Επίσκεψη και ξενάγηση στην Παναγία της Σγράπας στην Πύλο!!!

Αφού περιηγηθήκαμε μεταξύ Γιάλοβας, Ελαιόφυτου και Σχοινόλακας και ενώ αρχικά είχαμε περάσει έξω από το Προσκύνημα της Ζωοδόχου Πηγής χωρίς να το αντιληφθούμε... συναντήσαμε την αγρότισσα της φωτογραφίας στο χωριό Ελαιόφυτο η οποία μας υπέδειξε με ακρίβεια τον προορισμό μας... και ενώ εμείς έπρεπε να τις προσφέρουμε κάτι για να την ευχαριστήσουμε που μας έβγαζε από την ταλαιπωρία κάτω από τον καυτό Μεσσηνιακό ήλιο, μας πρόσφερε και τα λιγοστά σύκα που είχε μαζέψει από τη συκιά της... Επειδή είμαι βέβαιος ότι και άλλοι έχουν χάσει το δρόμο και ας είναι τόσο εύκολος και επειδή φαντάζομαι ότι δεν είναι και λίγοι οι προσκυνητές που ανεβαίνουν στο Μοναστήρι με την απαράμιλλη θέα στη θάλασσα του Ναυαρίνου, στη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας και στη Βοϊδοκοιλιά,  ας τοποθετήσει ο Δήμος μια - δυο πινακίδες έξω από αυτό για τους αφηρημένους σαν κι εμάς... Τέλος οφείλουμε ένα μεγάλο Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και την ξενάγηση στον Ιερομόναχο Ιερεμία με την υπόσχεση ότι θα τον ξανά επισκεφθούμε!!!

Περισσότερες φωτογραφίες από την επίσκεψη στο Προσκύνημα της Σγράπας εδώ!

Βορειοδυτικά της Πύλου και κοντά στο χωριό Γιάλοβα, του Δήμου Πύλου και επάνω σε λόφο ευρίσκεται το Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σγράπας, αποτελούμενο από έναν μικρό Ναό, χώρους υποδοχής και μεγάλους ξενώνες για τούς προσκυνητές.

Ο Ναός ευρισκόμενος στο κέντρο της αυλής του προσκυνήματος, έχει κτισθεί πάνω σε ερείπια παλαιότερων Ναών, πού έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πορεία της ζωής των κατοίκων της περιοχής αλλά και της Πατρίδος γενικότερα  Χωρίς να υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες, η παράδοση αναφέρει ότι ο πρώτος Ναός της Παναγίας έγινε τα χρόνια 1381-1402 από την ηγεμόνα της Αχαΐας Μαρία των Βουρβώνων προκειμένου να ανυψώσει το πεσμένο φρόνημα του Φράγκικου κράτους. Ο Ναός τούτος κατεστράφη από τους Τούρκους το 1573, ανηγέρθη όμως από τους Ενετούς περί το 1686. Έκτοτε διατηρήθηκε μέχρι το 1825 και κατέστη τόπος προσευχής και ελπίδας διαφόρων πρωταγωνιστών της Ελληνικής Επαναστάσεως, όπως του Παπαφλέσσα, του Μαυροκορδάτου αλλά και του στρατηγού Μακρυγιάννη. Ατυχώς ο Ιμπραήμ γκρέμισε το Ναό και μόλις το 1828 οι κάτοικοι του γειτονικού χωριού Σούλι ή Παλιοχώρι, που εγκαταστάθηκαν πέριξ του γκρεμι­σμένου Ναού έφτιαξαν νέο χωριό, πού το ονόμασαν "Βουβαλοβορό" ή "Σγράπα" και έκτισαν εκ νέου το Ναό το έτος 1835. Αναγκάσθηκαν όμως ένεκα της ελλείψεως νερού και της ελονοσίας από το βάλτο της Γιάλοβας να μετακομίσουν βορειότερα και έτσι ο Ναός εγκαταλείφθηκε και τελικά μ' ένα μεγάλο σεισμό του 1886 σωριάστηκε σε ερείπια με όλα τα πράγματά του.

Γύρω στα 1890 κάτοικοι από ορεινές περιοχές της Αρκαδίας, αναζητούντες "χειμαδιά" για τα ποίμνιά τους ήρθαν και κατοίκησαν στην περιοχή. Από το Ναό, που είχε στο μεταξύ καλυφθεί από πέτρες, χώματα και θάμνους δεν υπήρχε τίποτα.

Μεταξύ αυτών πού εγκαταστάθηκαν ήταν και η οικογένεια του Νικολάου Αργυρόπουλου από τη Μπολέτα (σήμερα λέγεται Μάκρη και βρίσκεται κοντά στην Τρίπολη) με τη γυναίκα του Αναστασία και τα τρία αγόρια τους. Στην ευσεβή λοιπόν Αναστασία παρουσιάστηκε η Παναγία και της αποκάλυψε την ύπαρξη της Εικόνος Της, θαμμένης στα ερείπια του ως άνω Ναού. Ύστερα από πολλές προσπάθειες και ανασκαφές των κατοίκων της περιοχής, κυρίως όμως χάρι στην υπομονή της εντολοδόχου, της Παναγίας, ευρέθη η Ιερά Εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής στις 23 Αυγούστου 1892, με την επιγραφή κάτω απ' αυτή:

" 1835 + παρά Ἀναστασίου Ἀλεξοπούλου ".

Έτσι κτίστηκε ο σημερινός Ναός και με την πάροδο των χρόνων οι Αρκάδες αισθανόμενοι την ιδιαίτερη τιμή, πού τους έκανε η Παναγία και παρουσιάστηκε σε συμπατριώτη τους, για την εύρεση της Εικόνος Της, κατασκεύασαν με εράνους, τους ξενώνες ανατολικά του Ιερού Ναού.

Το προσκύνημα της Σγράπας πανηγυρίζει δύο φορές το χρόνο: Την Παρακευή της Διακαινησίμου Εβδομάδος, την εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, την παράσταση της οποίας ιστορεί η ευρεθείσα Εικόνα και την 23η Αυγούστου την Απόδοση της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ενώ πολύς λαός προσέρχεται στις παραπάνω πανηγύρεις ψάλλοντας το Ἀπολυτίκιο:

Ήχος γ΄ Μέγαν εύρατο.

"Μέγαν εύρατο Πυλία κλέος, την εικόνα σου, αγνή Παρ­­θένε, υπό την γήν κρυπτομένην και μένουσαν φανερωθείσαν δε ταύ­­την εν θαύμασι, λαός πιστός εορτάζει την εύρεσιν. Όθεν, Άχραντε δώ­ρη­σαι τα ελέη σου, και πάρεχε προστασίαν σου πάσι τοίς ανυμνουσί σε".