Ο Νικηταράς (Νικήτας Σταματελόπουλος) είναι μια εξέχουσα και ηρωική φυσιογνωμία της Επαναστάσεως του 1821. Ανιψιός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ήταν ευρύτερα γνωστός ως το δεξί του χέρι. Η δημώδης μούσα μάλιστα έλεγε: «Μπροστά πάει ο Νικηταράς, πίσω ο Κολοκοτρώνης...»
Γεννήθηκε το 1787 στο χωριό Μεγάλη Αναστάσοβα (Αναστασίτσα), σημερινή Νέδουσα Μεσσηνίας στους πρόποδες του Ταϋγέτου, 25 χλμ από την πόλη της Καλαμάτας αλλά καταγόταν από το χωριό Τουρκολέκα της Φαλαισίας (του Ν. Αρκαδίας).
Ο πατέρας του ήταν ο κλέφτης Σταματέλος Τουρκολέκας και η μητέρα του η Σοφία Καρούτσου, αδελφή της γυναίκας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Λόγω της καταγωγής του υπέγραφε με το όνομα Τουρκολέκας ή Τουρκολακιώτης.
Διηγείται ο ίδιος στα απομνημονεύματά του:
«Εγεννήθηκα εις ένα χωριό Μεγάλη Αναστασίτσα (Αναστάσοβα) αποδώθε από του Μυστρά προς την Καλαμάτα. Ο προπάππος μου ήτον Προεστός και ο πατέρας μου έφυγε δεκαέξι χρόνων και επήγε με τα στρατεύματα τα Ρούσικα στην Πάρο και ήτον πολεμικός. Τον εσκότωσαν εις την Μονεμβασιά μαζί με έναν αδελφό και μ' εναν κουνιάδο μου. Από ένδεκα χρόνων, μαζί με τον πατέρα μου, έσερνα άρματα. Ετουφέκισα ένα Τούρκο στο Λεοντάρι...»
Ο Νικηταράς ο «Τουρκοφάγος» ήταν ένας ξεχωριστός για το ήθος και την πολεμική αρετή του ήρωας της Επαναστάσεως του 1821.
Για τις αρετές αυτές έλαβε πολλά προσωνύμια. Η λαϊκή μούσα, μετά τις πρώτες του νικηφόρες μάχες του, τον είχε ονομάσει «Τουρκοπελέκα». Τον έλεγαν επίσης «Νέο Αχιλλέα», σαν γοργοπόδαρος που ήταν, και τέλος Νικηταρά. Πέραν αυτών κέρδισε και την ποιητική καταξίωση με την επίκληση «Πού 'σαι και συ Νικηταρά, που 'χουν τα πόδια σου φτερά...»
Μπορεί ο Νικηταράς να μη δικαιώθηκε στα μάτια των συγχρόνων του, έχει όμως δικαιωθεί για πάντα και θα ζει στη λαϊκή συνείδηση. Η φυσιογνωμία του καταλαμβάνει μια χρυσή και ανεξίτηλη σελίδα της Νεώτερης Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου