Τον έλεγαν γραφικό... όπως κάθε δυσάρεστη φωνή... τώρα τι έχουν να πουν;

Του Πέτρου Τατούλη
.
Και στο Βάθος...δακτυλίδι;

Υπάρχουν κάποια ύποπτα στερεότυπα, τα οποία επανέρχονται στο δημόσιο διάλογο που αφορά την επόμενη ημέρα στην Νέα Δημοκρατία και που δυστυχώς γεννούν την ανησυχία ότι το μήνυμα για ακόμη μια φορά δεν ελήφθη.

Εμμονή πρώτη: η ταχύτατη εκλογή νέου προέδρου υπηρετεί τη λαϊκή επιθυμία που θέλει τη Νέα Δημοκρατία να ανταποκρίνεται άμεσα στον νέο της θεσμικό ρόλο, αυτόν της αντιπολίτευσης !

Εμμονή δεύτερη: σεβασμός στο Καταστατικό, το οποίο, όπως συνηθίζεται να λέγεται είναι το Ευαγγέλιο του κόμματος !

Δύο πολύ απλές και λογικές παρατηρήσεις.
Η Νέα Δημοκρατία, όπως ευρέως πλέον διατυπώνεται και από πολλά στελέχη της (ετεροχρονισμένα, άσκοπα και ιδιοτελώς βέβαια πλέον), παρέδωσε τη χώρα στην ακυβερνησία αρκετούς μήνες (για να μην πω χρόνια) προτού καταρρεύσει και παραδώσει άρον - άρον την εξουσία. Συνεπώς, μπορεί να αφήσει τον τόπο να περιμένει για λίγο προκειμένου να μετεξελιχθεί και να αποδειχθεί μια χρήσιμη αντιπολίτευση. Ειδάλλως, θα αποδειχθεί τόσο «χρήσιμη» ως αντιπολίτευση όσο «χρήσιμη» αποδείχτηκε ως κυβέρνηση !

Όσο για τη δεύτερη εμμονή, όσοι τώρα με ευλάβεια εμμένουν στις διατάξεις του καταστατικού, ας θυμηθούν πόσες φορές τα τελευταία χρόνια ο κ. Καραμανλής, με την ανοχή των γραμματέων του κόμματος και των κορυφαίων υπουργών του καταστρατήγησε τη θεμελιωδέστερη καταστατική διάταξη που ορίζει ως βασική αρχή της παράταξης την αξιοκρατία και τη δημοκρατία (άρθρο 2).

Υπάρχει θέση και είναι ξεκάθαρη.

Μεταβατικός πρόεδρος θα οριστεί λόγω θεσμικής θέσης ο κ. Σιούφας και στη συνέχεια η Νέα Δημοκρατία θα οδηγηθεί σε ένα εφ’ όλης συζήτησης συνέδριο και εκλογή προέδρου από μια εμπλουτισμένη από εγγραφή νέων μελών βάση. Εκεί ας ξαναθυμηθούμε τα περί αξιοκρατίας και ας συζητήσουμε σοβαρότατα την προσωπική διαδρομή και την πολιτική παρακαταθήκη των διαφόρων προαλειφόμενων για την αρχηγία. Είμαι βέβαιος ότι εκεί πολλοί θα σιωπήσουν, όπως σιώπησαν και τα χρόνια της κατρακύλας…
Οι όψιμοι εγγυητές της ενότητας...
Θυμούμαι πολύ καλά τον κ. Μειμαράκη στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, ακριβώς πριν από έναν χρόνο. Με τη δική μου παρέμβαση, χωρίς ιδιοτέλεια και κακές προθέσεις, διακυβεύοντας την θέση μου, επιχείρησα να μιλήσω ανοικτά για τα προβλήματα που όλοι μας εν κρυπτώ συζητούσαμε: για το στίγμα της διαφθοράς και των σκανδάλων που για πρώτη φορά μας κολλούσε, για την τρομακτική υστέρηση στις μεταρρυθμίσεις, για την ανυπαρξία πολιτικής πλατφόρμας που θα έδινε την απαραίτητη θεωρητική βάση στις αλλαγές που θα δρομολογούσαμε. Λίγα λεπτά μετά, ο υπουργός άμυνας τότε, κ. Μειμαράκης έπαιρνε τον λόγο υποτίθεται για να με βάλει στη θέση μου. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, όλα πήγαιναν καλά, η οικονομία μας δεν είχε να φοβάται τίποτε, τα σκάνδαλα ήταν συνωμοσίες κάποιου αόρατου χεριού και οι δικές μου προθέσεις σκοτεινές και ανέντιμες. Να υπενθυμίσω για να ολοκληρωθεί το κάδρο ότι ο κ. Μειμαράκης είχε λίγο πριν την κεντρική επιτροπή καταφερθεί ενάντια στον πανίσχυρο τότε κ. Ρουσόπουλο, αλλά γρήγορα επανήλθε στην τάξη μετά από μια σύντομη συνάντηση με τον κ. Καραμανλή. Και προφανώς αντιλαμβάνομαι ότι η «απάντησή» του σε εμένα ήθελε απλώς να χαϊδέψει αυτιά που ενόχλησα και προφανώς να ζητήσει και έμπρακτα συγνώμη για το θράσος του να διαπιστώσει κακώς κείμενα… Ανθρώπινο. Πρέπει ωστόσο σήμερα όλοι να αντιληφθούμε, όσοι δεν κερδίσαμε ποτέ τίποτε παραπάνω από την παράταξη από όσα αφειδώς της προσφέραμε ότι εκείνοι που αποτέλεσαν μέρος του προβλήματος και έσυραν την Νέα Δημοκρατία σε αυτόν τον εκλογικό διασυρμό, δεν μπορούν να επαίρονται ως εγγυητές της ενότητας της. Χειροκροτητές και τυχοδιώκτες μπορεί να είναι πρόσκαιρα ευχάριστοι, δεν είναι όμως καθόλου χρήσιμοι….
Το πρόβλημα δεν είναι ένας ακόμη "Μεσσίας"...
Το κρίσιμο πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι η πολιτική εκπνοή του απερχόμενου προέδρου της ούτε η ταχύτατη εξεύρεση νέου. Το ζήτημα είναι βαθιά ιδεολογικό και πολιτικό. Αν κάνουμε για πολλοστή φορά το λάθος να αναζητήσουμε τη σωτηρία σε δήθεν μεσσίες, θα ανακαλύψουμε ότι το πηγάδι έχει κι άλλο βαθύτερο πάτο. Το ζήτημα μπορεί να λυθεί με τον διορισμό ενός προσωρινού, μεταβατικού προέδρου, ο οποίος θεσμικά δικαιολογείται να είναι ο κ. Σιούφας. Κατόπιν, θα οριστούν ανοικτές, νέες διαδικασίες για ένα συνέδριο εφ’ όλης της ύλης, με συγκεκριμένη, διευρυμένη ατζέντα και ευρεία ουσιαστική συμμετοχή. Άλλωστε, το ζητούμενο δεν είναι η αναζήτηση εξόδου από την κρίση, αλλά η αντιμετώπιση της κρίσης. Η πρώτη προσέγγιση είναι ρηχή και ευνοεί τους τυχοδιώκτες, η δεύτερη είναι πιο επίπονη, αλλά κομίζει μακροχρόνια οφέλη….
Ο Καραμανλής δεν είναι εγγγυητής της συνοχής και της προόδου
Ο πρωτεργάτης της ήττας κ. Κώστας Καραμανλής δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να δρομολογήσει την επιτυχή μετεξέλιξη της παράταξης.

Παραιτηθείς ων, ο κ. Καραμανλής πρέπει να παραχωρήσει τη θέση του στη Βουλή κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης στον κ. Σιούφα, ο οποίος θα ενεργεί ως προσωρινά προεδρεύων του κόμματος.

Σ’ ένα δεύτερο επίπεδο, ο κ. Καραμανλής οφείλει να απέχει πλήρως της διαδικασίας του συνεδρίου προκειμένου από την πρώτη στιγμή να νοηματοδοτηθεί η νέα ιδεολογική πλατφόρμα της παράταξης που θα δώσει την απαραίτητη συνοχή στην πολιτική μας πρόταση για το μέλλον.

Ο κ. Σιούφας θα πρέπει να οριστεί ως προεδρεύων της οργανωτικής επιτροπής του Συνεδρίου για να διασφαλιστεί η ελεύθερη, ανοιχτή και προοδευτική του περάτωση.
Εκ βαθέων Νο2
Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό δεν μου έκανε καρδιά να ανοίξω τον υπολογιστή. Και εννοώ τις ελληνικές σελίδες. Η στασιμότητα και η σαφής έλλειψη ελπίδας και νέας προοπτικής είχαν αγγίξει και έναν χώρο σαν το διαδίκτυο που συνήθως σφίζει από ζωή και φρασκάδα. Από την άλλη πλευρά, ένιωθα σε μεγάλο βαθμό ότι ό,τι ήταν να πω, το είπα. Σε όλους τους τόνους. Σε όλες τις κατευθύνσεις. Και έτσι ανέμενα. Περίμενα στην ουσία την απάντηση των πολιτών. Τη στάση τους απέναντι στην κατρακύλα. Κι αυτό διότι οι πολιτικές εξελίξεις είχαν επιβεβαιώσει όσα είχα προβλέψει χωρίς ιδιοτέλεια και με ίδιον ρίσκο, έγκαιρα, σε ανύποπτους χρόνους, όταν τίποτε δεν προμήνυε τη θύελλα που θα ακολουθούσε. Και η απάντηση δόθηκε. Το αποτέλεσμα ήταν δίκαιο. Υπάρχουν δυνάμεις της κοινωνίας που έχουν απελευθερωθεί πλέον από το κομματικό παίγνιο. Υπάρχουν προοδευτικές δυνάμεις σε αυτόν τον τόπο.

Κάπως έτσι, αρχίζω να ξαναγράφω.