Μια καλησπέρα από τη μελαγχολική Μεσσήνη!!!

Τέλος εργασίας για σήμερα.

Από το παράθυρο (με θέα την πλατεία της Μεσσήνης) κοιτάζω τη βροχή.

Έρημη πόλη και σήμερα.

Μήπως και προχθές ή χθες που δεν έβρεχε έτσι δεν ήταν;

Ερημώνουν και οι πλατείες των πόλεων.

Η απογοήτευση δυστυχώς «βυθίζει» τον άνθρωπο στη μοναξιά, στην τηλεόραση στο internet (και αυτά μοναξιά είναι πολλές φορές).

Αποφεύγουν οι άνθρωποι να «ξεστρατίζουν», φοβούνται τις ίδιες και τις ίδιες κουβέντες.

Σε μια ημέρα έμαθα πως ένας φίλος δε βγαίνει μήτε για καφέ γιατί δεν έχει…

Ένας άλλος έχει να πάρει την «αναπηρική» σύνταξη που δικαιούται από τον Ιούνιο (και δεν έχει πόρους, όλοι στην οικογένειά του είναι άνεργοι).

Αύριο ένας συμπολίτης μου ξέρει πως θα του ανακοινώσουν την απόλυσή του.

Χειμώνας έρχεται, θα κλεινόμασταν έτσι και αλλιώς, μόνο που αυτή τη φορά ξέρουμε πως η άνοιξη ίσως μας βρει «λιγότερους»…

Γιάννης Λάσκαρης