Ο τελευταίος να κλείσει και την πόρτα εκεί στο ΠΑΣΟΚ!!!

Αθήνα, 01 Ιουλίου 2013

Σύντροφε Πρόεδρε,

Σύντροφοι και συναγωνιστές μου στο ΠΑΣΟΚ,

Υπάρχουν στιγμές μοναδικές για κάθε άνθρωπο. Στιγμές ανεπανάληπτες και αξεπέραστες!

Τέτοιες ήταν η 3η του Σεπτέμβρη του 1974, που οδήγησε στη στράτευσή μου στο ΠΑΣΟΚ, του Ανδρέα Παπανδρέου, η μεγάλη νίκη στις εκλογές του 1981, οι μεγάλες στιγμές των αλλαγών στην κοινωνία, που μαζί, ΠΑΣΟΚ και λαός, καταφέραμε αλλάζοντας τη μοίρα αυτής της χώρας.

Ήμουν πάντοτε ΕΔΩ!. Απλός στρατιώτης μιας μεγάλης προσπάθειας.

Πάλεψα με όλες μου τις δυνάμεις. Συγκρούστηκα και μάτωσα, προσπαθώντας πάντοτε να υπερασπιστώ δύο απλά πράγματα:

Τις αρχές μας και τις αξίες μας που δεν μπορούν να είναι είδος προς διαπραγμάτευση και το ότι αυτό το κίνημα μπορεί να υπάρχει και να μεγαλουργεί μόνο όταν είναι ταυτισμένο με τις ανάγκες του λαού και της κοινωνίας.

Μόνο όταν μπορεί να εκφράσει καθαρά και χωρίς υποσημειώσεις τα δικά τους πιστεύω, τα δικά τους οράματα, τις δικές τους ανησυχίες.

Είμαι υπερήφανος γιατί ένοιωσα την αγάπη του κόσμου και των απλών στελεχών, γιατί προσέφερα χωρίς να προσπαθήσω να εξαργυρώσω τα «κομματικά μου ένσημα», γιατί μπορώ να περπατώ ανάμεσα στον απλό κόσμο και να στέκομαι δίπλα του.

Υπερασπίστηκα πάντοτε τις απόψεις μου καθαρά και δημόσια.

Δεν κρύφτηκα, δεν φοβήθηκα, δεν επέλεξα να ισορροπήσω πολιτικά, ακόμα και όταν αυτή η ισορροπία έγινε κανόνας στο Κίνημά μας.

Άλλωστε σε ποιον είχα να απολογηθώ; Μόνο στα στελέχη μας, τους απλούς ψηφοφόρους και αγωνιστές της παράταξης που την κράτησαν ψηλά σε κάθε δύσκολη στιγμή, που πάλεψαν, πίστεψαν και δυστυχώς προδόθηκαν.

Έζησα την πολιτική ανάταση αλλά και την παρακμή του ΠΑΣΟΚ.

Εδώ και τέσσερα χρόνια προειδοποιώ σε όλους τους τόνους για τη λανθασμένη πολιτική στρατηγική του (αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο υπάρχει). Για τη σύγκρουση με την ίδια την κοινωνία, για τη μετατροπή του σε ένα νέο-συντηρητικό μηχανισμό, χωρίς στελέχη και άποψη, για τον οριστικό του συμβιβασμό με παράκεντρα εξουσίας, για τον ευτελισμό του στη συνείδηση του κόσμου.

Είδα την πολιτική του απαξίωση και την οργανωτική του διάλυση και ζω μαζί με πολλούς συντρόφους μου, τις τελευταίες ημέρες της … Πομπηίας.

Το ΠΑΣΟΚ που ιδρύθηκε για να υπηρετεί το λαό και την πατρίδα, έγινε υπηρέτης των συμφερόντων των ξένων δανειστών και των «εκπροσώπων» τους στην Ελλάδα. Επιμένει ακόμη και σήμερα που μένει εντελώς μόνο και αδύναμο να συμμετέχει σε μια καταστροφική πορεία για το λαό και τη χώρα.

Επιμένει να στηρίζει τις πολιτικές που διαλύουν οτιδήποτε προοδευτικό έγινε σε αυτόν τον τόπο, επιμένει να στηρίζει την ανασύσταση ενός σκληρού κράτους της Δεξιάς, επιμένει να στηρίζει έναν αυταρχικό και σκληρά δεξιό Πρωθυπουργό, μόνο και μόνο νοιώθοντας ικανοποιημένο με λίγο μέλι από την εξουσία, με λίγες θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, με τριάντα αργύρια…

Το ΠΑΣΟΚ της δημοκρατικής παράδοσης, των λαϊκών αγώνων, των μεγάλων ανατροπών και αλλαγών ταυτίστηκε με το κόμμα του μνημονίου, τον υποστηρικτή των απολύσεων, τον χειροκροτητή των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, της νέας μετανάστευσης, της διάλυσης του κοινωνικού κράτους, της εργασιακής ζούγκλας.

Αυτό όμως δεν είναι ΠΑΣΟΚ! Είναι κάτι άλλο. Αυτό το μεταλλαγμένο προϊόν, μπορεί να είναι χρήσιμο για όσους κινούν τα νήματα ενός πολιτικού συστήματος «μαριονέτα», δεν είναι χρήσιμο όμως για το λαό.

Έκανα μεγάλη προσπάθεια να αντέξω, να πιστέψω ότι αξίζει ο κόπος να δώσουμε άλλη μια μάχη, να ανατρέψουμε ισορροπίες και δεδομένα.

Κατάλαβα ότι ζούμε σε ένα παραμύθι. Ένα πολιτικό παραμύθι με τραγικό τέλος και για το λαό και για τη χώρα.

Φεύγω απογοητευμένος και πικραμένος.

Όχι για τα χρόνια που αφιέρωσα, ούτε για αυτά που πίστεψα. Αυτά άλλωστε δεν κρίθηκαν. Αυτά δεν ηττήθηκαν. Οι αξίες μας και τα οράματά μας, οι αρχές μας και τα πιστεύω μας, βρίσκονται βαθιά στην ψυχή του λαού μας.

Φεύγω πικραμένος και απογοητευμένος γιατί μικροί και ανίκανοι πολιτικοί, άθλια «περιβάλλοντα» και υποτελείς «αυλές», ξεριζώνουν την ιστορία μας, βιάζουν τα όνειρά μας, καταστρέφουν τις ελπίδες του λαού μας.

Είναι μια δύσκολη μέρα και μια ακόμη πιο δύσκολη απόφαση.

Πώς να κόψεις τη ζωή σου, πώς να πεις «αντίο» σε αυτό που αγάπησες, που πίστεψες, που υπηρέτησες;

Μένω απλός υποστηρικτής των αξιών μας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας, της Κοινωνικής Απελευθέρωσης, μιας άλλης κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης και αλληλεγγύης.

Αυτών που ο Ανδρέας Παπανδρέου μας έδειξε, μας δίδαξε, μας εμφύσησε.

Δεν αποχωρώ από το ΠΑΣΟΚ. Αποχωρώ από αυτό που σήμερα έχει αυτό το όνομα.

Δεν αποχωρίζομαι τους συντρόφους μου. Αποχωρίζομαι το σάπιο καθεστώς που έταξε στόχο της πολιτικής του παρουσίας την διάλυση μιας μεγάλης παράταξης.

Δεν προσχωρώ και δεν πρόκειται να ταχθώ πουθενά.

Θα είμαι όμως ξανά έτοιμος να προσφέρω κάθε μου δύναμη, σε κάθε προσπάθεια ανατροπής της σημερινής κατάντιας, σε κάθε σοβαρή προσπάθεια ανασύστασης της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.

Και ελπίζω ότι δεν θα αργήσει αυτή η μέρα.

Συντροφικά

Γιώργος Παναγιωτακόπουλος