Τίτλοι τέλους στον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό !

Εδώ δε μπορούν να συνυπάρξουν δυο παικταράδες σε μια ομάδα και θα συνυπάρξει μισή ντουζίνα παραγόντων που ο καθένας κουβαλάει τις ιδιαιτερότητές του;

Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ο κανόνας.
Είναι αδύνατο να συνυπάρξουν κάτω από την ίδια στέγη προσωπικότητες αυτού του βεληνεκούς.
Το βλέπουμε έντονα αυτές τις μέρες στον Παναθηναϊκό, αλλά εκτός από τον αθλητισμό, το ίδιο συμβαίνει και στην πολιτική και στην Εκκλησία και στις επιχειρήσεις…
Το βλέπουμε όμως καθημερινά και στις δραστηριότητες των πιο απλών ανθρώπων που έχουν ανάμειξη στα κοινά.
Από την ομάδα της γειτονιάς, τους πολιτιστικούς συλλόγους, τις εκκλησιαστικές επιτροπές, ως τα Δημοτικά συμβούλια.
Παντού κυριαρχεί το Εγώ και ποτέ το εμείς !
Δυο σπουδαίοι άνθρωποι μπορεί να μεγαλουργήσουν σε οποιονδήποτε τομέα μόνοι τους, αναλώνονται στην εσωστρέφεια και τη μιζέρια όταν προσπαθούν κάτι από κοινού.
Έτσι, δεν με εκπλήσσουν οι «πολυμετοχικοί» με τα καμώματά τους και το δημόσιο ξεκατίνιασμα το τελευταίο διάστημα.
Άλλωστε, όποιος μπορούσε να δει βαθύτερα και δε στεκόταν στα εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα των κατευθυνόμενων αθλητικών εφημερίδων, έβλεπε ξεκάθαρα πως η κρίση υπέβοσκε από την πρώτη μέρα.
Και κάτι ακόμα που το έχω ξαναπεί,
Ποιος πολυμετοχικός, ποια δυναμική και ποιες επιρροές, από τη στιγμή που δεν κατέστη δυνατόν να επιβάλλουν την κατασκευή του γηπέδου σε ένα καταρρέων γαλαζοπράσινο πολιτικό σύστημα…