Ετάφη στην έρημο της Λιβύης ο Muammar Gaddafi ενώ κάποιοι συμπολίτες Χαϊδαριώτες θυμούνται το πέρασμά του από την πόλη μας!!!
Τις μέρες αυτές βρήκε τραγικό θάνατο, (στην γενέτειρά του Σύρτη της Λιβύης), και ένας άλλος πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης, που έζησε και σπούδασε στο Χαϊδάρι, ο Μουαμάρ Καντάφι.
Επειδή η ΕΕ, στο σύνολο της σχεδόν, έλαβε το 2011 εχθρική θέση προς το καθεστώς Καντάφι, και μετείχε επίσημα στον πόλεμο εναντίον του, και την ανατροπή του, αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι πρέπει να "αφαιρούνται" κομμάτια της Ιστορίας, τα οποία μπορεί να μη σημαίνουν και τίποτα, μπορεί να σημαίνουν και πολλά.
Ο Καντάφι πάντως σαν σπουδαστής της Σχολής Ευελπίδων, σπούδασε στρατιωτικές τεχνικές στο ΚΕΒΟΠ, και κατοικούσε κατά την διάρκεια των σπουδών του στο Χαϊδάρι. Σε σπίτι δίπλα στο μικρό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, κοντά στην πύλη του Στρατοπέδου. Σπιτονοικοκύρης του ήταν ο Πέτρος Γαούτσης, μεταφορέας στο επάγγελμα. Οι τότε γείτονες του δηλώνουν ότι ο Καντάφι μετείχε και στην κοινωνική ζωή της πόλης, στον ελεύθερο χρόνο του. Ότι αντάλλαζε και πολιτικές απόψεις με τους γείτονες, και ότι είχε προσδιορίσει την πολιτική του στάση μετά την επιστροφή του στη Λιβύη...
Ο Καντάφι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρξε πολιτικός "φίλος" ή έστω "σύμμαχος" και του Ανδρέα Παπανδρέου στα πλαίσια του Κινήματος των Αδεσμεύτων. Το οποίο ήταν πανσπερμία ιδεολογικών και πολιτικών ρευμάτων.
Οι φονταμενταλιστές μουσουλμάνοι, που στην κυριολεξία λύντσαραν τον Καντάφι, στον δρόμο, καμία επιτυχία δεν θα είχαν χωρίς την άμεση επέμβαση του Ευρωστρατού στη Λιβύη. Αλλά υπέστησαν και οι ίδιοι παρόμοια "ήττα" με την παρόμοια εκτέλεση του δικού τους ηγέτη Μπιν Λάντεν στο Πακιστάν, από τα American Troops, πριν μερικούς μήνες…
Εμείς απλώς σήμερα να ευχηθούμε η Λιβύη να είναι καλύτερη στην μετά Καντάφι εποχή, και να σημειώσουμε ότι σε καμία χώρα πλέον δεν υπάρχει αυτοτελής ή ευθύγραμμη της εξέλιξη. Η "πολιτική των κανονιοφόρων" είναι η κυρίαρχη ισχύουσα πολιτική…
George Petropoulos
Από ότι κατάλαβα είναι δεκάδες τα άτομα που τον γνώριζαν από πολύ κοντά, διότι έμεινε πολλά χρόνια στο ίδιο σπίτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίγο να ρωτήσεις, στα λένε όλα, με τους ''μύθους'' τους βέβαια.
Το σίγουρο είναι (γιατί το έχω διασταυρώσει) ότι μετείχε και σε μία ποδοσφαιρική ομάδα της γειτονιάς, με συμπαίκτες σημερινούς επώνυμους Χαϊδαριώτες.
Ένας από αυτούς πέθανε βέβαια, και είχε πολύ στενή σχέση με τον Καντάφι, ο Κούβελας Θανάσης με την γνωστή ταβέρνα του Δάσους.
Ήταν ακριβώς συνομήλικοι και συμπαίκτες στην ομάδα..
Λίγο να ψαχτεί στην γειτονιά, πολλοί θα διηγούνταν περιστατικά που τους έκαναν τότε εντύπωση...
Considering the possibility of his martyrdom; the Colonel wrote his will no the 17th of October, 2011...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Bismillah al-Rahman al-Rahim"
"This is my will. I, Muammar bin Mohammad bin Abdussalam bi Humayd bin Abu Manyar bin Humayd bin Nayil al Fuhsi Gaddafi, do swear that there is no other God but Allah and that Mohammad is God's Prophet, peace be upon him. I pledge that I will die as Muslim.
Should I be killed, I would like to be buried, according to Muslim rituals, in the clothes I was wearing at the time of my death and my body unwashed, in the cemetery of Sirte, next to my family and relatives.
I would like that my family, especially women and children, be treated well after my death. The Libyan people should protect its identity, achievements, history and the honourable image of its ancestors and heroes. The Libyan people should not relinquish the sacrifices of the free and best people.
I call on my supporters to continue the resistance, and fight any foreign aggressor against Libya, today, tomorrow and always.
Let the free people of the world know that we could have bargained over and sold out our cause in return for a personal secure and stable life. We received many offers to this effect but we chose to be at the vanguard of the confrontation as a badge of duty and honor.
Even if we do not win immediately, we will give a lesson to future generations that choosing to protect the nation is an honor and selling it out is the greatest betrayal that history will remember forever despite the attempts of the others to tell you otherwise."
H πολιτική διαθήκη του πρώην ηγέτη της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι που γράφτηκε στις 17 Οκτωβρίου, λίγο πριν συλληφθεί, βασανιστεί και εκτελεστεί.
Είναι μία πολιτική διακήρυξη ενός ηγέτη που προτίμησε να πεθάνει, παρά να παραδώσει την χώρα του.
«Αυτή είναι η διαθήκη μου.
Εγώ ο Muammar bin Mohammad bin Abdussalam bi Humayd bin Abu Manyar bin Humayd bin Nayil al Fuhsi Gaddafi ορκίζομαι ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός του Αλλάχ και ότι ο Mohammad είναι ο προφήτης του θεού, μακάριος να είναι. Υπόσχομαι ότι θα πεθάνω σαν Μουσουλμάνος.
Όταν θα σκοτωθώ θα ήθελα να με θάψουν σύμφωνα με τις μουσουλμανικές παραδόσεις, με τα ρούχα που φόραγα την στιγμή του θανάτου μου και το σώμα μου χωρίς να έχει καθαριστεί, σε νεκροταφείο στη Σύρτη κοντά στην οικογένειά μου και τους συγγενείς.
Θέλω η οικογένειά μου ιδιαίτερα οι γυναίκες και τα παιδιά να τύχουν καλής μεταχείρισης μετά το θάνατό μου.
Ο Λιβυκός λαός πρέπει να προστατέψει την ταυτότητά του, τα επιτεύγματά του, την ιστορία του και τη θαυμαστή εικόνα των προγόνων του και των ηρώων του. Ο λαός της Λιβύης δεν πρέπει να εγκαταλείψει τις θυσίες των ελεύθερων και των καλύτερων ανθρώπων του.
Καλώ όλους τους υποστηρικτές μου να συνεχίσουν την αντίσταση και να πολεμήσουν κάθε ξένο επιτιθέμενο κατά της Λιβύης, σήμερα, αύριο και για πάντα.
Ας γνωρίζουν οι ελεύθεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ότι θα μπορούσαμε να παζαρέψουμε και να πουλήσουμε τον αγώνα μας σε αντάλλαγμα με προσωπική ασφάλεια και μια σταθερή ζωή.
Λάβαμε πολλές προσφορές για αυτό αλλά διαλέξαμε να είμαστε στην εμπροσθοφυλακή του αγώνα και της αντιπαράθεσης θεωρώντας αυτό ως παράσημο του καθήκοντος και της τιμής.
Ακόμη και εάν δεν νικήσουμε αμέσως, θα δώσουμε παράδειγμα για τις επόμενες γενεές ότι επιλέγοντας να προστατεύσουμε τη χώρα είναι τιμή ενώ το ξεπούλημα είναι η μεγαλύτερη προδοσία που η ιστορία θα θυμάται για πάντα παρά τις προσπάθειες άλλων να πείσουν για το αντίθετο».
Μιλούσε καλά Ελληνικά και είχε αρκετούς φίλους Χαϊδαριώτες ενώ συχνά πήγαιναν στην παλιά καφετέρια ASCOT (για όσους τη θυμούνται) που ήταν στο Δάσος Χαϊδαρίου στη γωνία της Λ. Αθηνών με τη σημερινή Ηρώων Πολυτεχνείου (πρώην Βασιλέως Παύλου).
ΑπάντησηΔιαγραφή