Τόσα χρόνια είχαμε συνηθίσει την παρουσία του και δεν πέρναγε από το μυαλό μας ότι θα ερχόταν μια μέρα που θα μας εγκατέλειπε στην ανούσια μοναξιά μας.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ενώ κάναμε καθημερινή παρέα, ποτέ δεν σκεφτήκαμε να απαθανατίσουμε κάποια στιγμιότυπα.
Το σκέφτηκε όμως, (ποιος άλλος;) ο φίλος και συμπολίτης μας Γιάννης Ιγγλέσης, που με το φωτογραφικό φακό του κράτησε ζωντανές τις αναμνήσεις μας!!!
Ο Ρομέο δεν άντεξε να βλέπει τους φίλους του να ταλαιπωρούνται, δεν άντεξε να τους βλέπει με το χαμόγελο παγωμένο στα χείλη, δεν άντεξε τη μιζέρια μας λόγω μνημονίων, δεν άντεξε το κλείσιμο και την κατεδάφιση του περιπτέρου που είχε για στέκι και πήρε την απόφαση να μας εγκαταλείψει οριστικά…
Όσοι βολτάρετε στον κεντρικό πεζόδρομο – πευκόδρομο του Χαϊδαρίου ή πίνετε τον καφέ σας στα μαγαζιά μάταια περιμένετε να τον ξανασυναντήσετε…
Ο Ρομέο διαισθανόμενος το τέλος, άφησε την τελευταία του πνοή στον ίσκιο των πεύκων απολαμβάνοντας το τελευταίο χάδι των περαστικών…
Προχθές και ενώ περπατούσα στον πεζόδρομο της Καραϊσκάκη είδα τον ΡΟΜΕΟ... τον γρερόσκυλο - θρύλο του πεζόδρομου μπροστά στο γνωστό του στέκι... τον φούρνο, όπου σύχναζε κοντά δυο δεκαετίες να παραπαίει και με δυσκολία να σηκώνεται στα πόδια του. Πήγε και ξάπλωσε κοντά στο παγκάκι, που γνωστή παρέα Χαϊδαριωτών συζητούσε... και κοιμήθηκε έχοντας το κεφάλι του στον ήλιο και το σώμα του στον ίσκιο του πεύκου. Κρατώντας το κινητό μου στο χέρι... τον τράβηξα μερικές φωτογραφίες... γιατί ο ΡΟΜΕΟ ήταν αγαπητός από όλους τους Χαϊδαριώτες... όλοι τον φρόντιζαν... τον τάιζαν... του έβαζαν νεράκι... και ιδιαίτερα η φουρνάρισσα, που νύχτα και μέρα ήταν εκεί στα γνωστά του σκαλιά ως φύλακας... τους ήξερε όλους τους περαστικούς του πεζόδρομου... ήταν ο φίλος όλων... μικρών και μεγάλων. Με όλους αντάλλασε την καλημέρα με τα γερασμένα μάτια του και σπάνια με το γαύγισμά του. Ο ίδιος αν ήταν άνθρωπος, θα είχε προ πολλού ξεπεράσει και τα εκατό είκοσι χρόνια, μια και ένας χρόνος ζωής ενός σκύλου αντιστοιχεί σε επτά χρόνια του ανθρώπου. Χθες το βράδυ ένας φίλος από την παρέα, που συζητούσε γύρω από το παγκάκι, μου είπε... Γιάννη καλά που φωτογράφησες τον ΡΟΜΕΟ προχτές... έφυγε για πάντα... Φίλοι μου στην θύμηση αυτού του αγαπημένου σκύλου της γειτονιάς μας αφιερώνω αυτές τις λίγες φωτογραφίες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια είναι Ελεύθερα και χαρακτηρίζουν το σχολιαστή !