ακατάλληλες ώρες, κι αυτό εξηγεί γιατί νιώθουμε τόσο άσχημα κατά τη διάρκεια του τζετ λαγκ ή όταν πρέπει να δουλεύουμε κυλιόμενες βάρδιες", σημείωσε ο Δρ Simon Archer, μεταξύ των ερευνητών του Πανεπιστημίου του Σάρεϊ.

Ο ερευνητής καθηγητής Derk-Jan Dijk τόνισε πως κάθε ιστός στο σώμα έχει τον δικό του καθημερινό ρυθμό αλλά με την εργασία σε κυλιόμενες βάρδιες αυτός χανόταν κι αυτό αποτυπωνόταν στη λειτουργία της καρδιάς, των νεφρών και του εγκεφάλου.

"Είναι χρονο-χάος. Είναι σαν να ζεις σε ένα σπίτι όπου σε κάθε δωμάτιο υπάρχει ένα ρολόι και ξαφνικά κάθε ένα από αυτά να δείχνει διαφορετική ώρα με αποτέλεσμα στο σπίτι να επικρατεί χάος", τόνισε στο BBC.

Ο καλαθοπλέκτης Γιάννης Φάβας από το Αριστοδήμειο Μεσσηνίας!!!

Συνέντευξη από τον καλαθοπλέκτη Γιάννη Φάβα, ετών 85, από το Aριστοδήμειο (Χασάμπασα) Μεσσηνίας, στις 30-8-2010

"Την καλαθοπλεκτική την έμαθα 10 χρονών από τον πατέρα μου, ο οποίος την είχε μάθει από τον πεθερό του. Μαζεύαμε τις βέργες βράδυ, γιατί μας κυνήγαγαν επειδή τις μάζευαν αυτοί και μας τις πούλαγαν κυρίως από τα χωριά Αρσινόη και Αρχαία Μεσσήνη. Μαζεύαμε από όλα τα φυτά που μου είπες και χρησιμοποιούσαμε ακόμη βάτο και γλυκορίζι μόνο για πάτο μικρών καλαθιών.

Από τo γλυκορίζι μαζεύαμε τις υπόγειες ρίζες του, τον Οκτώβριο, που έχουν αρκετά μέτρα μήκος και γινόταν εξαγωγή κυρίως στην Ιταλία. Πλέναμε τη ρίζα και μετά την κόβαμε σε μικρά κομμάτια. Την μασάγαμε σαν την τσίχλα, έχει γλυκιά γεύση, και είναι αποχρεμπτική. Το χειμώνα τη βράζαμε πίνοντάς τη όπως τα διάφορα τσάγια. Οι τρυφερές κορυφές του βάτου και τα βατόμουρα που ωριμάζουν τον Σεπτέμβριο είναι πολύ καλά για τους διαβητικούς. Σε αρκετές χώρες της Ευρώπης καλλιεργείται και τα χόρτα, γλυκά, ποτά από βάτο, είναι τα ακριβότερα. Στην Ελλάδα ακόμη η καλλιέργεια του βάτου είναι υποτονική, ενώ το γλυκορίζι είναι παράσιτο στις καλλιέργειες που θα έπρεπε να είναι εξαγώγιμο. Με το όνομα γλυκορίζι, υπάρχει χωριό στην Άνω Μεσσηνία.

Τη λυγιά και το καλάμι τη μαζεύαμε το Γενάρη. Μια φορά πάτησα ένα φίδι, φοβήθηκα και το πλάκωσα με μια μεγάλη πέτρα. Εμείς πλέκαμε με το καλάμι στεγνό και μόνο στις βέργες λυγαριάς βάζαμε στάχτη, για να γίνονται πιο ευλύγιστα και να πλέκονται εύκολα. Το κιντινάρι που αγοράζαμε είχε 100 καλάμια καθαρισμένα στην τιμή των 2 δραχμών. Με τον πατέρα μου δουλεύαμε στο ποτάμι Μαυροζούμενα, το καλοκαίρι. Τα εργαλεία μου όπως βλέπεις είναι η ψαλίδα, το κλαδευτήρι, το μαχαίρι και το κέρατο, που το χρησιμοποιώ όταν κάνω τα χείλια, τα χερούλια και όταν περνώ τα στημόνια. Εγώ έφτιαχνα 4 πούργια την ημέρα και 1 κόφα και τώρα πλέκω από χόμπι, για να μου περνά η ώρα 5 καλάθια την ημέρα.

Χτες πήγα στη Μεσσήνη 10 και πούλησα μόνο 1. Τα ήθελε κάποιος όλα με 2 ευρώ το καθένα. Οι τιμές, την κατοχή, στα πούργια ήταν 3, 4, 5 δραχμές, οι κόφες είχαν 1,5 δραχμή και τα κοφίνια 0,5 - 1 δραχμή. Τα πουλάγαμε κυρίως στην Μεσσήνη και Καλαμάτα. Εμείς φτιάχναμε τα καλύτερα καλάθια για να τα πουλάμε και μια φορά στην Καλαμάτα, ένας από τη Θουρία που ήταν και μουγγός, έλεγε ότι τα δικά του πούργια ήταν καλύτερα. Τα γεμίσαμε πέτρες και τα τράβηξε ένα αυτοκίνητο. Σε λίγα μέτρα τα δικά του διαλύθηκαν και τα δικά μας έμειναν χωρίς να χαλάσουν. Έμαθα έναν από το Πλατύ, αλλά αργότερα άφησε την τέχνη αυτή, γιατί πήρε ταξί."

ΠΛΕΚΤΙΚΗ (ΚΑΛΑΘΟΠΛΕΚΤΙΚΗ)

Η καλαθοπλεκτική είναι από τις αρχαιότερες τέχνες του ανθρώπου. Έχει τις ρίζες της από το 9000 π.χ. από διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα και σήμερα οι νέες τεχνολογίες (καφάσια, τελάρα, πλαστικά) έφεραν σε παρακμή την τέχνη αυτή, την οποία όμως στηρίζουν κυρίως οι Ρωμά και ορισμένοι ηλικιωμένοι Έλληνες. 

Η τέχνη είναι εύκολη να μαθευτεί, δεν απαιτεί ειδικά ακριβά εργαλεία, δεν χρειάζεται ειδικές εγκαταστάσεις ούτε κεφάλαια κίνησης και πολλοί την μάθαιναν για να έχουν ένα πρόσθετο έσοδο. Δυστυχώς σήμερα τα πλαστικά σκεύη εκτόπισαν τα κάθε είδους καλάθια και ο θησαυρός των φυτών από τα οποία τα κατασκεύαζαν, έχασε την αξία του. 

Η έρευνα - μελέτη - καταγραφή έχει σκοπό να γίνει γνωστή η παραδοσιακή τεχνική διαδικασία των ξεχωριστών αυτών αντικειμένων, της Ελληνικής καλαθοπλεκτικής. 

Γίνεται διεπιστημονικά - πολυεπιστημονικά - πολυθεματικά, για να έχουμε πλήρη εικόνα της υπάρχουσας κατάστασης και να δώσουμε το ερέθισμα σε ορισμένους, αφού κάνουν έρευνα αγοράς με φούρνους - ανθοπωλεία - κάβα ποτών, να ασχοληθούν με το επάγγελμα αυτό, για να έχουν ένα πρόσθετο έσοδο. 

Αξίζει να σημειώσουμε πως είναι από τις αρχαίες σπάνιες τέχνες και ύστερα από δεκαετίες ενεργειακής σπατάλης και ρύπανσης - μόλυνσης - δηλητηρίασης της γης από προβληματικά και ενεργοβόρα υλικά, όπως τα πλαστικά, καθίσταται αναγκαία η αναβίωσή τους. 

Το καλάμι είναι και δομικό υλικό για σκίαση, σκεπές σπιτιών, μεσοτοιχία σπιτιών (τσατμάδες) και επειδή το υλικό είναι ελαφρύ αντέχει στους σεισμούς και γίνεται αντισεισμικό, σχηματισμό καλυβών και καλυβόσπιτων. Λύνει προβλήματα πρακτικά οικονομικά, οικολογικά και αξιοποιούνται τα φυτά της μάνας γης. 

Λειτουργεί μια βιοτεχνία με πρώτη ύλη το καλάμι φτιάχνοντας πέργολες διαφόρων τύπων και κόστους ανάλογα με την πλέξη και το καλάμι αν είναι ολόκληρο ή μισό, ο κ. Μιχαλάκης Γιώργος, στη Μανωλάδα Ηλείας.

Το οικοσύστημα με τη χλωρίδα της κάθε περιοχής έδινε απλόχερα τα υλικά από διάφορα δένδρα, θάμνους, βούρλα, μαρίτσα, βουτούμι και αρκουδόβατο για ειδικές και εξειδικευμένες ανάγκες στη γεωργία, κτηνοτροφία, μελισσοκομία, βιοτεχνία, σπίτι κ.λ.π. 

Τα υλικά προέρχονται κυρίως από τα δένδρα ιτιά, σφενδάμι, μουριά και ελιά (κολορίζια αγριλιάς), από τους θάμνους λιγαριά, μυρτιά, σχίνο, πικροδάφνη και από τα υδροχαρή φυτά βούρλα-βουτούμι και μαρίτσα. 

Το πιο σπουδαιότερο, απαραίτητο και αναγκαίο είναι το καλάμι. Τα καλάμια κόβονται το χειμώνα και στη χάση φεγγαριού, για να μην έχουν πολλούς χυμούς. Τα καλύτερα καλάμια είναι τα τρίχρονα που αντί για φύλλα έχουν παραπούλια (από τρίχρονα καλάμια φτιάχνονται αποκλειστικά οι φλογέρες). 

Καθαρίζονται, γίνονται δεμάτια (κιντινάρια =40 καλάμια, ρωμαϊκό κατάλοιπο), συσκευάζονται όρθια σε σκεπασμένο χώρο, ξεραίνονται για να χρησιμοποιηθούν αργότερα στην πλέξη. Το καλάμι σχίζεται σε 8 ή 10 λωρίδες (σχίζες) και πριν την πλέξη από την προηγούμενη μέρα έμπαιναν στο νερό για να γίνουν πιο λυγερά, ευκολόπλεκτα και να μην σπάζουν. 

Τα δένδρα ιτιά - σφενδάμι - ελιά - μουριά, οι θάμνοι σχίνος - μυρτιά - πικροδάφνη - λυγαριά, το καλάμι, το αρκουδόβατο και τα υδροχαρή βούρλα - μαρίτσα - βουτούμι, δίνουν τα υλικά πλέξης στημόνι - υφάδι - χερούλια. Η μυρτιά και σχίνος δίνουν γερές και λεπτές βέργες και γίνονται πιο διακοσμητικές όταν ξεφλουδιθούν και στη συνέχεια χρωματιστούν. 

Τα δέντρα και οι θάμνοι κλαδεύονταν και μονοχρονιάς έβγαιναν νέες βέργες σε ικανοποιητικό μήκος, βλέποντάς τα με αγάπη, στοργή και προστασία. Οι βέργες πρέπει να είναι μεστωμένες και όχι τρυφερές. Κόβονται όπως και τα καλάμια χάση φεγγαριού, γιατί έχουν ελάχιστα υγρά και έτσι είναι ανθεκτικότερες, δεν σαπίζουν και δεν τις τρώει αργότερα το σαράκι (για το τελευταίο υπάρχει το απεντομωτήριο, πριν ή μετά την πλέξη). Αποθηκεύονται ξηραίνονται και είναι το καλύτερο να μένουν άπλεχτες πάνω από 3-4 μήνες. Προτού πλεχτούν οι βέργες μένουν μέχρι και 15 ημέρες στο νερό για να μουλιάσουν και στη διάρκεια της πλέξης τα υλικά είναι σκεπασμένα με κουρελούδες ή λινάτσες, για να μην στεγνώνουν, ώστε να είναι ευλύγιστα στην πλέξη και να μην σπάζουν, ενώ ο μπαρμα Γιάννης από Χασάμπασα χρησιμοποιούσε αντί για το νερό τη στάχτη, προκαλώντας τα ίδια αποτελέσματα του νερού. 

Υπάρχει τέλος το αρκουδόβατο με πολλά μέτρα μήκος που χρησιμοποιείται κυρίως για φίμωτρο ζώων και τυροβόλια, καθώς και τα ελόβια φυτά βούρλα, μαρίτσα και βουτούμι.

Πανδαισία γεύσεων στο εστιατόριο ΝΕΔΩΝ στην Καλαμάτα!!!

Σε μια εποχή όπου ο άνθρωπος ανησυχεί όσο ποτέ για την ποιότητα των τροφών καθώς και τη γνησιότητα προέλευσής τους, η παραδοσιακή κουζίνα, η ποικιλία στις νοστιμιές και η προσεγμένη παρασκευή των φαγητών, είναι τα κύρια γνωρίσματα του εστιατορίου ΝΕΔΩΝ στην Καλαμάτα.

Εκεί, πλησίον του ιστορικού κέντρου της πόλης, με θέα την κοίτη του ποταμού Νέδοντα και τα αιωνόβια πλατάνια, κάτω από τη σκιά του Κάστρου, στο δρόμο για την αγορά της πόλης, από τις πρώτες πρωινές ώρες έως αργά το απόγευμα σας περιμένει ο Γιώργος Ασημάκος και η οικογένειά του, για να σας σερβίρουν παραδοσιακές γεύσεις και υπέροχα πιάτα από τοπικές συνταγές.

Μέσα σε ένα περιβάλλον όπου η παράδοση αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα, σας προσκαλούμε για ένα ταξίδι στις γεύσεις, όπως παλιά. Μια ωδή στο αυθεντικό και παραδοσιακό, με σεβασμό στο χρόνο που πέρασε. Το μεράκι, η άριστη ποιότητα των υλικών, η καθαριότητα των τροφίμων και των χώρων και πάνω από όλα το πάθος για την άψογη εξυπηρέτηση των πελατών και το φιλικό - οικογενειακό περιβάλλον θα σας εντυπωσιάσουν.

Οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου πειραματίζονται συνεχώς με βάση την παραδοσιακή ελληνική, και τη δημιουργική μεσογειακή κουζίνα, με πιάτα που εκπλήσσουν ευχάριστα και με τιμές που θα σας κάνουν να αναρωτηθείτε αν έγινε κάποιο λάθος στον λογαριασμό. Όσο για την ποιότητα, είναι πάντα αδιαπραγμάτευτη. Οι πρώτες ύλες είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στην αγορά. 

Εδώ ο κόσμος καίγεται... και ο Λυμπέρης τον χαβά του!!!

Με ανοιχτή επιστολή που έχει ημερομηνία Δεκέμβριος 2013 και την οποία λάβαμε με E-Mail χθες, ο Τάσος Λυμπέρης μας γνωστοποιεί ότι θα είναι Υποψήφιος Δήμαρχος στις προσεχείς Δημοτικές Εκλογές!!!

Χαϊδάρι, Δεκέμβριος 2013

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Προς όλους τους Χαϊδαριώτες Πολίτες

Αγαπητοί συνδημότες,

Εσείς κι εγώ δεν είμαστε άγνωστοι σ΄ αυτή την πόλη. Εδώ και μια 25ετία, τουλάχιστον, γνωριζόμαστε καλά, κυρίως, λόγω της πολιτικής μου δραστηριότητας. Είναι γνωστή, άλλωστε, σε όλους σας η κοινωνική και η επαγγελματική μου διαδρομή. 

Γνωρίζετε ακόμη ποιές είναι οι αρχές μου, τα πιστεύω και οι ιδέες μου, που σχετίζονται κυρίως, με την αλήθεια, την ευπρέπεια, την εντιμότητα και την αξιοπρέπεια. 

Τολμώ λοιπόν, να σας κοιτάξω και πάλι στα μάτια και να σας εκφράσω, με κάθε ειλικρίνεια, το σκεπτικό μου, αλλά και τις προθέσεις μου, αναφορικά με τις επερχόμενες Δημοτικές Εκλογές.  

Παρά το ότι τα χρόνια κύλησαν, σας διαβεβαιώνω, πως διακατέχομαι ακόμη και σήμερα από την ίδια αγωνία, για την επίλυση τόσο των μικρών, όσο και των μεγάλων προβλημάτων της καθημερινότητάς μας.  

Προτίθεμαι λοιπόν και πάλι να συμμετέχω ενεργά στην αντιμετώπισή τους.  

Αυτή τη φορά όμως, κάτω από άλλη ιδιότητα.  

Παίρνω λοιπόν μέρος στις προσεχείς εκλογές, ως υποψήφιος Δήμαρχος, επικεφαλής ανεξάρτητου συνδυασμού, που στις τάξεις του θα περιλαμβάνει, έμπειρα στελέχη, αλλά κυρίως, νέους και άφθαρτους συμπολίτες μας, με ικανότητες και γνώσεις και οραματικό στόχο, την κοινή προσπάθεια, για την επίλυση των προβλημάτων, που βιώνουμε, ως τοπική κοινωνία.  

Σ΄ αυτή την περίοδο της οικονομικής κρίσης, κανείς δεν μπορεί να είναι απλός παρατηρητής.  

- Να ενώσουμε λοιπόν τις προσπάθειες μας.  

- Να βαδίσουμε μαζί την οδό της ευθύνης και της δημιουργίας.  

- Να σταθούμε δίπλα στους πιο αδύναμους οικονομικά συμπολίτες μας και να τους στηρίξουμε ενεργά.  

Πρόταγμά μας είναι το συμφέρον της πόλης. Ας βάλουμε λοιπόν στην άκρη τα λίγα, που μας χωρίζουν και να προτάξουμε τα πολλά, που μας ενώνουν.  

- Να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα των πολιτών και την ανάγκη, για διαφάνεια στη διαχείριση του Δημοτικού χρήματος.  

- Να μοιραστούμε τις ίδιες προσδοκίες και ελπίδες.  

- Να οικοδομήσουμε μαζί μια νέα σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης  

- Να κάνουμε δικαιωματικά το χρέος μας απέναντι στα παιδιά μας.  

Με τα δεδομένα αυτά, τολμώ να ζητήσω και αυτή τη φορά την αρωγή σας, στην πρωτοβουλία αυτή, καθώς και τη συμπαράσταση σας. Όλοι μαζί, χωρίς πολιτικούς διαχωρισμούς και κομματικές διακρίσεις, μπορούμε να πετύχουμε πολλά.  

Η δέσμευση μου, απέναντί σας, παραμένει μία και μοναδική: Να δικαιώσω την εμπιστοσύνη, που δείχνετε στο πρόσωπό μου.  

Κλείνοντας, εκφράζω τις πιο θερμές ευχές μου, για προσωπική υγεία και οικογενειακή ευτυχία. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλους.

Με ιδιαίτερη εκτίμηση
ΤΑΣΟΣ ΛΥΜΠΕΡΗΣ

Ένας Άγιος από το Πεταλίδι!!!

Φωτογραφία με τον Γέροντα Βησσαρίωνα 

Από τη φιλοξενία μας στη Μονή Αγάθωνος 

Κατηχητικό Χαϊδαρίου - Πάσχα 1980

Ο Γέρων Βησσαρίων Κορκολιάκος, ο Αγαθωνίτης, γεννήθηκε στο Πεταλίδι Μεσσηνίας το έτος 1908, όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ανδρέας. Στα 18 του χρόνια πήγε στην Καλαμάτα, όπου συνδέθηκε με πνευματικούς ανθρώπους και αποφάσισε να εισέλθει στον ιερό κλήρο. Έγινε Μοναχός στο Ιστορικό Μοναστήρι της Παναγίας Δήμιοβας που τότε ήταν αντρικό και πήρε το όνομα Βησσαρίων. Έπειτα χειροτονήθηκε Διάκονος, Ιερέας και έλαβε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου.

Ανώτερες σπουδές του ήταν το Σχολαρχείο. Ωστόσο η συνεχής μελέτη των ιερών βιβλίων, των κειμένων της Εκκλησίας μας, των βιβλίων του αναλογίου, είχαν κάνει τον π. Βησσαρίωνα άνθρωπο ευρύτατα και βαθύτατα μορφωμένο θεολογικά.

Γεμάτος πνευματικά εφόδια το έτος 1935, ύστερα από πρόσκληση του επίσης Μεσσήνιου Μητροπολίτη Καρδίτσας Ιεζεκιήλ, ο π. Βησσαρίων πήγε στην Καρδίτσα, όπου αφοσιώθηκε στο έργο της διακονίας του Κυρίου μας. Εκεί ασκήθηκε στο έργο της φιλανθρωπίας και μέσα σε αυτό ανάλωσε ολόκληρη τη ζωή του σε σημείο που ευρισκόμενος στο Νοσοκομείο «Σωτηρία», λίγο πριν το θάνατό του, να ρωτάει από το κρεβάτι του πόνου με ακαταπόνητη έγνοια για τα παιδιά, τους φτωχούς, για τα πράγματα της Εκκλησίας και της κοινωνίας.

Ανέλαβε πολλές και δύσκολες αποστολές. Μεταξύ αυτών έπαιξε σημαντικό ρόλο στη γερμανική κατοχή, κατά την οποία αναφέρεται ότι βοήθησε πολλούς πατριώτες και έσωσε με προσωπικές παρεμβάσεις του παιδιά που είχαν συλλάβει οι Γερμανοί.

Μετά την Απελευθέρωση και τον Εμφύλιο ο π. Βησσαρίων έφυγε από την Καρδίτσα. Ήδη Αρχιμανδρίτης με πολύχρονο ασκητικό βίο και πλούσιο πνευματικό και κοινωνικό έργο, ήρθε στην Ιερά Μονή Αγάθωνος μετά το 1955, επηρεασμένος από τον επίσης Πελοποννήσιο π. Γερμανό Δημάκο. Εκεί ανέλαβε να διακονεί τον πνευματικό τομέα του Μοναστηριού. Είχε εσωτερικό διακόνημα μέσα στο Μοναστήρι, αλλά είχε και εξωτερική υπηρεσία στον κόσμο. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη πήγαινε στα Νοσοκομεία της Λαμίας, έβλεπε τους ασθενείς, τους παρηγορούσε και τους εξομολογούσε. Με τη χαρισματική προσωπικότητά του, την αγάπη του για τον άνθρωπο και τον γλυκύ και απλό τρόπο του κατάφερνε να ανακουφίζει τις πονεμένες ψυχές. Τις λοιπές ημέρες καθόταν στο Μοναστήρι, μπροστά στην Εκκλησία, υποδεχόταν με το ευπροσήγορο χαμόγελό του τον κόσμο και άκουγε τα προβλήματά του. Οι άνθρωποι που έρχονταν φορτωμένοι με πόνο, βάσανα και άγχος, έφευγαν από το Γέροντα ανακουφισμένοι. Πολλούς από αυτούς τους βοηθούσε και οικονομικά. Όσα πράγματα και χρήματα του έφερναν πολλοί άνθρωποι που τον εμπιστεύονταν, ο παππούλης τα μοίραζε στους φτωχούς και όσους είχαν ανάγκη. Έλεγε συνεχώς: «Έξω οι άνθρωποι είναι φτωχοί, έξω πεινάνε, πρέπει να τους βοηθήσουμε».

Κάθε Σαρακοστή έφευγε από το Μοναστήρι με την ευχή του Γέροντα Γερμανού και έφτανε από τη μια άκρη του Νομού Φθιώτιδος στην άλλη. Πήγαινε σε όλα τα σπίτια και βοηθούσε. Πολλές φορές κοιμόταν και εκεί. Η περιοδεία του περιλάμβανε κατ΄ αρχήν την εξομολόγηση, για την οποία τον ανέμεναν με αδημονία σε όλα τα χωριά. Ο π. Βησσαρίων εξομολογούσε και τα παιδιά στο Εκκλησιαστικό Λύκειο της Λαμίας και ήταν ο πνευματικός τους. Εξομολογούσε τα παιδιά και στο τέλος πάντοτε τους έβαζε «κάτι» στο χέρι, για να τα ενισχύσει.

Όταν λειτουργούσε ο π. Βησσαρίων, έλαμπε ολόκληρος, καθώς τελούσε τη Θεία Λειτουργία με όλο το σεβασμό και την ιεροπρέπεια που αρμόζει. Παρά το γεγονός ότι δεν μπορούσε να μιλήσει καλά, καθώς η φωνή του ήταν φθίνουσα, εξαιτίας ενός περιστατικού με τους Γερμανούς, δεν παραιτήθηκε από το Άγιο Θυσιαστήριο. Έλεγε πως: «ο δε έχω, Κύριε, τούτο σοι δίδωμι» (Πρ. γ΄, 6). Με συμβουλές που η Θεία Χάρις παραχωρούσε στην προσευχή του, με εμπνευσμένη κατήχηση, με μυστική εξομολόγηση, φιλοτεχνούσε το έργο του ο λειτουργός του Θεού. Ήταν Μέγας Εξομολόγος. Τον έβλεπαν οι άνθρωποι ευπροσήγορο, απλό, ταπεινό, με την αδύναμη φωνούλα του και έλκονταν.

Ο π. Βησσαρίων ήταν και ο «κουβαλητής» του Μοναστηριού. Έβγαινε με την εικόνα της Παναγία στα χωριά, όπου με λαχτάρα τον περίμεναν στους δρόμους οι πιστοί. Τελούσαν ακολουθίες, ο παππούλης τους εξομολογούσε, τους μιλούσε με λόγους πνευματικούς και οικοδομητικούς και εκείνοι έδιναν ευλογίες από τα προϊόντα τους. Ο π. Βησσαρίων όσα μάζευε τα μοίραζε σε δύο «σακιά». Ένα σακί έφερνε στο Μοναστήρι για τις ανάγκες του, καθώς τότε λειτουργούσε εδώ η Γεωργοτεχνική Σχολή και η Ιερά Μονή φιλοξενούσε 82 άπορα παιδιά. Όσα περιείχε το άλλο σακί τα μοίραζε κατευθείαν στους φτωχούς. Γνώριζε ποιες ήταν οι ανάγκες κάθε οικογένειας και ανάλογα έκανε τη διανομή.

Ο Γέρων Βησσαρίων πέρασε τη ζωή του νουθετώντας, συμβουλεύοντας, διακονώντας με παντοειδείς τρόπους το ποίμνιο του Θεού. Ήταν ο καλός ποιμήν, που θυσίασε τη ζωή του υπέρ των προβάτων. Τα του κόσμου όλα τα θεωρούσε σκύβαλα, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, «ίνα Χριστόν κερδήσει». Και τον κέρδισε το Χριστό. Ο π. Βησσαρίων είναι σήμερα κοντά στον Κύριο, ο οποίος οικονόμησε εξαιρετικά να του δώσει ιδιαίτερη τιμή. Δεν τον αγίασε απλά, του κράτησε το σώμα σε αφθαρσία, για να το δούμε όλοι εμείς ιδίοις όμμασι και να πιστέψουμε, να δυναμωθούμε, να συνετιστούμε, να συγκλονιστούμε.

Ο π. Βησσαρίων ήταν καλά στην υγεία του σε γενικές γραμμές. Δεν είχε μεγάλα προβλήματα. Προς το τέλος της ζωής του ήρθαν η κόπωση και τα γεράματα. Λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο «Σωτηρία» στην Αθήνα, όπου κοιμήθηκε από πνευμονικό οίδημα την 22 Ιανουαρίου 1991.

Η πρόσβαση στο Μοναστήρι εκείνες τις ημέρες ήταν δύσκολη λόγω έντονης χιονόπτωσης. Με δυσκολία ανέβηκε η νεκροφόρα. Για δύο ημέρες τοποθετήθηκε στην Εκκλησία, όπου πολύς κόσμος περνούσε για να χαιρετήσει το Γέροντα και να κλάψει. Έλαμπε το πρόσωπό του μέσα στο φέρετρο και το σώμα του ευωδίαζε. Το σώμα του δεν μπορούσε να ενταφιαστεί στο κοιμητήριο λόγω των καιρικών συνθηκών και ως εκ τούτου κηδεύτηκε στα Βαπτιστήρια, όπου υπήρχαν δωμάτια προορισμένα για την εξομολόγηση. Πολλοί άνθρωποι για χρόνια κατέβαιναν για να προσκυνήσουν το σκήνωμα, δείχνοντας την ευσέβειά τους. Μάλιστα πολλοί του έφερναν αφιερώματα, σαν να τα προσέφεραν σε Άγιο, χωρίς να περιμένουν οποιοδήποτε σημείο για να αποδείξει την αγιότητά του. Μάλιστα υπάρχουν αναφορές των θαυμαστών εμπειριών και των βιωμάτων που είχαν στον τάφο του Γέροντα. Πολλοί είχαν ταραχή μέσα στο σπίτι τους, μα όταν είδαν τον π. Βησσαρίωνα στον ύπνο τους, ήρθε η γαλήνη πάλι στην οικογένεια, και άλλα παρόμοια. Αποφασίστηκε να μη γίνει εκταφή, αλλά αναβάθμιση του χώρου των Βαπτιστηρίων. Ωστόσο η καθίζηση που παρουσιάστηκε στην ανατολική πλευρά του Μοναστηριού απαιτούσε το γκρέμισμα και την ανοικοδόμηση αυτής με νέα στηρίγματα. Επομένως η εκταφή ήταν απαραίτητο να γίνει. Αφού τελέστηκε Τρισάγιο, ξεκίνησε η αφαίρεση των τούβλων. Φάνηκε το φέρετρο σε άριστη κατάσταση. Αφού μεταφέρθηκε στο κοιμητήριο, άνοιξαν οι Μοναχοί το φέρετρο για να αφαιρέσουν τα οστά. Όταν όμως το άνοιξαν, διαπίστωσαν με έκπληξη ότι το σώμα του κάτω από το σάβανο ήταν άφθαρτο.

Αυτό αποτελούσε θαυμαστό γεγονός και θεία οικονομία. Παρά το γεγονός ότι όλοι οι Μοναχοί πίστευαν στην αγιότητά του, η Αγία Εκκλησία έπρεπε να επιληφθεί της υπόθεσης. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ.κ. Νικόλαος, όταν το έμαθε συγκλονίστηκε, επισκέφθηκε το Μοναστήρι και προσκύνησε συγκινημένος το ιερό σκήνωμα. Το άφθαρτο σώμα του Γέροντα μεταφέρθηκε στο παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδας για να προστατεύεται και έκτοτε εκεί βρίσκεται προς προσκύνηση από χιλιάδες πιστούς.

Ο ήσυχος παππούλης με τη χάρη του Θεού τάραξε το πανελλήνιο. Μετά από δεκαπέντε χρόνια βρέθηκε το σκήνωμα αυτού του ανθρώπου σε πλήρη συνοχή, απλώς συρρικνωμένο, αφυδατωμένο, να κρατά μάλιστα το Ιερό Ευαγγέλιο και να μην είναι εύκολο να του το αποσπάσει κανείς. Σαν να θέλει να μας πει ότι ξεφύγαμε από το Ευαγγέλιο και να μας προτρέπει, κυρίως τους Ιερείς: «Γυρίστε πάλι στις γάργαρες πηγές της Πίστεώς μας, στην Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση. Πάψτε να ασχολείστε με τις κοσμικότητες και τα κοινωνικά ζητήματα, είναι άλλοι αρμόδιοι για αυτά τα θέματα. Εσείς έχετε χρέος να οδηγήσετε τις ψυχές εις νομάς σωτηρίους, να ανεβάσετε τον άνθρωπο από τη Γη στον Ουρανό!...»

Ιερά Μονή Αγάθωνος

Το Μοναστήρι βρίσκεται κοντά στην Υπάτη, στην πλαγιά του όρους Οίτη, μέσα σε θαυμάσιο φυσικό τοπίο. Ξεχωρίζει το μεγαλόπρεπο καθολικό αθωνικού τύπου (σταυροειδής τρουλαίος, σύνθετος τετρακιόνιος, με ενσωματωμένα τέσσερα παρεκκλήσια), ιστορημένο από τά μέσα του 16ου η τό τέλος του 17ου αιώνος. Σήμερα διασώζονται ελάχιστες τοιχογραφίες λόγω της φθοράς του χρόνου καί της καταστροφικής μανίας του Δράμαλη που πυρπόλησε το καθολικό (1822). Η εφέστιος εικόνα της Παναγίας του Αγάθωνος είναι θαυματουργή. Διασώζονται στη Μονή πολλά πολύτιμα κειμήλια και τίμια λείψανα. Η προφορική παράδοση αναφέρει πως το παλιό Μοναστήρι που ασκήτευε ο Όσιος Αγάθωνας έπαθε καθίζηση και η εικόνα της Παναγίας εξαφανίσθηκε, για να βρεθει σε σπηλιά και εκεί, κοντά στή σημερινή του θέση, να κτίσει ο Όσιος το μοναστήρι περί τον 14ο με 15ο αιώνα. Η Μονή μετά την κοίμηση του κτήτορος ονομάστηκε από τους μοναχούς Μονή του Αγάθωνος. Η προσφορά της Μονής στους χρόνους της Επαναστάσεως του 1821 είναι πολύ μεγάλη. Εορτάζει την 6η και την 15η Αυγούστου.