Η ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στη χθεσινή εκδήλωση κοπής Βασιλόπιτας της Γραμματείας Γυναικείων Θεμάτων της Ν.Δ. στο CARAVEL

Αγωνίστριες της Νέας Δημοκρατίας, φίλες και φίλοι

Είναι μεγάλη η χαρά που βρίσκομαι σήμερα μαζί σας, με τις γυναίκες της Νέας Δημοκρατίας, μια αληθινή πηγή δυναμισμού για το Κόμμα μας. Μια ανεξάντλητη πηγή στελεχών, μια αληθινά πηγή κουράγιου για την αναγέννηση της παράταξής μας…

Φίλες και φίλοι,

Το Κόμμα μας, η Νέα Δημοκρατία, πριν από τέσσερις μήνες υπέστη μια βαριά εκλογική ήττα. Στους δύο μήνες που ακολούθησαν τολμήσαμε άνοιγμα στη βάση, για την εκλογή νέου Προέδρου. Και καταφέραμε να μετατρέψουμε την κρίση σε αφετηρία ανάκαμψης.
Η συμμετοχή της κοινωνίας ξεπέρασε κάθε προσδοκία.
Γράψαμε εκατοντάδες χιλιάδες νέα μέλη.
Αυτή τη στιγμή έχουμε περισσότερα εγγεγραμμένα μέλη απ’ όσα είχαμε ποτέ.
Παρά την πρόσφατη ήττα μας, έχουμε περισσότερα εγγεγραμμένα μέλη, απ’ ότι έχει σήμερα - ή είχε ποτέ - οποιοδήποτε ελληνικό κόμμα…
Το να περιμένουν ώρες στην ουρά οκτακόσιες χιλιάδες συμπολίτες μας, για να γραφτούν σε ένα κόμμα που είχε μόλις χάσει στις εκλογές, και για να συμμετάσχουν στη εκλογή νέου Προέδρου, σημαίνει ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας ελπίζει σε μας, περιμένει από μας, ασπάζεται τις ιδέες μας, συμμερίζεται τις αρχές μας. Απαιτεί από μας να ανασυνταχθούμε γρήγορα και, ξεπερνώντας το σύνδρομο της ήττας, να μπούμε ξανά σε τροχιά εξουσίας. Ώστε να επανέλθουμε δυναμικά στην διακυβέρνηση της χώρας.
Αυτή την απαίτηση θα την σεβαστούμε.
Αυτή την Ελπίδα δεν θα την διαψεύσουμε
Θα ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και τις αδυναμίες του παρελθόντος.
Θα γίνουμε πολύ σύντομα, η μεγάλη, η πολύ Μεγάλη Κεντροδεξιά παράταξη.
Και θα πάρουμε τις τύχες της χώρας στα χέρια μας.

Φίλες και φίλοι,

Ζούμε το χειρότερο χειμώνα της τελευταίας 35ετίας.
Φταίει η διεθνής κρίση, φταίνε και λάθη και παραλήψεις της δικής μας διακυβέρνησης, φταίει και η σημερινή κυβερνητική απραξία, η έλλειψη σχεδίου, η διάψευση προσδοκιών που καλλιέργησε το ΠΑΣΟΚ, η αθέτηση των υποσχέσεων που έδωσε προεκλογικά, αλλά και η αβουλία, η απραξία και η σύγχυση που επέδειξε μετεκλογικά.
Φταίνε όλα αυτά, αλλά, το βαθύτερο αίτιο των σημερινών αδιεξόδων, είναι ότι έφτασε στα όριά του αυτό που ονομάστηκε «Μεταπολίτευση».
* Ένα ολόκληρο μοντέλο ανάπτυξης, το οποίο στηρίχθηκε σε αναδιανομή δανεικών, σε χρηματοδότηση σπατάλης, σε διεύρυνση των υποδομών με ταυτόχρονη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης της χώρας, σε επέκταση του δημοσίου σε βάρος του ιδιωτικού τομέα, σε υποκατάσταση της επιχειρηματικότητας από τη τυφλή κερδοσκοπία, όλα αυτά υποθήκευσαν το μέλλον της χώρας. Δανειζόμαστε συνεχώς από τα παιδιά μας. Κι όταν ξέσπασε η διεθνής κρίση, αυτό το μοντέλο του συνεχούς δανεισμού χρεοκόπησε.
* Αντίστοιχα χρεοκόπησε κι ένα μοντέλο πολιτικής διαχείρισης που αναδιένεμε συνεχώς πελατειακές σχέσεις του κράτους με την κοινωνία και των κομμάτων με το κράτος. Δημιουργούσε όλο και περισσότερες προσδοκίες, όλο και περισσότερες υποχρεώσεις, κι ύστερα δεσμευόταν και χρεωνόταν όλο και περισσότερο για να τις ικανοποιήσει. Αναδιένειμε δανεικά, αναδιένειμε κοινοτικά κονδύλια, αναδιένειμε επιρροή κομματικών φέουδων και εξωθεσμικών κέντρων.
Και τελικά, το πολιτικό σύστημα βρέθηκε, ανήμπορο να ικανοποιήσει τις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει, ανήμπορο να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει, ανήμπορο να αλλάξει πορεία, να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στους πολίτες.
Χρεοκόπησε, ακόμα κι ένα σύστημα αξιών, που υποβίβαζε τον πολίτη σε απλό καταναλωτή, υποβίβαζε τους νέους σε «απασχολήσιμους», το περιβάλλον σε αντικείμενο κερδοσκοπίας, την Παιδεία σε ρηχή εκπαίδευση, την ψυχαγωγία σε φτηνή διασκέδαση, την πνευματικότητα σε «εξυπνακισμό», τη δημιουργία πλούτου σε νεοπλουτίστικη επίδειξη, την εργασία σε αγγαρεία, την επιχειρηματικότητα σε κερδοσκοπία, την Ελευθερία σε ελευθεριότητα.
Το ίδιο ακριβώς σύστημα αξιών μετέτρεψε τη θηλυκότητα σε «εμπόρευμα» και τη μητρότητα σε «πάρεργο».
Αυτή τη χρεοκοπία στο πεδίο της ιδεών τη βιώνουν όλοι οι πολίτες. Τη βιώνουν, όμως, περισσότερο οι γυναίκες. Γιατί αυτές ζουν καθημερινά τα μεγάλα διλήμματα ανάμεσα στο ρόλο της μάνας και στις υποχρεώσεις της σταδιοδρομίας. Αυτές ζουν καθημερινά τα μεγάλα διλήμματα που δημιουργούν τα νέα αισθητικά και καταναλωτικά πρότυπα. Αυτές βλέπουν τις μεγάλες δυνατότητές τους να ξοδεύονται, να χάνονται, να μένουν αναξιοποίητες - και τις ανάγκες τους να πολλαπλασιάζονται συνεχώς. Αυτές βλέπουν το χρόνο τους να κομματιάζεται, τους διαφορετικούς ρόλους που πρέπει να παίξουν, να συγκρούονται μεταξύ τους. Αυτές έχουν τα μεγαλύτερα αναπάντητα ερωτηματικά, για το πώς θα φερθούν στα παιδιά τους, πως θα παίξουν τον αδιαμφισβήτητο κεντρικό ρόλο τους μέσα στην οικογένειά τους, πως θα φερθούν στο σύντροφό τους, πώς θα φερθούν στο εργασιακό περιβάλλον τους, πως θα κατανείμουν το χρόνο τους.
Όλοι δοκιμάζονται από την κρίση αξιών που βιώνουμε σήμερα. Περισσότερο, όμως, δοκιμάζονται οι γυναίκες.

Από την άλλη πλευρά, η κρίση των αξιών είχε και την πολιτική της διάσταση: Το 1974, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκατέστησε ισονομία στην Ελλάδα και ισορροπία στο χώρο των ιδεών, ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά. Με την πάροδο του χρόνου αυτή η ισορροπία διαταράχθηκε. Ανατράπηκε ξανά. Αλλά αυτή τη φορά σε βάρος εκείνων που δεν δηλώνουν Αριστεροί.
Μια ψευτοπροοδευτική αντίληψη επικράτησε παντού: Διακήρυξε ότι κατέχει το μονοπώλιο του «σωστού» και του «λάθους», το μονοπώλιο του «ωραίου» και του «άσχημου», του «ηθικού» και του «ανήθικου», της ειλικρίνειας και την υποκρισίας, της «προόδου» και του «αναχρονισμού».
Όσοι δεν συμφωνούν με αυτά τα ψευτοπροοδευτικά στερεότυπα, στερεότυπα που έχουν παραμεριστεί παντού αλλού στον κόσμο - αλλά παραμένουν ακόμα ισχυρά στην Ελλάδα - υποχρεώνονται να κρύβουν τις απόψεις τους, να τις «στρογγυλεύουν», να λένε με περιφράσεις αυτά που παντού αλλού λέγονται απερίφραστα και κερδίζουν τις κοινωνίες.

Φίλες και φίλοι.

Η επικράτηση της ψευτο-προοδευτικότητας καταπίεσε όλους τους Έλληνες. Αλλά περισσότερο καταπίεσε τις γυναίκες.
Τα προτάγματα της ψευτο-προοδευτικότητας άσκησαν ιδεολογική τρομοκρατία σε όλους τους Έλληνες. Ακόμα και μεγάλες φυσιογνωμίες του πνεύματος που προέρχονται από το χώρο της Αριστεράς δεν γλίτωσαν από τα απαξιωτικά πυρά τους. Όπως ο Μίκης Θοδωράκης…
Αλλά εμείς, η μεγάλη Κεντροδεξιά παράταξη, νιώσαμε το μεγαλύτερο βάρος αυτής της ιδεολογικής τρομοκρατίας από πολιτική άποψη. Εμάς αφόπλισαν από το ιδεολογικό μας οπλοστάσιο. Σε μας επέβαλαν ενοχικά πλέγματα και αυτολογοκρισία.
Από κοινωνική άποψη όλοι οι Έλληνες ένιωσαν την πίεση της ψευτο-προοδευτικότητας. Αλλά οι γυναίκες την ένιωσαν περισσότερο.
Κι έτσι, μιλώντας σήμερα στις γυναίκες της Νέας Δημοκρατίας, είμαι βέβαιος ότι απευθύνομαι σε εκείνο το ακροατήριο που περισσότερο απ’ οποιονδήποτε άλλο μπορεί να καταλάβει το απλό μήνυμα που δίνουμε σήμερα.
Ένα μήνυμα που συνοψίζεται σε δύο λέξεις: Φτάνει πια!

Το σύστημα της Μεταπολίτευσης εδραίωσε τη Δημοκρατία, εξασφάλισε κοινοβουλευτική σταθερότητα χωρίς προηγούμενο, αλλά σταδιακά μεταλλάχθηκε κι οδήγησε σε αξεπέραστα αδιέξοδα. Αυτά τα αδιέξοδα βιώνουμε σήμερα σε όλους τους τομείς. Κι ήλθε η ώρα για μια νέα Μεταπολίτευση!
Η Νέα Δημοκρατία πρωτοστάτησε στη Μεταπολίτευση του 1974.
Η Νέα Δημοκρατία θα πρωτοστατήσει και στη νέα Μεταπολίτευση.
Ένας στόχος μεγάλος, γιατί μόνο μεγάλοι στόχοι μπορούν να ξαναφέρουν στο επίκεντρο την Πολιτική. Και μόνο μεγάλοι στόχοι ταιριάζουν στην Ιστορία μας και μπορούν να ανασυγκροτήσουν την Παράταξή μας.
Ένας στόχος που αγκαλιάζει όλους τους Έλληνες, αλλά μπορεί σήμερα να προχωρήσει με πρωταγωνιστή την Νέα Δημοκρατία και να δημιουργήσει τη Μεγάλη Κεντροδεξιά, ένα πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα. Που δεν φιλοδοξεί μόνο να επιστρέψει ξανά στη διακυβέρνηση. Φιλοδοξεί να αλλάξει την Ελλάδα.

Ένας τέτοιος στόχος όμως απαιτεί μια νέα Νέα Δημοκρατία!
Γιατί προκειμένου να αλλάξουμε τους άλλους, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε τους εαυτούς μας.
Το κλίμα μέσα στη Νέα Δημοκρατία άλλαξε. Ήδη αλλάζει και το κόμμα μας. Προχωράμε στην ανασυγκρότησή μας. Με το 8ο Τακτικό Συνέδριο Θέσεων και Αρχών που εξαγγείλαμε προχθές, θα κάνουμε και το επόμενο βήμα: Θα προχωρήσουμε στην αναγέννηση της Παράταξής μας:
-- Πολιτικά και ιδεολογικά με άξονα τον Κοινωνικό Φιλελευθερισμό. Που αποτελεί σήμερα τη σημαία όλων των επιτυχημένων Κεντροδεξιών Κομμάτων που κυριαρχούν σε όλη την Ευρώπη.
-- Και οργανωτικά, χτίζοντας ένα κόμμα, αληθινά ανοικτό στην κοινωνία, αληθινά δημοκρατικό, λειτουργικό, με ευθύνη στα όργανά του, με λογοδοσία από τα στελέχη του, με αξιοκρατία στην ανάδειξή τους.
Ήδη εκλέξαμε τον Πρόεδρο του Κόμματος από την Κοινωνία.
Προχωράμε επίσης στην εκλογή Προέδρου της ΟΝΝΕΔ από τη βάση.
Προχωράμε ακόμα στην ανασυγκρότηση και ενεργοποίηση όλων των οργάνων του κόμματος.
Και ασκούμε πλέον ένα νέο αντιπολιτευτικό ρόλο.
Διατυπώνουμε υπεύθυνο πολιτικό λόγο. Προκαλούμε την κυβέρνηση να κάνει το καλύτερο για τον τόπο. Τη στηρίζουμε όταν το αποτολμά. Την αποτρέπουμε από το να κάνει σφάλματα. Την ταρακουνάμε όταν δείχνει αβουλία ή απραξία. Της εναντιωνόμαστε και της ασκούμε πολεμική όταν κάνει λάθη κι επιμένει σε επιζήμιες πολιτικές.
Αυτή η Αντιπολίτευση που ασκούμε δεν είναι «άνευρη συναίνεση», όπως βιάστηκαν να πουν κάποιοι. Ούτε ανεύθυνη καταστροφολογία, όπως εισηγήθηκαν κάποιοι άλλοι. Είναι αντιπολίτευση ευθύνης!
Αντιπολίτευση που αναδεικνύει τη δική μας ατζέντα στην κοινωνία. Και μας επιβάλλει να βαράμε βαριά καμπάνα προειδοποίησης, όταν η κυβέρνηση χάνει τον έλεγχο και την βηματισμό της.
Αποκαλύπτει ότι εμείς έχουμε πρόγραμμα, έχουμε σχέδιο, δείχνει τις διαφορές μας με το ΠΑΣΟΚ.
Και πείθει σταδιακά ότι εμείς μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά.
Και θα κάνουμε τη διαφορά!
Η Οικονομία είναι το κεντρικό και πιο δραματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα σήμερα. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη χώρα να καταρρεύσει για να έλθουμε εμείς να κυβερνήσουμε ανάμεσα σε ερείπια. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη Οικονομία να χρεοκοπήσει, για να έλθουμε εμείς να διαχειριστούμε ένα πτωχευμένο κράτος με τα χέρια δεμένα.
Μπορεί η Ελλάδα ακόμα να αποφύγει την πτώχευση. Έχει μεγάλους αδρανείς πόρους και τεράστιο απόθεμα αναξιοποίητων συγκριτικών πλεονεκτημάτων. Χρειαζόμαστε, όμως, άλλο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης και άλλο μοντέλο δημοκρατίας.
* Στην Οικονομία χρειαζόμαστε περισσότερη ανταγωνιστικότητα, εξυγίανση των αγορών, καταπολέμηση των στρεβλώσεων, απελευθέρωση της δημιουργικότητας της μεσαίας τάξης, αποκατάσταση της αξιοπιστίας της ελληνικής οικονομίας στις διεθνείς αγορές, προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων κι άμεση αναζωογόνηση της οικονομικής δραστηριότητας.
Και δύο ακόμα πράγματα: από-ενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας.
Κι άμεση καταπολέμηση της ανεργίας.
Με προτεραιότητα την ανεργία των νέων και των γυναικών.
* Στην Πολιτική χρειαζόμαστε να γίνεται σεβαστή η κοινωνική πλειοψηφία, όχι να μπαίνει στο περιθώριο από εξω-θεσμικά κέντρα και αλαζονικές συντεχνίες. Χρειαζόμαστε ακόμα Διοικητική αναδιοργάνωση που περιορίζει τους θύλακες διαφθοράς, δεν τους ενισχύει. Και φέρνει τον Πολίτη πιο κοντά στη λήψη των αποφάσεων, δεν τον υποτάσσει σε μια ανεξέλεγκτη γραφειοκρατία. Χρειαζόμαστε, τελικά, ένα κράτος αποτελεσματικό, επιτελικό και αξιόπιστο.
* Στο χώρο των ιδεών, πρέπει να επαναφέρουμε πρότυπα και αρχές Αξιοπρέπειας και Αξιοκρατίας: Στις προσωπικές σχέσεις, στην πολιτική ζωή, στην κοινωνία – παντού! Πρότυπα και αρχές Αλληλεγγύης. Πρότυπα και αξίες, που σέβονται την προσωπικότητα, σέβονται τη γυναίκα, σέβονται το Περιβάλλον, σέβονται τα παιδιά μας και τον κόσμο στον οποίο τα φέρνουμε.

Κάποιοι διακηρύσσουν ότι η Οικογένεια είναι πλέον αναχρονισμός.
Εμείς διαφωνούμε. Η κοινωνία εξελίσσεται. Μαζί της εξελίσσεται και ο θεσμός της Οικογένειας. Εξελίσσεται, δεν καταργείται, ούτε «μαραζώνει»…
Δεν είναι συντηρητισμός η Οικογένεια! Κι όσοι δεν το πιστεύουν, ας ρωτήσουν τους καλύτερους εκπροσώπους του αύριο, ας ρωτήσουν τα παιδιά, αν επιθυμούν μια υγιή οικογένεια… Αν υπάρχει τίποτε που τους δίνει μεγαλύτερη ασφάλεια από την ισορροπημένη οικογενειακή ζωή. Αν υπάρχει καλύτερος τρόπος να μεγαλώσουν τα παιδιά…
Ξέρουμε, βέβαια, ότι στις μέρες μας οι σχέσεις είναι δύσκολες. Οι οικογένειες συχνά αποτυγχάνουν. Αλλά παραμένει η ανάγκη και το πρότυπο…
Η οικογένεια παραμένει πυρήνας κοινωνικότητας. Και κίνητρο για νέα ευκαιρία, νέα προσπάθεια, για δημιουργία νέων σχέσεων και νέων οικογενειών.
Που την έχουν ανάγκη τα παιδιά, πάνω απ’ όλους…
Θέλουμε να επαναφέρουμε την Οικογένεια στο επίκεντρο της κοινωνικής ζωής.
Όχι γιατί έπαψε ποτέ να είναι, αλλά γιατί κάποιοι προσπαθούν να την περιθωριοποιήσουν.
Οραματιζόμαστε, λοιπόν, την κοινωνία του αύριο, και την οικογένεια του αύριο. Η οποία δεν θα είναι ίδια, ασφαλώς, με την οικογένεια του χθες. Αλλά θα εξακολουθεί να είναι εστία αγάπης, στοργής, αλληλεγγύης, θαλπωρής, κίνητρο δημιουργικότητας για τα ενήλικα μέλη της και πηγή ψυχολογικής ασφάλειας για όλους.
Και η γυναίκα θα έχει κεντρικό ρόλο στην οικογένεια.
Όχι γιατί έπαψε ποτέ να έχει. Αλλά γιατί κάποιοι προσπαθούν να περιθωριοποιήσουν το ρόλο αυτό.
Όχι για να «απελευθερώσουν», τάχα, τη γυναίκα από τα δεσμά της οικογένειας. Αλλά για να διαλύσουν την οικογένεια.
Θέλουμε τη γυναίκα να συμμετέχει στην παραγωγή και στην κοινωνία.
Δεν τη θέλουμε «αρχόντισσα μέσα σε φυλακή».
Θέλουμε να τη βοηθήσουμε να παίξει ισότιμο ρόλο στην κοινωνία και πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικογένεια.
Αυτό είναι εφικτό.
Με τον άνδρα συμπαραστάτη της, όχι ανταγωνιστή της.
Αληθινό σύντροφο, όχι «δυνάστη» της. Ούτε αντίπαλό της…
Αυτό είναι κεντρικό σημείο της κοινωνίας που οραματιζόμαστε, της κοινωνίας που θα προκύψει με τη νέα Μεταπολίτευση.
Μαζί θα δημιουργήσουμε τη νέα ατζέντα. Δεν θα σας επαναλάβω όσα ήδη κατακτήσαμε στα πέντε χρόνια διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Ούτε θα σας παραθέσω τους στόχους σας. Εσείς τους γνωρίζετε καλύτερα…
Θα σας πω μόνο ότι το αίτημά σας για υπουργείο Οικογένειας είναι αληθινά επαναστατικό. Σίγουρα, πάντως, χρειαζόμαστε νέους θεσμούς: μια αλυσίδα από θεσμούς που αναδεικνύουν τα πραγματικά προβλήματα της σύγχρονης οικογένειας. Που βοηθούν την κοινωνία να τα λύσει κατά προτεραιότητα. Που βοηθούν τη γυναίκα να κάνει σταδιοδρομία χωρίς να παραμελήσει τα παιδιά της. Και να διατηρήσει τον κυρίαρχο ρόλο της στο σπίτι, χωρίς να χάσει ευκαιρίες να δείξει την αξία της στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο.
Και γι’ αυτό το λόγο δημιουργήσαμε ήδη ένα Παρατηρητήριο Οικογενειακού Προϋπολογισμού, που θα αναδείξει τα προβλήματα και θα κωδικοποιήσει εφικτές και άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις στα ζητήματα της Οικογένειας.
Που θα γίνουν οι αντιπολιτευτικές προτάσεις μας στο άμεσο μέλλον.
Και η κυβερνητική πολιτική μας όταν αναλάβουμε τη διακυβέρνηση της χώρας.
Κακά τα ψέματα:
Μια σύγχρονη κοινωνία δεν μπορεί να προχωρήσει αφήνοντας αναξιοποίητη την προσφορά και τα ταλέντα του μισού πληθυσμού της – δηλαδή των γυναικών.
Αλλά και δεν αντέχει να πάει ούτε ένα βήμα, χωρίς να σεβαστεί και να θωρακίσει το ρόλο της μάνας.
Όποια κοινωνία λύσει αυτό το πρόβλημα θα πάει μπροστά.
Όποια κοινωνία δεν λύσει αυτό το πρόβλημα δεν έχει μέλλον, ούτε τύχη.
Κι όποιο κόμμα αναδείξει αυτό το πρόβλημα στην κορυφή της ατζέντας του, θα κερδίσει την κοινωνία με το μέρος του.
Όχι κάτω από τις αγκυλώσεις των ψευτο-προοδευτικών στερεότυπων του παρελθόντος. Αλλά με τα μάτια στραμμένα στις ανάγκες του μέλλοντος.
Γι’ αυτό και σας είπα στην αρχή, ότι είστε η μεγάλη πηγή δύναμης για τη Νέα Δημοκρατία. Δεν το είπα μόνο αναγνωρίζοντας το ρόλο σας μέχρι σήμερα, που είναι αναμφισβήτητος. Δεν το είπα για να σας κολακεύσω. Το είπα γιατί εσείς θα μας βοηθήσετε να φτιάξουμε τη κοινωνική ατζέντα της νέας Μεταπολίτευσης.
Γι’ αυτό και θα συμμετάσχετε ενεργά στο Συνέδριο και σε όλες τις προσυνεδριακές διαδικασίες. Θέλουμε τη γυναικεία παρουσία να είναι έντονη στο Συνέδριο. Τη γυναικεία προβληματική καθοριστική. Την ανάδειξη γυναικών στα όργανα τη νιώθουμε ως πραγματική ανάγκη, όχι ως υποχρέωση που μας την επιβάλλουν οι «ποσοστώσεις».
Θέλουμε τις ιδέες σας, θέλουμε τις προτάσεις σας, θέλουμε τη συμμετοχή σας σε όλη την κλίμακα των οργάνων και σε όλα τα μεγάλα ζητήματα που θα θέσει το Συνέδριο. Θέλουμε να βάλετε τη σφραγίδα σας.
Εσείς θα μας βοηθήσετε να αναδείξουμε τη γυναίκα στον επίκεντρο της κοινωνίας, εντός κι εκτός οικογένειας. Εσείς θα μας βοηθήσετε να ξανά-στήσουμε την οικογένεια στα πόδια της. Εσείς θα μας βοηθήσετε να εκφράσουμε όλες τις γυναίκες, που δεν είναι «διακοσμητικά στοιχεία», δεν είναι απλά «γρανάζια», είναι οι μεγάλες αλλά αφανείς πρωταγωνίστριες της κοινωνίας.
Να τις αναγνωρίσουμε και να τις ενισχύσουμε ως πρωταγωνίστριες.
Ώστε να πάψουν να είναι αφανείς.

Αγωνίστριες της Νέας Δημοκρατίας,

Η πορεία που άρχισε είναι δύσκολη. Και θα αποδειχθεί κρίσιμη. Με τη βοήθειά σας, θα αποδειχθεί και νικηφόρα.
Αν εμείς, η Νέα Δημοκρατία, ξαναγίνουμε η Ελπίδα της Ελλάδας, αυτό θα συμβεί διότι εσείς οι γυναίκες θα αναδειχθείτε η Ελπίδα της νέας Νέας Δημοκρατίας.
Σας χρειαζόμαστε με όλο και μεγαλύτερη επιρροή στη διαμόρφωση της πολιτικής μας.
Χρειαζόμαστε τη ματιά σας, την ιδιαίτερη οπτική σας, τη συμμετοχή σας, την κριτική και το δυναμισμό σας.
Αλλά πάνω απ’ όλα, σας χρειαζόμαστε στην πρώτη γραμμή.
Και με κεντρικό ρόλο στα όργανα.
Αυτό δεν είναι απλώς επιλογή δική μου.
Είναι ανάγκη για το κόμμα μας. Είναι ζωτική ανάγκη για την κοινωνία.

Εύχομαι καλή χρονιά,
καλή δύναμη,
υγεία και ευτυχία σε όλες και όλους
και επιτυχία στο έργο μας.
Σας ευχαριστώ πολύ.