Το προσωπικό βίωμα μιας λιτανείας 25 χιλιομέτρων σε 6 ώρες!!!

Η κάθοδος της Παναγίας της Βουλκανιώτισσας στη Μεσσήνη

Μεγάλωσα μέσα σε μια φτωχή οικογένεια με τα νάματα της χριστιανικής Ορθόδοξου πίστεως και με την παιδική προσμονή του ερχομού των μεγάλων εορτών της χριστιανοσύνης όπως τα Χριστούγεννα, το Άγιο Πάσχα, το Πάσχα του καλοκαιριού το Δεκαπενταύγουστο που ήταν για έμενα αλλά και για την οικογένεια μου βασικοί σταθμοί ανάπαυλας και προσευχής από τον συνεχή κοπιαστικό μόχθο της αγροτικής και κτηνοτροφικής ζωής της υπαίθρου.

Όλοι εμείς που είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε μέσα στην καρδιά του ελαιόφυτου δυτικού μεσσηνιακού κάμπου, που αρδεύεται εδώ και αιώνες από τον ποταμό Πάμισο σκεπαζόμαστε και προστατευόμαστε από την Παναγία τη Βουλκανιώτισσα, η παρουσία της οποίας είναι βίωμα στη ζωή μας, αναφορά και ιδιαίτερο θησαύρισμα μας. Καύχημα όλων των Μεσσηνίων η Ιερά Μονή του Βουλκάνου που δεσπόζει στο Όρος Ιθώμη. Σε αυτή φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Βουλκανιώτισσας.

Ένα ξεχωριστό και θαυμαστό κομμάτι στη ζωή μας ήταν η κάθοδος της Παναγίας της Βουλκανιώτισσας στην όμορφη πόλη της Μεσσήνης (που οι Μεσσηνιοι την ξέρουν με την παλαιότερη ονομασία «Νησί»). Η κάθοδος, η αρχή της οποίας ιστορικά χάνεται στα βάθη των αιώνων, πραγματοποιείται το βράδυ της 19ης προς την 20η Σεπτεμβρίου κάθε έτους. Η εικόνα, σε ανάμνηση ενός θαύματος της Παναγίας που έσωσε τους κατοίκους της Μεσσήνης αλλά και της γύρω περιοχής από την φοβερή αρρώστια της χολέρας που είχαν μεταφέρει Αγαρηνοί πειρατές, ξεκινά από την Ιερά Μονή Βουλκάνου και διανύει μια απόσταση 25 χιλιομέτρων.

Πέρσι, για άλλη μια φορά, αξιώθηκα να ζήσω τη θαυμαστή κάθοδο της Παναγίας μας. Δεν είναι μόνο το θαύμα που σε συγκλονίζει σαν ιστορικό γεγονός, η ανάμνηση της πρώτης καθόδου, αλλά και το θαύμα το οποίο συντελείται ακόμη και σήμερα για να διαβεβαιώσει και τον κάθε δύσπιστο ότι η χάρη του Θεού δεν χάθηκε από τον κόσμο.

Στη σύγχρονη εποχή, στην εποχή της πλήρους μηχανοποίησης, είναι ζήτημα αν ο σύγχρονος άνθρωπος περπατάει όλη την ημέρα εκατό μέτρα. Στη λιτανεία της Παναγίας της Βουλκανιώτισσας χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών: πλήθος νέων, σε αντίθεση με τα λεγόμενα κάποιων, οι οποίοι θέλουν τους νέους μακρυά από την Εκκλησία, γέροντες και γερόντισσες που στην πλειοψηφία τους είναι κουρασμένοι άρρωστοι και αδύναμοι από την σκληρή αγροτική ζωή της υπαίθρου, μανάδες με μικρά παιδιά στα καρότσια και άνθρωποι κουρασμένοι από το μόχθο της καθημερινότητας, περπατούν με ένα κεράκι στα χεριά επί έξι ώρες διανύοντας τα 25 χιλιόμετρα της απόστασης από την Ιερά Μονή του Βουλκάνου ως την Πόλη της Μεσσήνης, ψέλνοντας αδιάκοπα ύμνους μέσα στην νύχτα, με μοναδικό στήριγμα, εφόδιο και βοηθό την πίστη στη μητέρα όλου του κόσμου, την Παναγία μας.

Η διαδρομή που είναι μεγάλη και κουραστική αλλά όμορφη και κατανυκτική διέρχεται μέσα από κατάφυτους ελαιώνες αιώνων και από τα γραφικά μικρά χωριουδάκια του Μεσσηνιακού κάμπου που γέννησαν ήρωες και φλογερούς ανθρώπους, όπως το χωριό Βουρνάζι που έβγαλε τον μεγάλο θεολόγο πατέρα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, σε αυτά τα χωριά τα σπίτια, τα φώτα, οι αυλόπορτες είναι ανοιχτές γεμάτα αγάπη και πίστη για να υποδεχτούν την εικόνα της Βουλκανιώτισσας. Στην άκρη του, στρωμένου με βασιλικούς και άνθη, δρόμου καίει μια μεγάλη φωτιά από λιόκλαρα, τα κεράκια ανάμενα μέσα σε ένα τούβλο, ένα κεραμίδι γεμάτο κάρβουνα με λιβάνι περίσσιο για να θυμιατίζει και να ευφραίνει όλους όσους ακολουθούν την πορεία της. Πραγματικά συμμετέχοντας ζεις ένα θρίαμβο, το θρίαμβο της νίκης του φωτός και της αληθείας απέναντι στο σκοτάδι, το απέραντο «ευχαριστώ» από την κάθε ταπεινή ψυχή απέναντι στην κυρά όλου του κόσμου την Βουλκανιώτισσα την Παναγία μας.

Οι ιερείς και οι γέροντες της Μόνης να πηγαίνουν μπροστά, ο κόσμος να ακολουθεί και να πορεύεται σαν να κάνει μυσταγωγικά την πορεία του προς την σωτηρία, κανένας να μην εγκαταλείπει αν και η κούραση φαίνεται στα πρόσωπα.

Το σώμα να λυγίζει, άλλα κανείς να μην αφήνει ούτε για ένα λεπτό την αδυναμία του να νικήσει το πρόθυμο πνεύμα, γιατί κανείς δεν θέλει να αφήσει τη Βουλκανιώτισσα να κατέβει μόνη της.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο η κάθοδος της Παναγίας μας ήταν πιο λαμπρή, μοναδική, γιατί στον πανηγυρικό εσπερινό αλλά και στον όρθρο και στην Ιερά Θεία Λειτουργία στην Ιερά Μονή Βουλκάνου χοροστάτησε και λειτούργησε μαζί με τον ηγούμενο της Ιεράς Μόνης της Παναγίας Σπηλιανής της Νισύρου τον πατέρα Στέφανο, τον ηγούμενο της Ιεράς Μόνης του Βουλκάνου πατέρα Προκόπιο καθώς και πατέρες της Ιεράς Μόνης, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ εκπληρώνοντας έτσι ένα τάμα ζωής.

Στη διάρκεια της ιεράς λιτανείας στα ευλογημένα χέρια του και στην αγκαλιά του κρατούσε την Ιερά Εικόνα της Θεομήτορος ο ευλογημένος και εξαίρετος αυτός νέος ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου, για τον οποίο σωστά είπε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κύριος Χρυσόστομος τα εξής: «ο Άγιος Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ που σήμερα περπάτησε μαζί σας και κράτησε στην αγκαλιά του τη Μάνα μας την Παναγιά μας είναι ο άνθρωπος που τάχθηκε από τη μητέρα εκκλησία της Κωνσταντινούπολης να φυλάει ως άλλος Διγενής Ακρίτας την πατρίδα μας εκεί στην άκρη των συνόρων της, να κρατήσει άσβεστο το καντήλι της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, ως πρώτος και ως τελευταίος υπηρέτης της πίστης και του καθήκοντος».

Ιδιαίτερα συγκινητικά τα λόγια του Αγίου Μεσσηνίας και αστείρευτη η φιλόξενη αγάπη του. Εντυπωσιακή όμως και η αγάπη του απλού κόσμου που έβλεπε για πρώτη φόρα έναν δεσπότη να φέρει στην αγκαλιά του την Παναγία μας και να περιπατάει μαζί του όλη την πορεία ψέλνοντας μαζί του, να είναι ένας από αυτούς.

Μεγάλη η χαρά όλων μας και κατά τη διάρκεια της πορείας, αλλά και μέσα στην πόλη της Μεσσήνης να ακούμε από το δεσπότη μας να λέει στον καθένα ένα καλό λόγο, να περπατάει μαζί μας και να μοιράζεται μια ζεστή καλημέρα ευχόμενος χρόνια πολλά σε όλους αυτούς που άνοιξαν την καρδιά τους για να υποδεχτούν την Βουλκανιώτισσα ως γνήσιος και στοργικός οικοδεσπότης, ως πατέρας και κάλος ποιμένας της Εκκλησίας του Χριστού.

Θυμόμαστε τη βαθύτατη συγκίνηση που κατέλαβε όλους μας τη στιγμή που ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος πήρε στα χέρια του την εικόνα της Παναγίας και ως αγαθός πατέρας μας ευλόγησε προσφέροντας απλόχερα τη χάρη της αρχιερατικής του ευλογίας.

Δεν λησμονούμε την εμφανέστατη συγκίνηση του Ποιμενάρχου μας, καθώς είχε βαθύτατη συνείδηση του ότι εκείνη την ιερή στιγμή, μαζί με την Εικόνα της Παναγίας, βαστούσε στους ώμους του τις ευσεβείς παραδόσεις του μεσσηνιακού λαού. Στους πατρικούς λόγους του, τόνισε με την οξυδέρκεια και την πίστη που τον διακρίνει, ότι η πραγματική λύση των προβλημάτων της χώρας μας και του σύγχρονου ανθρώπου, γενικότερα, βρίσκεται μέσα στην παράδοση της Εκκλησίας μας και στην αστείρευτη αγάπη του Θεού προς το δημιούργημά Του.

Το ηφαίστειο της πίστεως των προσκυνητών της Παναγίας της Βουλκανιώτισσας, όπως τόνισε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου, το οποίο συντηρείται με την κραταιά πνευματική καθοδήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου και με τις ευχές του Ηγουμένου και των πατέρων της Ιεράς Μονής Βουλκάνου αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για όλους μας και διαρκή ανάμνηση για εμάς που πέρσι ζήσαμε για μία ακόμη χρονιά την εορτή των θαυμασίων της Παναγίας της Βουλκανιώτισσας.

Είθε και εφέτος η χάρη Της να μας αξιώσει να πάρουμε για μία ακόμη φορά την ευλογία της Ιεράς Εικόνος της και να συμμετάσχουμε, έστω και νοερά, στην κάθοδό της στη Μεσσήνη το βράδυ της 19ης προς την 20η Σεπτεμβρίου 2012.

Βασίλειος Δ. Γεωργιόπουλος