Πολίτη του διαδικτύου καλώς όρισες.
Βρίσκεσαι σε βήμα διαλόγου, διεκδίκησης, σαρκασμού και αμφισβήτησης της κάθε λογής εξουσίας.
Επειδή τίποτα δε χαρίζεται και όλα κατακτώνται, σε προτρέπω να διεκδικείς αυτά που σου αναλογούν και να μην απεμπολάς τα δικαιώματά σου.
ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Ελεύθερα και με οιονδήποτε τρόπο, η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, διακίνηση, ακόμα και οικειοποίηση, των ενυπόγραφων ιδεών μου, απ’ αυτό το blog.
Γιατί οι Ιδέες πρέπει να διακινούνται Ελεύθερα, δίχως περιορισμούς...
Μεγάλος ντόρος έγινε, και μάλλον θα συνεχιστεί και τις επόμενες μέρες (ευκαιρία να αποπροσανατολίζεται κι ο κόσμος), για την δημοσκόπηση κυριακάτικης εφημερίδας. Εκεί εμφανίζεται ότι το 30% των πολιτών πιστεύουν ότι τα πράγματα ήταν καλύτερα στην δικτατορία των συνταγματαρχών, απ' ότι σήμερα με την ντεμέκ χούντα των μαριονετών της τρόϊκας. Όλοι έμειναν τάχα μου άφωνοι. Εμένα πάλι μου φαίνεται απολύτως φυσιολογικό. Βέβαια είναι γνωστό ότι η μνήμη με τον χρόνο εξωραϊζουν το παρελθόν και τις αλλοτινές καταστάσεις, αλλά υπάρχουν και κάποια γεγονότα, αλήθειες, που οδηγούν τον κόσμο στην συγκεκριμένη ''νοσταλγία''. Έτσι λοιπόν θα πουν κάποιοι: ''Βρε αδελφέ, τον σοσιαλισμό τον ζήσαμε τόσα χρόνια με το ΠαΣοΚ, τον κομμουνισμό δεν τον ζήσαμε αλλά είδαμε τις συνέπειές του, τον καπιταλισμό και τα αποτελέσματά του τα ζούμε τώρα. Μήπως περνούσαμε καλύτερα τότε;'' Αλήθεια λοιπόν που επικαλούνται, νούμερο ένα: ''τότε κοιμόμαστε με τα παράθυρα ανοικτά και τις πόρτες ξεκλείδωτες''. Πράγματι , σε μία εποχή σαν την σημερινή με την εγκληματικότητα να έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, η δικτατορία του Παπαδόπουλου φαντάζει όαση ασφάλειας και ξενοιασιάς. Αλήθεια νούμερο δύο: ''την εποχή εκείνη η ανεργία ήταν ένα πρόβλημα ανύπαρκτο''. Και όντως είναι γεγονός ότι όποιος ήθελε να δουλέψει μπορούσε να βρεί όχι μόνον μία, αλλά και δύο δουλειές! Η σύγκριση λοιπόν κι εδώ, με το σημερινό δράμα που βιώνουν τουλάχιστον ενάμισυ εκατομμύριο άνεργοι έλληνες, είναι συντριπτική υπέρ της πραγματικής χούντας. Εδώ να μην ξεχνάμε ότι η εργασία είναι αναφαίρετο δικαίωμα το οποίο προβλέπεται και από το Σύνταγμα. Αλήθεια νούμερο τρία και ίσως σπουδαιότερη, λόγω της σημερινής κατάστασης: ''όταν έπεσε η χούντα άφησε πίσω της ως δημόσιο βιώσιμο χρέος μόνον 330 εκατομμύρια δολάρια!''. Εδώ, και με τις μίζες να πηγαίνουν και να έρχονται τα τελευταία είκοσι τουλάχιστον χρόνια, μάλλον δεν πρέπει να υπάρχει σοβαρός αντίλογος. Υπάρχουν και άλλα γεγονότα που θα μπορούσαν να επικαλεστούν όσοι ανήκουν στο 30% των ''νοσταλγών'', αλλά επειδή εμπλέκονται με τις ελευθερίες του ατόμου είναι διαβλητά, και μη αποδεκτά. Και πολύ σωστά! Δεν είμαι υμνητής ούτε απολογητής της δικτατορίας. Είμαι αναφανδόν υπέρ της Δημοκρατίας και των ελευθεριών του ατόμου. Όπως πιστεύω ότι είναι και το μεγαλύτερο ποσοστό αυτού του 30% της χθεσινής δημοσκόπησης. Κατανοώ όμως πλήρως την αντίδρασή τους. Μία αντίδραση που οφείλεται αποκλειστικά στις πρακτικές της σημερινής οιονεί δικτατορίας της συγκυβέρνησης-λούνα παρκ. Όταν θα επανέλθει η πραγματική δημοκρατία στην χώρα, τότε θα πάψουν να υπάρχουν και ''νοσταλγοί''..
Είναι πράγματι νοσταλγοί οι ''νοσταλγοί'' ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλος ντόρος έγινε, και μάλλον θα συνεχιστεί και τις επόμενες μέρες (ευκαιρία να αποπροσανατολίζεται κι ο κόσμος), για την δημοσκόπηση κυριακάτικης εφημερίδας.
Εκεί εμφανίζεται ότι το 30% των πολιτών πιστεύουν ότι τα πράγματα ήταν καλύτερα στην δικτατορία των συνταγματαρχών, απ' ότι σήμερα με την ντεμέκ χούντα των μαριονετών της τρόϊκας. Όλοι έμειναν τάχα μου άφωνοι.
Εμένα πάλι μου φαίνεται απολύτως φυσιολογικό.
Βέβαια είναι γνωστό ότι η μνήμη με τον χρόνο εξωραϊζουν το παρελθόν και τις αλλοτινές καταστάσεις, αλλά υπάρχουν και κάποια γεγονότα, αλήθειες, που οδηγούν τον κόσμο στην συγκεκριμένη ''νοσταλγία''.
Έτσι λοιπόν θα πουν κάποιοι: ''Βρε αδελφέ, τον σοσιαλισμό τον ζήσαμε τόσα χρόνια με το ΠαΣοΚ, τον κομμουνισμό δεν τον ζήσαμε αλλά είδαμε τις συνέπειές του, τον καπιταλισμό και τα αποτελέσματά του τα ζούμε τώρα. Μήπως περνούσαμε καλύτερα τότε;''
Αλήθεια λοιπόν που επικαλούνται, νούμερο ένα: ''τότε κοιμόμαστε με τα παράθυρα ανοικτά και τις πόρτες ξεκλείδωτες''. Πράγματι , σε μία εποχή σαν την σημερινή με την εγκληματικότητα να έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, η δικτατορία του Παπαδόπουλου φαντάζει όαση ασφάλειας και ξενοιασιάς.
Αλήθεια νούμερο δύο: ''την εποχή εκείνη η ανεργία ήταν ένα πρόβλημα ανύπαρκτο''. Και όντως είναι γεγονός ότι όποιος ήθελε να δουλέψει μπορούσε να βρεί όχι μόνον μία, αλλά και δύο δουλειές! Η σύγκριση λοιπόν κι εδώ, με το σημερινό δράμα που βιώνουν τουλάχιστον ενάμισυ εκατομμύριο άνεργοι έλληνες, είναι συντριπτική υπέρ της πραγματικής χούντας. Εδώ να μην ξεχνάμε ότι η εργασία είναι αναφαίρετο δικαίωμα το οποίο προβλέπεται και από το Σύνταγμα.
Αλήθεια νούμερο τρία και ίσως σπουδαιότερη, λόγω της σημερινής κατάστασης: ''όταν έπεσε η χούντα άφησε πίσω της ως δημόσιο βιώσιμο χρέος μόνον 330 εκατομμύρια δολάρια!''. Εδώ, και με τις μίζες να πηγαίνουν και να έρχονται τα τελευταία είκοσι τουλάχιστον χρόνια, μάλλον δεν πρέπει να υπάρχει σοβαρός αντίλογος.
Υπάρχουν και άλλα γεγονότα που θα μπορούσαν να επικαλεστούν όσοι ανήκουν στο 30% των ''νοσταλγών'', αλλά επειδή εμπλέκονται με τις ελευθερίες του ατόμου είναι διαβλητά, και μη αποδεκτά. Και πολύ σωστά!
Δεν είμαι υμνητής ούτε απολογητής της δικτατορίας. Είμαι αναφανδόν υπέρ της Δημοκρατίας και των ελευθεριών του ατόμου. Όπως πιστεύω ότι είναι και το μεγαλύτερο ποσοστό αυτού του 30% της χθεσινής δημοσκόπησης.
Κατανοώ όμως πλήρως την αντίδρασή τους.
Μία αντίδραση που οφείλεται αποκλειστικά στις πρακτικές της σημερινής οιονεί δικτατορίας της συγκυβέρνησης-λούνα παρκ.
Όταν θα επανέλθει η πραγματική δημοκρατία στην χώρα, τότε θα πάψουν να υπάρχουν και ''νοσταλγοί''..
http://mandatoforos.blogspot.gr/2013/04/blog-post_22.html