Άγιος Βασίλης... ο αγαπημένος μας !

Ο Άγιος Βασίλης αποτελεί το σημαντικότερο πρόσωπο των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
Κύρια εργάσια του, είναι να μοιράσει δώρα, σε όλα τα παιδιά που ήταν «καλά» κατά τη διάρκεια του έτους.
Αλλά… μη σκεφτόμαστε μόνο τα δώρα !
Ο Αη-Βασίλης, σκορπάει χαρά, υγεία και ευτυχία, σε όλους τους ανθρώπους κι ας μην το καταλαβαίνουμε εμείς.
Κάθε χρόνο, ξεκινάει από το Βόρειο Πόλο, με προορισμό όλες τις οικογένειες της Γης.
Αλλά πώς το κάνει αυτό;
Η απάντηση είναι απλή !
Με το βοηθό του το Ρούντολφ και τους άλλους ταράνδους, καταφέρνει να κάνει όλη αυτή τη διαδρομή, σε μια μόνο νύχτα.
Μα μην ξεχνάμε πώς Αη-Βασίλη δεν έχoυμε μόνο στην Ελλάδα !
Στην Αγγλία ο Santa Claus, στην Κίνα ο Lam Koung Koung, στη Γαλλία ο Pere Noel και στην Ιαπωνία ο Χοτέισος, είναι το ίδιο ακριβώς πρόσωπο με διαφορετικό όνομα !

Παναγιώτης.

Ο Μέγας Βασίλειος είναι άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Γεννήθηκε στην Νεοκαισάρεια του Πόντου γύρω στο 330 μ.Χ. από οικογένεια χριστιανική και εύπορη και μεγάλωσε στην Καισαρεία της Καππαδοκίας. Ο πατέρας του Βασίλειος ήταν δάσκαλος ρητορικής στον Πόντο. Η μητέρα του Εμμέλια ήταν από τις πιο μορφωμένες και ενάρετες γυναίκες της εποχής, θυγατέρα χριστιανού μάρτυρα. Από τέτοιους γονείς έλαβε ο Βασίλειος τη χριστιανική του ανατροφή και τη φροντίδα για τη μόρφωσή του. Από πολύ νέος γύμναζε σώμα και πνεύμα και όπως λένε, άλλο δρόμο δεν γνώριζε εκτός απ’ αυτόν που οδηγούσε στο πανεπιστήμιο και στην εκκλησία. Σπούδασε πρώτα στην Καισαρεία, έπειτα στην Κωνσταντινούπολη τη θεολογία και τα νομικά και αργότερα στην Αθήνα. Πέντε χρόνια στην Αθήνα διδάχτηκε τη φιλοσοφία, τη ρητορική, την αστρονομία, την ιατρική και τη γεωμετρία. Εκεί γνωρίστηκε καλά με τον ανιψιό του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, τον Ιουλιανό που αργότερα έγινε αυτοκράτορας. Τότε συνδέθηκε με βαθιά και ισόβια φιλία με τον συνσπουδαστή του Γρηγόριο Ναζιανζινό. Επιστρέφοντας στην Καισαρεία, διδάσκει με επιτυχία την ρητορική. Έπειτα αποφασίζοντας να ασπασθεί το μοναχικό βίο, μοιράζει την περιουσία του στους φτωχούς χωρίς να κρατήσει τίποτα για τον εαυτό του, επισκέπτεται τα μεγάλα κέντρα του μοναχισμού, γίνεται μοναχός και ασκείται σκληρά επί πέντε χρόνια. Στις κρίσιμες ώρες για την ορθοδοξία, τον καλεί η εκκλησία να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του στον αγώνα κατά των αιρετικών και κατά της δυστυχίας. Έτσι χειροτονείται διάκονος, πρεσβύτερος και τέλος επίσκοπος της Καισαρείας. Συμπλήρωσε με ευχές την Θεία Λειτουργία που ακούμε αυτές τις ημέρες στην εκκλησία και φέρει το όνομά του (Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου), έγραψε πολλά βιβλία για την καθοδήγηση των χριστιανών και ίδρυσε πολλά μοναστήρια, όπου αρκετοί μαθητές του αφιερώθηκαν στον Θεό. Σε μεγάλες επιδημίες που ταλαιπωρούσαν τον λαό αυτός ήταν παρών και βοηθούσε σωματικά και ψυχικά διδάσκοντας την πίστη του Χριστού. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν πολύ αυστηρός με αυτούς που ξέφευγαν από την σωστή πίστη, έλεγε και έγραφε την αλήθεια θαρραλέα και μάλιστα δεν δίστασε να ελέγξει ακόμη και αυτοκράτορες της εποχής του. Το πιο σπουδαίο του έργο όμως, ήταν η οργάνωση της ελεημοσύνης και της φιλανθρωπίας στην επαρχία του. Στη μεγάλη πείνα του 368 όχι μόνο κινητοποίησε τους πλούσιους να βοηθήσουν εκείνους που είχαν ανάγκη, αλλά ίδρυσε κοντά στην Καισαρεία μια ολόκληρη πόλη από φιλανθρωπικά ιδρύματα, γηροκομεία, νοσοκομεία, ξενοδοχεία, ορφανοτροφεία και καθιέρωσε την διανομή υλικών αγαθών, όπως τρόφιμα, ρούχα, χρήματα και κάθε είδους βοήθεια σε φτωχές οικογένειες και απόρους. Η πόλη αυτή ονομάσθηκε προς τιμή του Βασιλειάδα. Φανταστείτε τι ανακούφιση θα ένιωθαν τότε οι φτωχοί, τα ορφανά, οι γέροι και οι ταξιδιώτες. Η Καισαρεία είχε γίνει μια μεγάλη οικογένεια με πατέρα τον Άγιο Βασίλειο, τον επίσκοπό της. Ωστόσο οι βαριές κοινωνικές και εκκλησιαστικές φροντίδες ήταν δυσβάστακτες και η υποβόσκουσα ασθενικότητά του, εκδηλώθηκε ως οξεία νόσος των νεφρών, την πορεία της οποίας παρακολουθούσε εναγώνια ολόκληρη η Καισαρεία. Άρρωστος λοιπόν βαριά ο Μέγας Βασίλειος θα εγκαταλείψει τα εγκόσμια στις 31 Δεκεμβρίου του 378, αφήνοντας πίσω μεγάλη και αφόρητη θλίψη στο λαό και γενικό πένθος. Τον αγαπούσαν τόσο πολύ που στην κηδεία του σημειώθηκαν λιποθυμίες και θάνατοι. Το ποίμνιό του, προέπεμψε την σωρό του στην Άνω Ιερουσαλήμ την 1η Ιανουαρίου του 379, οπότε τελείται και η πάνσεπτη μνήμη του. Ο πρωτοχρονιάτικος εορτασμός της μνήμης του Ιεράρχη, μεταφέρθηκε από γενιά σε γενιά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Ορθόδοξου Ελληνισμού και το φιλανθρωπικό του έργο υπήρξε έμπνευση για πράξεις αλληλεγγύης και αγάπης. Αυτός ήταν ο Αη-Βασίλης από την Καισαρεία που πάντα θα ζει μέσα στις καρδιές μας και θα μας θυμίζει με το έργο του ότι πρέπει να είμαστε όλοι εμείς οι άνθρωποι μικροί και μεγάλοι αγαπημένοι και ελεήμονες.