Κωνσταντινούπολη... εκεί που ακόμα υπάρχει «Ελληνισμός...»

Με αφορμή την επέτειο από την Άλωση της Πόλης, του κέντρου της πάλαι ποτέ Βυζαντινής αυτοκρατορίας και Ορθοδοξίας, θα ήθελα να εκθέσω εντυπώσεις, γνώμες και προσωπικές ταξιδιωτικές ματιές, ματιές για αυτά που πάντα μας «ανήκουν», που πάντα μας θυμίζουν την παρουσία μας εκεί. Χάρη στην πρωτοβουλία του πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοχάρη Σούλη, είχαμε την ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε εξαήμερη προσκυνηματική εκδρομή με μέλη της ενορίας Αγ. Παρασκευής Χαϊδαρίου στην Κωνσταντινούπολη, διασχίζοντας οδικώς μεγάλο τμήμα της ηπειρωτικής Ελλάδας. Επισκεφθήκαμε αρχικά τον ιερό ναό της Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή, γνωστό για το θαυματουργό του αγίασμα καθώς είδαμε και τους τάφους των κατά σειρά διαδοχής Πατριαρχών, των θεματοφυλάκων της ορθόδοξης παράδοσης και ιστορίας. Στη συνέχεια, μας υποδέχθηκε η αυτού Θεία Παναγιότης κ. κ Βαρθολομαίος, όπου μας αγκάλιασε με ένα υπέροχο και εγκάρδιο καλωσόρισμα, σε ένα πατριαρχικό ναό ασφυκτικά γεμάτο από πιστούς. Σειρά έχει ο ναός της του Θεού Σοφίας, αφήνοντας την εντύπωση της μεγαλοπρέπειας στην αρχή, του ανερμήνευτου στη είσοδο και της συγκίνησης στο τέλος υπενθυμίζοντας μας σιωπηρά τι είχαμε και τι εν τέλει απωλέσαμε. Γνωρίσαμε ένα μεγάλο μέρος της πόλης, επισκεφθήκαμε πλήθος μουσείων όπως τα παλάτια των Σουλτάνων, Τοπκαπί και Ντολμάμπαχτσε, τη Μονή της Χώρας με τα ανεπανάληπτα και μοναδικά της ψηφιδωτά, απολαύσαμε παραδοσιακές γεύσεις, διασχίσαμε το Βόσπορο. Αλλά… αυτό που πραγματικά εντυπώνετε και μένει στο μυαλό όλων είναι η θύμηση μιας παλαιάς δόξας… ενός μεγαλείου ξεχασμένου αλλά μιας πίστης ζωντανής… παντού αποτυπώνεται το ελληνικό βυζαντινό στοιχείο… μια ατμόσφαιρα οικεία και ταυτόχρονα παράξενη… σαν τον αυτόχθονα που κάποτε έγινε ξένος… όμως εκεί ακόμη υπάρχει Ελλάδα, υπάρχει παράδοση… πολύ θα θέλαμε να υπάρχει και επιστροφή.

Νικόλαος Μασουράκης, Φοιτητής Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης ΕΚΠΑ, Πρωτοψάλτης Ι. Ν Κοιμήσεως Θεοτόκου Χαϊδαρίου.